Рындоря 10
1 Андэ Кесария сас мануш, савэс бушонас Корнилиё, вов сас шэлэнго андав полко, саво акхарэлпэ Италийско.
In Cäsarea lebte ein Mann namens Kornelius, Hauptmann in der so genannten Italischen Kohorte.
2 Корнилиё, сар и всаворо лэско йири, сас пативало мануш и даралас Дэвлэстар, бут поможысарэлас чёрорэнди и всавори вряма мангэласпэ Дэвлэс.
Er war samt seinem ganzen Hause fromm und gottesfürchtig, gab dem Volke reichlich Almosen und betete unablässig zu Gott.
3 Екхвар, варикай андэ трин чясоря десэско, вов дикхля дикхимос. Вов чячес дикхля Дэвлэстирэс ангелос, саво авиля лэстэ и пхэндя: — Корнилиё!
Es war um die neunte Tagesstunde, da sah er ganz deutlich in einem Gesichte, wie ein Engel Gottes zu ihm hereinkam und zu ihm sprach: "Kornelius!"
4 Вов подикхля пэр лэстэ дараса и пхэндя: — Со, рай? Ангело пхэндя: — О Дэл сэрэсардя пала тутэ, колэсти со тиро мангимос и тирэ рындоря важ чёрорэн вазглепэ Лэстэ.
Er aber schaute ihn starr an und fragte voll Furcht: "Was, o Herr?" Er antwortete ihm: "Deine Gebete und deine Almosen sind emporgestiegen zu Gott als Gedächtnisopfer.
5 Бишал манушэн андэ Яфа, кай онэ тэ акхарэн Симонос, савэс бушон Пэтро,
Doch jetzt sende Männer nach Joppe und laß den Simon holen, der auch Petrus heißt.
6 вов ашыляпэ кав морцэндиро Симоно андо чер пашай море.
Er ist zu Gast bei einem Gerber namens Simon, der am Meer ein Haus besitzt" Der wird dir sagen, was du tun sollst.
7 Кала ангело, саво дэлас дума лэса, ужыля, Корнилиё акхардя дуен пэстирэн бутярнэн и пативалэс халавдэс, саво терэлас лэстиро припхэнимос.
Der Engel, der mit ihm geredet hatte, verschwand. Er rief zwei seiner Sklaven und einen gottesfürchtigen Soldaten aus seiner ständigen Umgebung,
8 Вов пэрэпхэндя лэнди вся, со тердяпэ, тай бишалдя андэ Яфа.
setzte ihnen alles auseinander und schickte sie nach Joppe.
9 Пэ авэр дес, варикай андэ епаш дес, кала и бишалдэ инке сас андо дром и поджанас кай форо, о Пэтро зажыля пэ упраи по чер тэ мангэлпэ Дэвлэс.
Am anderen Tag, während jene noch unterwegs waren und sich der Stadt näherten, stieg Petrus auf das Dach, um zu beten. Es war um die sechste Stunde.
10 И акэ вов бокхайля и фартэ закамля тэ хал. Кала гытонас тэ хас, лэ Пэтрости сас дикхимос.
Er war hungrig und wünschte zu essen. Während man zurichtete, kam über ihn eine Verzückung:
11 Вов дикхля отпхэрнадо болыбэн и варисо мэзимэ по бугло паринд, саво змукэласпэ пэ пхув и подритярдёласпэ штарэ ригэндар.
Er schaute den Himmel offen und ein Behältnis wie ein großes Linnentuch herabkommen, das an den vier Enden auf die Erde herabgelassen wurde.
12 Андэ кадва паринд сас бут всаворо штарэпэрнэнго ското, сапа тай чирикля.
In ihm befanden sich alle vierfüßigen und kriechenden Tiere der Erde und Vögel des Himmels.
13 Тунчи гласо пхэндя лэсти: — Пэтро, вщи, зашын и ха.
Eine Stimme rief ihm zu: "Steh auf, Petrus, schlachte und iß!"
14 — Ни пала со, Рай! — пхэндя Пэтро. — Мэ никала на хавас нисо магрисардо и найжужо.
Petrus erwiderte: "Nein, Herr! Noch nie habe ich etwas Gemeines und Unreines gegessen."
15 Тунчи гласо пхэндя лэсти авэр моло: — На акхар магрисардэса кода, со Дэл жужардя.
Zum zweitenmal rief es ihm zu: "Was Gott gereinigt hat, sollst du nicht gemein heißen."
16 Кадя сас трин молоря, ай тунчи паринд сас вазгло пэ болыбэн.
Das geschah dreimal. Gleich darauf wurde das Behältnis wieder in den Himmel emporgehoben
17 Пэтро на полэлас, со кадва за дикхимос вов дикхля, и андэ кодья ж вряма мурша, савэн бишалдя Корнилиё, роспушле, кай о чер Симоноско, поджыле кав чер и линэ тэ ажутярэн пашай удара.
Während Petrus noch überlegte, was das Gesicht, das er gesehen hatte, zu bedeuten habe, standen die Leute, die Kornelius abgesandt und die sich zum Hause des Simon bereits durchgefragt hatten, am Tore.
18 Онэ ашыле тэ пушэн, чи катэ ашыляпэ о Симоно, савэс бушон Пэтро.
Sie riefen und fragten, ob hier ein Simon mit dem Beinamen Petrus wohne.
19 Пэтро инке гындолас палав кадва дикхимос, Духо пхэндя лэсти: — Тут родэн трин мануша.
Petrus dachte immer noch über das Gesicht nach. Da sprach der Geist zu ihm: "Drei Männer suchen dich.
20 Вщи и змукпэ тэлэ. Жа лэнца и ни пала со на пуш, колэсти со када Мэ бишалдэм лэн.
Steh auf und geh hinab und zieh mit ihnen ohne irgendein Bedenken; denn ich habe sie gesandt."
21 Тунчи Пэтро змукляпэ тэлэ и пхэндя колэнди манушэнди: — Мэ кодва мануш, савэс тумэ родэн. Пав саво рындо тумэ авиле?
Da ging Petrus zu den Leuten hinunter und sprach zu ihnen: "Ich bin es, den ihr suchet. Was führt euch hierher?"
22 Онэ пхэндэ: — Пхурэдэр шэлэн халавдэн Корнилиё, мануш чячимаско, саво дарал Дэвлэстар, касти отдэн патив всаворэ мануша иудеёндирэ, приля свэнтонэстар ангелостар припхэнимо тэ акхарэл тут андо пэско чер, кай тэ ашунэл вся, со ту лэсти пхэнэса.
Sie antworteten ihm: "Kornelius, der Hauptmann, ein rechtlicher und gottesfürchtiger Mann, der bei der ganzen jüdischen Bevölkerung in gutem Rufe steht, ward von einem heiligen Engel angewiesen, dich in sein Haus zu holen und von dir Belehrung zu empfangen."
23 Тунчи Пэтро акхардя лэн андо чер и приля лэн вудестар. Ай пэ авэр дес Пэтро жыля лэнца, и лэса жыле коисавэ пхрала андай Яфа.
Da lud er sie ein und beherbergte sie. Am folgenden Tage machte er sich auf und zog mit ihnen fort; einige der Brüder aus Joppe begleiteten ihn.
24 Пэ авэр дес онэ авиле андэ Кесария. Корнилиё ажутярэлас лэн. Вов акхардя пэстирэ родос и пашутнэн амалэн.
Am anderen Tag langte er in Cäsarea an. Kornelius erwartete sie und hatte seine Verwandten und vertrauten Freunde eingeladen.
25 Кала Пэтро авиля, Корнилиё поджыля лэстэ, пэля кай лэстирэ пэрнэ и тэлиля.
Als Petrus eintrat, ging ihm Kornelius entgegen, fiel ihm zu Füßen und begrüßte ihn.
26 Нэ Пэтро вазгля лэс и пхэндя: — Вщи, мэ кадя ж исин мануш.
Petrus aber hob ihn auf und sprach: "Steh auf! Auch ich bin nur ein Mensch."
27 Пэтро дэлас дума лэ Корнилиёса и зажыля андо чер, кай стидэпэ бут мануша.
Im Gespräch mit ihm trat er ein und fand viele Leute versammelt.
28 Вов пхэндя лэнди: — Тумэ жанэн, со иудеёсти нащи тэ дэл дума манушэса андав авэр народо и тэ зажал лэстэ андо чер. Нэ о Дэл сикадя манди, кай мэ ни екхэ манушэс тэ на акхарав магрисардэса ай найжужэса.
Da sprach er zu ihnen: "Ihr wisset wohl, daß es einem Juden nicht erlaubt ist, mit einem Nichtjuden näher zu verkehren oder zu ihm zu gehen. Doch mir hat Gott gezeigt, daß man keinen Menschen gemein und unrein nennen darf.
29 Колэсти, кала пала мандэ авиле и акхардэ, мэ жылем лэнца и на пушавас ни пала со. Акана мэ пушав тумэндар, сости тумэ бишалдэ пала мандэ?
Ich bin deshalb ohne irgendein Bedenken mitgegangen, als ihr mich rufen ließet. Ich möchte aber doch nun wissen, warum ihr mich habt rufen lassen."
30 Корнилиё пхэндя: — Штар дес палпалэ андэ кадья ж вряма, андо трито чясо мэ мангаваспэ Дэвлэс пэстэ черэ, сар сыго англай мандэ тэрдиля мануш андэ йида, сави свэнтояспэ.
Kornelius erwiderte: "Gerade vor vier Tagen, auf die Stunde hin, da betete ich in meinem Hause um die neunte Stunde. Und siehe, da stand ein Mann vor mir in glänzend weißem Kleide
31 «Корнилиё, — пхэндя вов, — тиро мангимос ашундо, ай рындоря важ чёрорэн сэрэсардя о Дэл.
und sprach: 'Kornelius! Dein Gebet ist erhört und deiner Almosen ward vor Gott gedacht.
32 Бишал манушэн андэ Яфа палав Симоно, савэс акхарэн Пэтро, вов ашыляпэ черэ кав Симоно морцэндиро пашай море».
Schick hin nach Joppe und laß Simon rufen, der auch Petrus heißt; er weilt als Gast im Hause des Gerbers Simon dicht am Meer.'
33 Мэ сыго бишалдэм пала тутэ, и мишто кай ту авилян. Икхатар амэ всаворэ катэ англав Дэл и камас тэ выашунас кода, со Рай пхэндя тути.
Und sogleich sandte ich zu dir, und du hast recht getan, daß du gekommen bist. Jetzt sind wir alle hier vor Gott versammelt, um zu hören, was dir vom Herrn aufgetragen ist."
34 Пэтро ашыля тэ пхэнэл: — Акана мэ полав, со о Дэл чячимаса на дикхэл по муй,
Da tat Petrus seinen Mund auf und sprach: "Nunmehr begreife ich in Wahrheit, daß Gott nicht auf die Person sieht,
35 и машкар всаворэн манушэн, савэ жувэн андэ люма, Лэсти чялёл кодва, ко дарал Лэстар и терэл пав чячимос!
daß ihm vielmehr in jedem Volke der angenehm ist, der ihn fürchtet und Gerechtigkeit übt.
36 Вов бишалдя шавэнди Израилёстирэ Радосаво Лав пала кода, со амэндэ авэл миро лэ Дэвлэса черэз Исусо Христосо, Саво исин Рай всаворэ манушэнго.
Das Wort hat er den Kindern Israels gesandt, indem er Frieden verkündigte durch Jesus Christus; dieser ist der Herr aller.
37 Тумэ жанэн пала кода, со терэласпэ пай всавори Иудея, ла Галилеятар, пала кода Иоано акхарэлас манушэн тэ болэнпэ.
Ihr kennt die Begebenheiten, die sich im ganzen Judenland zugetragen haben: In Galiläa fing er an nach der Taufe, die Johannes verkündete;
38 О Дэл помакхля Свэнтонэ Духоса и зораса Исусос андав Назарето. Вов пхирэлас, терэлас лашэ рындоря и састярэлас всаворэн, ко сас андэ васт кав Бэнг, колэсти со Лэса сас о Дэл.
ich meine Jesus von Nazareth, den Gott mit dem Heiligen Geist und mit Wunderkraft gesalbt hat, der dann umhergezogen ist, Wohltaten spendete und alle vom Teufel Besessenen geheilt hat; Gott war ja mit ihm.
39 Амэ допхэнимаря всаворэсти, со Исусо терэлас андэ пхув иудеёндири и андо Иерусалимо. Лэс умардэ, примардэ кав трушул.
Wir sind von all dem Zeugen, was er im Judenland und in Jerusalem gewirkt hat. Man hat ihn zwar getötet, indem man ihn ans Holz gehängt hat.
40 Нэ о Дэл по трито дес жундярдя Исусос андай мулэ и дя Лэсти тэ сикадёлпэ лэ манушэнди —
Gott aber hat ihn am dritten Tag auferweckt und sichtbar werden lassen,
41 най всаворэнди манушэнди, нэ амэнди, допхэнимаренди, савэн о Дэл вытидя майанглал. Ай амэ хасас и пасас Лэса тунчи, кала Вов жундиля андай мулэ.
zwar nicht dem ganzen Volke, doch den von Gott vorbestimmten Zeugen, uns, die wir nach seiner Auferstehung von den Toten mit ihm zusammen gesessen und getrunken haben.
42 Вов припхэндя амэнди тэ роспхэнас манушэнди и тэ допхэнас пала кода, со Исусо исин вытидо Дэвлэса Сындомари жундэнго и мулэнго.
Er hat uns aufgetragen, dem Volke zu verkünden und zu bezeugen, daß er der von Gott bestellte Richter über Lebendige und Tote ist.
43 Пала Лэстэ допхэнэн всаворэ пророкоря, со кажнонэсти, ко патяла андэр Лэстэ, эртисарэнапэ бэзэха черэз алав Исусоско Христоско.
Von ihm bezeugen alle Propheten, daß jeder, der an ihn glaubt, durch seinen Namen Nachlaß der Sünden empfangen wird."
44 Пэтро инке дэлас дума, кала пэ всаворэн, ко ашунэнас лэс, сжыля Свэнто Духо.
Während Petrus noch so redete, kam der Heilige Geist auf alle herab, die die Predigt hörten.
45 Патикунэ андай обшындэ, савэ авиле лэ Пэтроса, дивосайле, со даро Свэнтонэ Духоско сас дино кадя ж манушэнди аврэ народонэндар.
Die Gläubigen aus der Beschneidung, die mit Petrus gekommen waren, wunderten sich, daß auch über die Heiden die Gabe des Heiligen Geistes ausgegossen wurde;
46 Колэсти со онэ ашунэнас, сар кола дэнас дума пэ найжанглэ шыба и лашарэнас лэ Дэвлэс. Тунчи Пэтро пхэндя:
denn sie hörten, wie sie in Sprachen redeten und Gott lobpriesen. Da sprach Petrus:
47 — Ко запхэнэла тэ болдэнпэ андо паи колэнди, савэ прилинэ Свэнтонэ Духос, сар и амэ?
"Kann man das Wasser der Taufe denen versagen, die gleich uns den Heiligen Geist empfangen haben?"
48 Пэтро пхэндя, кай онэ тэ прилэн болдимос важ алав Исусоско Христоско. Тунчи хулая мангле лэ Пэтрос кай тэ ашэлпэ лэнца пэ качи деса.
So ließ er sie denn im Namen Jesu Christi taufen. Hierauf baten sie ihn, noch einige Tage dazubleiben.
