< Cantares de Salomâo 1 >

1 A Canção das canções, que é de Salomão.
«Küylǝrning küyi» — Sulaymanning küyi.
2 Let ele me beija com os beijos de sua boca; pois seu amor é melhor do que o vinho.
«U otluⱪ aƣzi bilǝn meni sɵysun; Qünki sening muⱨǝbbiting xarabtin xerindur.
3 Seus óleos têm uma fragrância agradável. Seu nome é óleo derramado, portanto, as virgens o amam.
Huxpuraⱪtur sening ǝtirliring; Ⱪuyulƣan puraⱪliⱪ may sening namingdur; Xunglaxⱪa ⱪizlar seni sɵyidu. Kɵnglümni ɵzünggǝ mǝⱨliya ⱪilƣaysǝn — Biz sanga ǝgixip yügürǝyli! — Padixaⱨ meni ɵz ⱨujriliriƣa ǝkirgǝy!»
4 Leve-me com você. Vamos nos apressar. O rei me trouxe para seus quartos. Amigos Ficaremos felizes e nos regozijaremos com você. Louvaremos mais seu amor do que o vinho! Amado Eles têm razão em amá-lo.
«Biz sǝndin huxal bolup xadlinimiz; Sening muⱨǝbbǝtliringni xarabtin artuⱪ ǝslǝp tǝriplǝymiz».
5 Eu sou sombrio, mas adorável, vocês, filhas de Jerusalém, como as tendas de Kedar, como as cortinas de Salomão.
«Ular seni durusluⱪ bilǝn sɵyidu». — «Ⱪara tǝnlik bolƣinim bilǝn qirayliⱪmǝn, i Yerusalem ⱪizliri! Bǝrⱨǝⱪ, Kedarliⱪlarning qedirliridǝk, Sulaymanning pǝrdiliridǝk ⱪarimǝn.
6 Não olhe para mim porque eu sou escuro, porque o sol me queimou. Os filhos de minha mãe estavam com raiva de mim. Eles me fizeram guardião dos vinhedos. Eu não guardei minha própria vinha.
Manga tikilip ⱪarimanglar, Qünki ⱪaridurmǝn, Qünki aptap meni kɵydürdi; Anamning oƣulliri mǝndin rǝnjigǝn; Xunga ular meni üzümzarlarni baⱪⱪuqi ⱪildi; Xunga ɵz üzümzarimni baⱪalmiƣanmǝn».
7 Diga-me, você a quem minha alma ama, onde você pastoreia seu rebanho, onde os descansam ao meio-dia; por que eu deveria ser como alguém que está velado ao lado dos rebanhos de seus companheiros?
«Ⱨǝy, jenim sɵyginim, deginǝ, Padangni ⱪǝyǝrdǝ baⱪisǝn? Uni kün ⱪiyamida ⱪǝyǝrdǝ aram alƣuzisǝn? Ⱨǝmraⱨliringning padiliri yenida qümpǝrdilik ayallardǝk yürüxümning nemǝ ⱨajiti?»
8 Se você não sabe, a mais bela entre as mulheres, seguir os rastros das ovelhas. Apascentem seus bodes jovens ao lado das tendas dos pastores.
«I ⱪiz-ayallar arisidiki ǝng güzili, ǝgǝr sǝn buni bilmisǝng, Padamning basⱪan izlirini besip mengip, Padiqining qediri yenida ɵz oƣlaⱪliringni ozuⱪlandurƣin».
9 Eu comparei você, meu amor, a um corcel nas carruagens do faraó.
«I sɵyümlüküm, mǝn seni Pirǝwnning jǝng ⱨarwiliriƣa ⱪetilƣan bir baytalƣa ohxattim;
10 Suas bochechas são lindas com brincos, seu pescoço com cordões de jóias.
Sening mǝngziliring tizilƣan munqaⱪlar bilǝn, Boynung marjanlar bilǝn güzǝldur.
11 Nós lhe faremos brincos de ouro, com tachas de prata.
Biz sanga kümüx kɵzlǝr ⱪuyulƣan, Altundin zibu-zinnǝtlǝrni yasap berimiz».
12 Enquanto o rei se sentava à sua mesa, meu perfume espalhou sua fragrância.
«Padixaⱨ toy dastihinida olturƣinida, sumbul mǝlⱨimim puraⱪ qaqidu;
13 Minha amada é para mim um sachê de mirra, que fica entre meus seios.
Mening sɵyümlüküm, u manga bir monǝk murmǝkkidur, U kɵkslirim arisida ⱪonup ⱪalidu;
14 My amado é para mim um conjunto de flores de hena dos vinhedos de En Gedi.
Mening sɵyümlüküm manga Ən-Gǝdidiki üzümzarlarda ɵskǝn bir ƣunqǝ henǝ gülidǝktur».
15 Eis que você é linda, meu amor. Eis que você é linda. Seus olhos são como pombas.
«Mana, sǝn güzǝl, amriⱪim! Mana, sǝn xundaⱪ güzǝl! Kɵzliring pahtǝklǝrningkidǝktur!»
16 Eis que você é linda, minha amada, sim, agradável; e nosso sofá é verdejante.
«Mana, sǝn güzǝl, sɵyümlüküm; Bǝrⱨǝⱪ, yeⱪimliⱪ ikǝnsǝn; Bizning orun-kɵrpimiz yexildur;
17 As vigas de nossa casa são de cedro. Nossas balaústres são as primeiras.
Ɵyimizdiki limlar kedir dǝrihidin, Wasilirimiz arqilardindur.

< Cantares de Salomâo 1 >