Cantares de Salomâo 1
1 A Canção das canções, que é de Salomão.
Το Άσμα των Ασμάτων, το του Σολομώντος.
2 Let ele me beija com os beijos de sua boca; pois seu amor é melhor do que o vinho.
Ας με φιλήση με τα φιλήματα του στόματος αυτού. Διότι η αγάπη σου είναι καλητέρα παρά τον οίνον.
3 Seus óleos têm uma fragrância agradável. Seu nome é óleo derramado, portanto, as virgens o amam.
Διά την ευωδίαν των καλών μύρων σου, το όνομά σου είναι μύρον εκκεχυμένον· διά τούτο αι νεάνιδες σε αγαπώσιν.
4 Leve-me com você. Vamos nos apressar. O rei me trouxe para seus quartos. Amigos Ficaremos felizes e nos regozijaremos com você. Louvaremos mais seu amor do que o vinho! Amado Eles têm razão em amá-lo.
Ελκυσόν με· θέλομεν δράμει κατόπιν σου· ο βασιλεύς με εισήγαγεν εις τα ταμεία αυτού· θέλομεν αγάλλεσθαι και ευφραίνεσθαι εις σε, θέλομεν ενθυμείσθαι την αγάπην σου μάλλον παρά οίνον· οι έχοντες ευθύτητα σε αγαπώσι.
5 Eu sou sombrio, mas adorável, vocês, filhas de Jerusalém, como as tendas de Kedar, como as cortinas de Salomão.
Μέλαινα είμαι, πλην εύχαρις, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ· ως τα σκηνώματα του Κηδάρ, ως τα παραπετάσματα του Σολομώντος.
6 Não olhe para mim porque eu sou escuro, porque o sol me queimou. Os filhos de minha mãe estavam com raiva de mim. Eles me fizeram guardião dos vinhedos. Eu não guardei minha própria vinha.
Μη βλέπετε εις εμέ, ότι είμαι μεμελανωμένη, επειδή ο ήλιος με έκαυσεν· οι υιοί της μητρός μου ωργίσθησαν κατ' εμού· με έβαλον φύλακα εις τους αμπελώνας· τον ίδιόν μου αμπελώνα όμως δεν εφύλαξα.
7 Diga-me, você a quem minha alma ama, onde você pastoreia seu rebanho, onde os descansam ao meio-dia; por que eu deveria ser como alguém que está velado ao lado dos rebanhos de seus companheiros?
Απάγγειλόν μοι, συ, τον οποίον αγαπά η ψυχή μου, Που ποιμαίνεις, που αναπαύεις το ποίμνιον την μεσημβρίαν· διά τι να γείνω ως περικεκαλυμμένη μεταξύ των ποιμνίων των συντρόφων σου;
8 Se você não sabe, a mais bela entre as mulheres, seguir os rastros das ovelhas. Apascentem seus bodes jovens ao lado das tendas dos pastores.
Εάν δεν γνωρίζης τούτο αφ' εαυτής, ώραία μεταξύ των γυναικών, έξελθε συ κατόπιν εις τα ίχνη του ποιμνίου, και ποίμαινε τα ερίφιά σου πλησίον των σκηνών των βοσκών.
9 Eu comparei você, meu amor, a um corcel nas carruagens do faraó.
Με τας ίππους των αμαξών του Φαραώ σε εξωμοίωσα, ηγαπημένη μου.
10 Suas bochechas são lindas com brincos, seu pescoço com cordões de jóias.
Αι σιαγόνες σου είναι ώραίαι με τας σειράς των μαργαριτών, και ο τράχηλός σου με τα περιδέρραια.
11 Nós lhe faremos brincos de ouro, com tachas de prata.
Θέλομεν κάμει εις σε αλύσεις χρυσάς με στίγματα αργυρίου.
12 Enquanto o rei se sentava à sua mesa, meu perfume espalhou sua fragrância.
Ενόσω ο βασιλεύς κάθηται εις την τράπεζαν αυτού, ο νάρδος μου διαχέει την οσμήν αυτού.
13 Minha amada é para mim um sachê de mirra, que fica entre meus seios.
Δεμάτιον σμύρνης είναι εις εμέ ο αγαπητός μου· θέλει διανυκτερεύει μεταξύ των μαστών μου.
14 My amado é para mim um conjunto de flores de hena dos vinhedos de En Gedi.
Ο αγαπητός μου είναι εις εμέ ως βότρυς κύπρινος εις τους αμπελώνας του Εν-γαδδί.
15 Eis que você é linda, meu amor. Eis que você é linda. Seus olhos são como pombas.
Ιδού, είσαι ώραία, αγαπητή μου· ιδού, είσαι ώραία· οι οφθαλμοί σου είναι ως περιστερών.
16 Eis que você é linda, minha amada, sim, agradável; e nosso sofá é verdejante.
Ιδού, είσαι ώραίος, αγαπητέ μου, ναι, εύχαρις· και η κλίνη ημών είναι ευθαλής.
17 As vigas de nossa casa são de cedro. Nossas balaústres são as primeiras.
Αι δοκοί των οίκων ημών είναι κέδροι, τα σανιδώματα ημών εκ κυπαρίσσου.
