Apocalipse 7

1 Depois disso, vi quatro anjos de pé nos quatro cantos da terra, segurando os quatro ventos da terra, para que nenhum vento soprasse sobre a terra, ou sobre o mar, ou sobre qualquer árvore.

και μετα ταυτα ειδον τεσσαρας αγγελους εστωτας επι τας τεσσαρας γωνιας της γης κρατουντας τους τεσσαρας ανεμους της γης ινα μη πνεη ανεμος επι της γης μητε επι της θαλασσης μητε επι παν δενδρον

2 Eu vi outro anjo subir do nascer do sol, tendo o selo do Deus vivo. Ele chorou com voz alta aos quatro anjos a quem foi dado para prejudicar a terra e o mar,

και ειδον αλλον αγγελον αναβαινοντα απο ανατολης ηλιου εχοντα σφραγιδα θεου ζωντος και εκραξεν φωνη μεγαλη τοις τεσσαρσιν αγγελοις οις εδοθη αυτοις αδικησαι την γην και την θαλασσαν

3 dizendo: “Não prejudique a terra, o mar ou as árvores, até que tenhamos selado os escravos de nosso Deus em suas testas”!

λεγων μη αδικησητε την γην μητε την θαλασσαν μητε τα δενδρα αχρις ου σφραγισωμεν τους δουλους του θεου ημων επι των μετωπων αυτων

4 Ouvi o número daqueles que foram selados, cento e quarenta e quatro mil, selados de todas as tribos dos filhos de Israel:

και ηκουσα τον αριθμον των εσφραγισμενων ρμδ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ πασης φυλης υιων ισραηλ

5 da tribo de Judá, doze mil foram selados, da tribo de Reuben doze mil, da tribo de Gad doze mil,

εκ φυλης ιουδα ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης ρουβην ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης γαδ ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι

6 da tribo de Asher doze mil, da tribo de Naftali, doze mil, da tribo de Manasseh, doze mil,

εκ φυλης ασηρ ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης νεφθαλειμ ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης μανασση ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι

7 da tribo de Simeão doze mil, da tribo de Levi doze mil, da tribo de Issachar doze mil,

εκ φυλης συμεων ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης λευι ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης ισαχαρ ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι

8 da tribo de Zebulun doze mil, da tribo de José doze mil, e da tribo de Benjamin, doze mil foram selados.

εκ φυλης ζαβουλων ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης ιωσηφ ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι εκ φυλης βενιαμιν ιβ χιλιαδες εσφραγισμενοι

9 Depois destas coisas eu olhei, e eis uma grande multidão que nenhum homem podia contar, de todas as nações e de todas as tribos, povos e línguas, de pé diante do trono e diante do Cordeiro, vestido com vestes brancas, com ramos de palmeira nas mãos.

μετα ταυτα ειδον και ιδου οχλος πολυς ον αριθμησαι αυτον ουδεις ηδυνατο εκ παντος εθνους και φυλων και λαων και γλωσσων εστωτες ενωπιον του θρονου και ενωπιον του αρνιου περιβεβλημενοι στολας λευκας και φοινικες εν ταις χερσιν αυτων

10 Choraram com voz alta, dizendo: “Salvação seja ao nosso Deus, que está sentado no trono, e ao Cordeiro!

και κραζοντες φωνη μεγαλη λεγοντες η σωτηρια τω θεω ημων τω καθημενω επι του θρονου και τω αρνιω

11 Todos os anjos estavam de pé ao redor do trono, os anciãos e os quatro seres vivos; e eles caíram de cara diante de seu trono e adoraram a Deus,

και παντες οι αγγελοι εστηκεσαν κυκλω του θρονου και των πρεσβυτερων και των τεσσαρων ζωων και επεσον ενωπιον του θρονου επι προσωπον αυτων και προσεκυνησαν τω θεω

12 dizendo: “Amém! Bênção, glória, sabedoria, ação de graças, honra, poder e poder, sejam para o nosso Deus para todo o sempre! Amém”. (aiōn g165)

λεγοντες αμην η ευλογια και η δοξα και η σοφια και η ευχαριστια και η τιμη και η δυναμις και η ισχυς τω θεω ημων εις τους αιωνας των αιωνων αμην (aiōn g165)

13 Um dos anciãos respondeu, dizendo-me: “Estes que estão vestidos com as vestes brancas, quem são eles, e de onde vieram?

και απεκριθη εις εκ των πρεσβυτερων λεγων μοι ουτοι οι περιβεβλημενοι τας στολας τας λευκας τινες εισιν και ποθεν ηλθον

14 Eu lhe disse: “Meu senhor, você sabe”. Ele me disse: “Estes são aqueles que saíram do grande sofrimento. Eles lavaram suas vestes e as tornaram brancas no sangue do Cordeiro.

και ειρηκα αυτω κυριε συ οιδας και ειπεν μοι ουτοι εισιν οι ερχομενοι εκ της θλιψεως της μεγαλης και επλυναν τας στολας αυτων και ελευκαναν αυτας εν τω αιματι του αρνιου

15 Por isso estão diante do trono de Deus, e o servem dia e noite em seu templo. Aquele que se senta no trono espalhará seu tabernáculo sobre eles.

δια τουτο εισιν ενωπιον του θρονου του θεου και λατρευουσιν αυτω ημερας και νυκτος εν τω ναω αυτου και ο καθημενος επι του θρονου σκηνωσει επ αυτους

16 Eles nunca mais terão fome ou sede. O sol não baterá neles, nem qualquer calor;

ου πεινασουσιν ετι ουδε διψησουσιν ετι ουδε μη πεση επ αυτους ο ηλιος ουδε παν καυμα

17 para o Cordeiro que está no meio do trono os pastoreia e os conduz a nascentes de águas que dão vida. E Deus limpará de seus olhos toda lágrima”.

οτι το αρνιον το αναμεσον του θρονου ποιμανει αυτους και οδηγησει αυτους επι ζωσας πηγας υδατων και εξαλειψει ο θεος παν δακρυον απο των οφθαλμων αυτων