< Apocalipse 6 >

1 Vi que o Cordeiro abriu um dos sete selos, e ouvi um dos quatro seres vivos dizer, como com uma voz de trovão, “Venha e veja!
Afei, mehunuu sɛ Odwammaa no ate nsɔano nson no mu deɛ ɛdi ɛkan ano, na metee sɛ ateasefoɔ baanan no mu baako de nne a ɛte sɛ aprannaa reka sɛ, “Bra!”
2 Então apareceu um cavalo branco, e aquele que se sentou nele tinha um arco. Foi-lhe dada uma coroa, e ele saiu conquistando, e para conquistar.
Mehwɛeɛ, na mehunuu ɔpɔnkɔ fitaa bi wɔ hɔ. Na deɛ ɔte ne so no kura agyan na wɔmaa no ahenkyɛ. Ɔkɔeɛ sɛ nkonimdifoɔ kɔdii nkonim.
3 Quando ele abriu o segundo selo, ouvi o segundo ser vivo dizer: “Venha!”.
Afei, Odwammaa no tee nsɔano a ɛtɔ so mmienu no ano, na metee sɛ ɔteasefoɔ a ɔtɔ so mmienu no reka sɛ, “Bra!”
4 Saiu outro, um cavalo vermelho. A ele que estava sentado sobre ele foi dado o poder de tirar a paz da terra, e que eles deveriam matar uns aos outros. Foi dada a ele uma grande espada.
Ɔpɔnkɔ foforɔ a ɔyɛ kɔkɔɔ baeɛ. Wɔmaa deɛ ɔte ne so no tumi sɛ ɔmfa ɔko mmra asase so na nnipa nkunkum wɔn ho. Wɔmaa no akofena kɛseɛ bi.
5 Quando ele abriu o terceiro selo, eu ouvi o terceiro ser vivo dizer: “Venha e veja!” E eis que um cavalo preto, e aquele que estava sentado sobre ele, tinha um equilíbrio na mão.
Afei, Odwammaa no tee nsɔano a ɛtɔ so mmiɛnsa no ano, na metee sɛ ɔteasefoɔ a ɔtɔ so mmiɛnsa no reka sɛ, “Bra!” Mehwɛeɛ, na mehunuu ɔpɔnkɔ tuntum bi wɔ hɔ. Ne kafoɔ no kura nsania mmienu.
6 Ouvi uma voz no meio dos quatro seres vivos dizendo: “Um choenix de trigo para um denário, e três choenix de cevada para um denário! Não danifique o óleo e o vinho”!
Metee biribi te sɛ nne bi firi ateasefoɔ baanan no nkyɛn. Na nne no se, “Ayuo susukora yɛ ɛda koro akatua, ɛnna aburoo susukora mmiɛnsa nso yɛ ɛda koro akatua. Nanso, nsɛe nsrango no ne bobesa no!”
7 Quando ele abriu o quarto selo, eu ouvi o quarto ser vivo dizer: “Venha e veja!
Afei, Odwammaa no tee nsɔano a ɛtɔ so nan no ano na metee sɛ ɔteasefoɔ a ɔtɔ so nan no reka sɛ, “Bra!”
8 E eis um cavalo pálido, e o nome daquele que estava sentado nele era Morte. Hades o seguiu com ele. A autoridade sobre um quarto da terra, para matar com a espada, com a fome, com a morte, e pelos animais selvagens da terra foi dada a ele. (Hadēs g86)
Mehwɛeɛ na mehunuu ɔpɔnkɔ nsonso bi. Wɔtoo ne sotefoɔ no din “Owuo”, na Asaman di nʼakyi pɛɛ. Wɔmaa no asase nkyɛmu nan mu baako so tumi sɛ ɔmfa ɔko, ɔkɔm, yadeɛ ne nkekaboa a wɔwɔ asase so nkunkum wɔn. (Hadēs g86)
9 Quando ele abriu o quinto selo, vi debaixo do altar as almas daqueles que haviam sido mortos pela Palavra de Deus e pelo testemunho do Cordeiro que eles tinham.
Afei Odwammaa no tee nsɔano a ɛtɔ so enum no ano. Mehunuu afɔrebukyia bi, na aseɛ na wɔn a wɔkumm wɔn wɔ asɛnka no ho na wɔde gyidie dii adanseɛ no akra wɔ.
10 Eles gritaram com voz alta, dizendo: “Quanto tempo, Mestre, o santo e verdadeiro, até que você julgue e vingue nosso sangue sobre aqueles que habitam sobre a terra”?
Wɔde nne a ano yɛ den kaa sɛ, “Otumfoɔ Awurade, Ɔkronkronni ne Nokwafoɔ! Woretwɛn akɔsi da bɛn ansa na wɔabu nnipa a wɔwɔ asase so atɛn, na wɔatwe wɔn aso sɛ wɔkunkum yɛn?”
11 Um longo manto branco foi dado a cada um deles. Foi-lhes dito que deveriam descansar ainda por algum tempo, até que seus companheiros servos e seus irmãos, que também seriam mortos como eles eram, completassem seu curso.
Wɔmaa wɔn mu biara atadeɛ fitaa, na wɔka kyerɛɛ wɔn sɛ wɔntwɛn kakra kɔsi sɛ wɔbɛkum wɔn nuanom asomfoɔ abɛka wɔn ho.
12 Eu vi quando ele abriu o sexto selo, e houve um grande terremoto. O sol ficou negro como um saco feito de cabelo, e a lua inteira ficou como sangue.
Na mehunuu sɛ Odwammaa no tee nsɔano a ɛtɔ so nsia no ano. Na asasewosoɔ a ano yɛ den baeɛ maa owia yɛɛ tumm sɛ ayitoma, na ɔsrane yɛɛ kɔɔ sɛ mogya.
13 As estrelas do céu caíram sobre a terra, como uma figueira deixando cair seus figos verdes quando ela é sacudida por um grande vento.
Na nsoromma tete firii soro bɛhwee asase so te sɛ deɛ mframa a ano yɛ den bɔ borɔdɔma bunu ma ɛtete gu fam pɛ.
14 O céu foi removido como um pergaminho quando é enrolado para cima. Cada montanha e ilha foi movida para fora de seu lugar.
Ɔsoro yeraeɛ te sɛ nwoma a wɔabobɔ, na mmepɔ ne nsupɔ firii wɔn atenaeɛ.
15 Os reis da terra, os príncipes, os comandantes, os ricos, os fortes, e cada escravo e pessoa livre, se esconderam nas cavernas e nas rochas das montanhas.
Na asase so ahemfo ne nnipa akɛseɛ ne asafohene ne adefoɔ ne ahoɔdenfoɔ ne nkoa ne adehyeɛ nyinaa hintahintaa abodan ne mmepɔ mu abotan mu.
16 Eles disseram às montanhas e às rochas: “Cai sobre nós, e esconde-nos da face daquele que se senta no trono, e da ira do Cordeiro,
Na wɔka kyerɛɛ mmepɔ no ne abotan no sɛ, “Monkata yɛn so na momfa yɛn nsie, sɛdeɛ ɛbɛyɛ a, deɛ ɔte ahennwa no so no ani renhunu yɛn, na yɛmfiri Odwammaa no abufuo ano.
17 pois chegou o grande dia de sua ira, e quem é capaz de ficar de pé?”
Wɔn abufuo no ɛda kɛseɛ aduru, na hwan na ɔbɛtumi agyina ano?”

< Apocalipse 6 >