Salmos 137

1 Junto aos rios da Babilônia, lá nos sentamos. Sim, nós choramos, quando nos lembramos de Zion.

На реках Вавилонских, тамо седохом и плакахом, внегда помянути нам Сиона:

2 Sobre os salgueiros naquela terra, penduramos nossas harpas.

на вербиих посреде его обесихом органы нашя.

3 Para lá, aqueles que nos levaram cativos nos pediram canções. Aqueles que nos atormentavam exigiam canções de alegria: “Cante-nos uma das canções de Zion!”

Яко тамо вопросиша ны пленшии нас о словесех песней, и ведшии нас о пении: воспойте нам от песней Сионских.

4 Como podemos cantar a canção de Yahweh em uma terra estrangeira?

Како воспоем песнь Господню на земли чуждей?

5 Se eu me esquecer de você, Jerusalém, deixar minha mão direita esquecer sua habilidade.

Аще забуду тебе, Иерусалиме, забвена буди десница моя.

6 Deixe minha língua grudar no céu da minha boca se eu não me lembrar de você, se eu não prefiro Jerusalém acima de minha alegria principal.

Прильпни язык мой гортани моему, аще не помяну тебе, аще не предложу Иерусалима, яко в начале веселия моего.

7 Lembre-se, Yahweh, contra as crianças de Edom no dia de Jerusalém, que disse: “Que se lixe! Arrasar até sua fundação”!

Помяни, Господи, сыны Едомския в день Иерусалимль глаголющыя: истощайте, истощайте до оснований его.

8 Filha da Babilônia, condenada à destruição, ele ficará contente por quem lhe reembolsar, como você fez conosco.

Дщи Вавилоня окаянная, блажен, иже воздаст тебе воздаяние твое, еже воздала еси нам:

9 Feliz ele deve estar, que pega e traça seus pequenos contra a rocha.

блажен, иже имет и разбиет младенцы твоя о камень.