Mateus 14
1 Naquela época, Herodes, o tetrarca, ouviu o relatório sobre Jesus,
У чағларда, Һерод һаким Әйсаниң нам-шөһритидин хәвәр тепип,
2 e disse a seus servos: “Este é João Batista”. Ele ressuscitou dos mortos. É por isso que estes poderes trabalham nele”.
хизмәткарлиригә: — Бу адәм чөмүлдүргүчи Йәһя болиду, у өлүмдин тирилгән болса керәк. Шуниң үчүн мошу алаһидә қудрәтләр униңда күчини көрсәтмәктә, — деди.
3 Pois Herodes tinha prendido João, amarrado e colocado na prisão por causa de Herodíades, a esposa de seu irmão Felipe.
Һеродниң бундақ дейишиниң сәвәви, у [өгәй] акиси Филипниң аяли Һеродийәниң вәҗидин Йәһяни тутқун қилип, зинданға ташлиған еди.
4 Pois João lhe disse: “Não é lícito para você tê-la”.
Чүнки Йәһя Һеродқа [тәнбиһ берип]: «Бу аялни тартивелишиң Тәврат қануниға хилаптур» дәп кәлгән еди.
5 Quando ele o teria colocado na morte, ele temia a multidão, porque o contavam como profeta.
Һерод [шу сәвәптин] Йәһяни өлтүрмәкчи болған болсиму, бирақ халайиқтин қорққан еди, чүнки улар Йәһяни пәйғәмбәр, дәп биләтти.
6 Mas quando chegou o aniversário de Herodes, a filha de Herodíades dançou entre eles e agradou a Herodes.
Амма Һеродниң туғулған күни тәбрикләнгәндә, аяли Һеродийәниң қизи оттуриға чиқип уссул ойнап бәрди. Бу Һеродқа бәк яқти;
7 Portanto, ele prometeu com um juramento dar a ela tudo o que ela pedisse.
шуниң үчүн у униңға: — Һәр немә тилисәң шуни саңа берәй, дәп қәсәм қилди.
8 Ela, sendo solicitada por sua mãe, disse: “Dê-me aqui numa travessa a cabeça de João Batista”.
Лекин қиз анисиниң күшкүртүши билән: — Чөмүлдүргүчи Йәһяниң каллисини елип, бир тәхсигә қоюп әкәлсилә, — деди.
9 O rei ficou de luto, mas por causa de seus juramentos e dos que se sentaram à mesa com ele, ele ordenou que fosse dado,
Падиша буниңға һәсрәт чәккән болсиму, қәсәмлири түпәйлидин вә дәстиханда олтарғанлар вәҗидин, [каллисини] елип келиңлар, дәп буйруди.
10 e mandou decapitar João na prisão.
У адәм әвәтип, зинданда Йәһяниң каллисини алдурди.
11 Sua cabeça foi trazida numa bandeja e dada à jovem senhora; e ela a trouxe para sua mãe.
Шуниң билән каллиси бир тәхсигә қоюлуп, қизниң алдиға елип келинди. Қиз буни анисиниң алдиға апарди.
12 Seus discípulos vieram, levaram o corpo e o enterraram. Depois foram e contaram a Jesus.
[Йәһяниң] мухлислири болса берип, җәсәтни елип дәпнә қилди; андин берип Әйсаға бу ишларни хәвәр қилди.
13 Quando Jesus ouviu isto, retirou-se de lá em um barco para um lugar deserto à parte. Quando as multidões o ouviram, o seguiram a pé desde as cidades.
Әйса бу хәвәрни аңлап, өзи ялғуз пинһан бир җайға кетәй дәп бир кемигә олтирип у йәрдин айрилди. Халайиқ буниң хәвирини тапқанда, әтраптики шәһәрләрдин келишип, униң кәйнидин пиядә маңди.
14 Jesus saiu, e viu uma grande multidão. Ele teve compaixão deles e curou seus doentes.
У [ қирғаққа] чиқип кәткинидә, зор бир топ адәмләрни көрүвиди, уларға ич ағритип, уларниң ағриқлирини сақайтти.
15 Quando chegou a noite, seus discípulos vieram até ele, dizendo: “Este lugar está deserto, e a hora já está atrasada”. Mande as multidões embora, para que possam ir às aldeias, e comprar comida para si mesmos”.
Кәч киргәндә, мухлислири униң йениға келип: — Бу чөл бир җай екән, вақитму бир йәргә берип қалди. Халайиқни йолға селивәткән болсаң, андин улар кәнтләргә берип өзлиригә озуқ сетивалсун, — деди.
16 Mas Jesus disse a eles: “Eles não precisam ir embora”. Você lhes dá algo para comer”.
Лекин Әйса уларға: — Уларниң кетишиниң һаҗити йоқ, өзүңлар уларға озуқ бериңлар, — деди.
17 Eles lhe disseram: “Só temos aqui cinco pães e dois peixes”.
Лекин мухлислар: — Биздә бәш нан билән икки данә белиқтин башқа һеч нәрсә йоқ, — дейишти.
18 Ele disse: “Traga-os aqui para mim”.
У: — Уларни маңа елип келиңлар, деди.
19 Ele ordenou às multidões que se sentassem na grama; e tomou os cinco pães e os dois peixes, e olhando para o céu, abençoou, partiu e deu os pães aos discípulos; e os discípulos deram às multidões.
У халайиқни чөплүкниң үстидә олтиришқа буйруғандин кейин, бәш нан билән икки белиқни қолиға елип, асманға қарап [Худаға] тәшәккүр ейтти. Андин нанларни уштуп мухлислириға бәрди, мухлислири халайиққа үләштүрүп бәрди.
20 Todos eles comeram e se encheram. Pegaram doze cestos cheios do que sobrou dos pedaços quebrados.
Һәммәйлән йәп тоюнди. [Мухлислар] ешип қалған парчиларни лиқ он икки севәткә теривалди.
21 Os que comeram eram cerca de cinco mil homens, além de mulheres e crianças.
Озуқланғанларниң сани аяллар вә балилардин башқа тәхминән бәш миң киши еди.
22 Imediatamente Jesus fez os discípulos entrarem no barco e irem à frente dele para o outro lado, enquanto ele mandava as multidões embora.
Арқидила, у мухлислириға: Өзүм бу халайиқни йолға селиветимән, аңғичә силәр кемигә олтирип, деңизниң қарши қирғиқиға өтүп туруңлар, дәп буйруди.
23 Depois de ter mandado as multidões embora, ele subiu sozinho para a montanha para orar. Quando chegou a noite, ele estava lá sozinho.
Халайиқни йолға селивәткәндин кейин, у дуа қилиш үчүн өзи хилвәт таққа чиқти. Кәч киргәндиму у йәрдә ялғуз қалди.
24 Mas o barco estava agora no meio do mar, aflito pelas ondas, pois o vento era contrário.
Бу чағда, кемә қирғақтин хелә көп чақирим жүргән еди, лекин шамал қарши йөнлишитин чиқиватқачқа, кемә долқунлар ичидә чайқилип туратти.
25 Na quarta vigília da noite, Jesus veio até eles, caminhando sobre o mar.
Кечә төртинчә җесәк вақтида, у деңизниң үстидә меңип, мухлислири тәрәпкә кәлди.
26 Quando os discípulos o viram caminhando sobre o mar, ficaram perturbados, dizendo: “É um fantasma!” e gritaram de medo.
Мухлислар униң деңизниң үстидә меңип келиватқанлиғини көрүп, алақзадә болуп: — Алвасти екән! — дәп қорқуп чуқан селишти.
27 Mas imediatamente Jesus falou com eles, dizendo: “Anime-se! Sou eu! Não tenham medo”.
Лекин Әйса дәрһал уларға: — Жүрәклик болуңлар, бу мән, қорқмаңлар! — деди.
28 Pedro respondeu-lhe e disse: “Senhor, se és tu, ordena-me que venha até ti sobre as águas”.
Петрус буниңға җававән: — И Рәб, бу сән болсаң, су үстидә меңип йениңға беришимға әмир қилғайсән, — деди.
29 Ele disse: “Venha!” Pedro desceu do barco e caminhou sobre as águas para vir a Jesus.
Кәл, — деди у. Петрус кемидин чүшүп, су үстидә меңип, Әйсаға қарап кетивататти;
30 Mas quando viu que o vento era forte, teve medo e começou a afundar, gritou, dizendo: “Senhor, salva-me”!
лекин боранниң қаттиқ чиқиватқанлиғини көрүп қорқуп, суға чөкүшкә башлиди: — Рәб, мени қутқузувалғайсән! — дәп вақириди.
31 Imediatamente Jesus estendeu sua mão, pegou-o e disse-lhe: “Você de pouca fé, por que duvidou?
Әйса дәрһал қолини узитип, уни тутувалди вә униңға: — Әй ишәши аҗиз бәндә, немишкә гуман қилдиң? — деди.
32 Quando eles se levantaram no barco, o vento cessou.
Улар кемигә чиққанда, шамал тохтиди.
33 Aqueles que estavam no barco vieram e o adoraram, dizendo: “Você é verdadeiramente o Filho de Deus”!
Кемидә олтарғанлар униң алдиға келип сәҗдә қилип: — Бәрһәқ, сән Худаниң Оғли екәнсән, — дейишти.
34 Quando atravessaram, vieram para a terra de Gennesaret.
Улар деңизниң қарши тәрипигә өткәндә, Гиннисарәт жутида [қуруқлуққа] чиқти.
35 Quando as pessoas daquele lugar o reconheceram, enviaram para toda aquela região vizinha e trouxeram para ele todos os que estavam doentes;
У йәрдики адәмләр уни тонуп қелип, әтраптики барлиқ җайларға хәвәр әвәтти; шуниң билән кишиләр барлиқ бемарларни униң алдиға елип кәлди;
36 e imploraram-lhe que pudesse apenas tocar a franja de sua vestimenta. Todos os que o tocaram ficaram inteiros.
улар униңдин бемарларниң һеч болмиғанда униң тониниң пешигә болсиму қолини тәккүзүвелишиға йол қоюшини өтүнди. Униңға қолини тәккүзгәнләрниң һәммиси сәллимаза сақайди.
