< Marcos 3 >

1 Ele entrou novamente na sinagoga, e estava lá um homem cuja mão estava murcha.
U yǝnǝ sinagogⱪa kirdi. Xu yǝrdǝ bir ⱪoli yigilǝp kǝtkǝn bir adǝm bar idi.
2 Eles o observavam, se ele iria curá-lo no dia de sábado, para que o acusassem.
[Pǝrisiylǝr] Əysaning üstidin ǝrz ⱪilayli dǝp xabat künidǝ kesǝl saⱪaytidiƣan-saⱪaytmaydiƣanliⱪini paylap yürǝtti.
3 Ele disse ao homem cuja mão estava murcha: “Levante-se”.
Əysa ⱪoli yigilǝp kǝtkǝn adǝmgǝ: — Ornungdin turup, otturiƣa qiⱪⱪin! — dedi.
4 Ele lhes disse: “É lícito no dia de sábado fazer o bem ou fazer o mal? Para salvar uma vida ou para matar?” Mas eles ficaram em silêncio.
Andin, sinagogdikilǝrdin: — Tǝwrat ⱪanuniƣa uyƣun bolƣini xabat küni yahxiliⱪ ⱪilixmu, yaki yamanliⱪ ⱪilixmu? Janni ⱪutⱪuzuxmu yaki ⱨalak ⱪilixmu? — dǝp soridi. Lekin ular zuwan sürüxmidi.
5 Quando ele havia olhado ao redor deles com raiva, sofrendo com o endurecimento de seus corações, disse ao homem: “Estenda sua mão”. Ele a estendeu, e sua mão foi restaurada tão saudável quanto a outra.
U ƣǝzǝp bilǝn ǝtrapiƣa nǝzǝr selip ularƣa kɵz yügürtüp, ularning tax yürǝklikidin ⱪayƣurdi. Andin u kesǝlgǝ: — Ⱪolungni uzat, — dedi. U ⱪolini uzitiwidi, ⱪoli ǝsligǝ kǝltürüldi.
6 Os fariseus saíram, e imediatamente conspiraram com os herodianos contra ele, como eles poderiam destruí-lo.
Əmdi Pǝrisiylǝr dǝrⱨal sirtⱪa qiⱪip, uni ⱪandaⱪ yoⱪitix toƣrisida Ⱨerod [padixaⱨning] tǝrǝpdarliri bilǝn mǝsliⱨǝt ⱪilixⱪa baxlidi.
7 Jesus retirou-se para o mar com seus discípulos; e uma grande multidão o seguiu da Galiléia, da Judéia,
Andin Əysa muhlisliri bilǝn billǝ u yǝrdin ayrilip dengiz boyiƣa kǝtti; Galiliyǝ ɵlkisidin qong bir top adǝmlǝr uningƣa ǝgixip bardi; xundaⱪla uning ⱪilƣan ǝmǝllirini angliƣan ⱨaman, pütün Yǝⱨudiyǝ ɵlkisidin, Yerusalem xǝⱨiridin, Idumiya ɵlkisidin, Iordan dǝryasining ⱪarxi tǝripidin, Tur wǝ Zidon xǝⱨǝrlirining ǝtrapidiki jaylardin zor bir top adǝmlǝrmu uning yeniƣa kelixti.
8 de Jerusalém, de Iduméia, além do Jordão, e os que vinham dos arredores de Tiro e Sidom. Uma grande multidão, ouvindo as grandes coisas que ele fazia, veio até ele.
9 Ele falou a seus discípulos que um barquinho deveria ficar perto dele por causa da multidão, para que eles não o pressionassem.
U adǝmlǝrning kɵplikidin ɵzini ⱪistap ⱪoymisun dǝp muhlisliriƣa kiqik bir kemining uningƣa yeⱪin turuxini tapilidi.
10 Pois ele havia curado muitos, para que todos os que tinham doenças o pressionassem para que o pudessem tocar.
Qünki u nurƣun bimarlarni saⱪaytⱪini tüpǝylidin ⱨǝrⱪandaⱪ waba-kesǝlliklǝrgǝ giriptar bolƣanlarning ⱨǝmmisi uningƣa [ⱪolumni] bir tǝgküzüwalsam dǝp ⱪistixip kelixkǝnidi.
11 Os espíritos imundos, sempre que o viam, caíam diante dele e gritavam: “Você é o Filho de Deus”!
Napak roⱨlar [qaplixiwalƣanlar] ⱪaqanla uni kɵrsǝ, uning aldiƣa yiⱪilip: «Sǝn Hudaning Oƣlisǝn!» dǝp warⱪirixatti.
12 Ele os advertiu severamente que não deveriam dá-lo a conhecer.
Lekin u [napak roⱨlarƣa] ɵzining kim ikǝnlikini axkarilimasliⱪⱪa ⱪattiⱪ tǝnbiⱨ berip agaⱨlanduratti.
13 Ele subiu na montanha e chamou para si aqueles que ele queria, e eles foram até ele.
U taƣⱪa qiⱪip, ɵzi haliƣan kixilǝrni yeniƣa qaⱪirdi; ular uning yeniƣa kelixti.
14 Ele indicou doze, para que estivessem com ele, e para que os enviasse a pregar
U ulardin on ikkisini ɵzi bilǝn billǝ boluxⱪa, sɵz-kalamni jakarlaxⱪa,
15 e ter autoridade para curar doenças e expulsar demônios:
kesǝllǝrni saⱪaytix wǝ jinlarni ⱨǝydǝx ⱨoⱪuⱪiƣa igǝ boluxⱪa tallap bekitti.
16 Simão (a quem ele deu o nome de Pedro);
U [bekitkǝn on ikki kixi]: Simon (u uningƣa Petrus dǝp isim ⱪoyƣan),
17 Tiago, filho de Zebedeu; e João, irmão de Tiago (a quem ele chamou de Boanerges, que significa Filhos do Trovão);
Zǝbǝdiyning oƣli Yaⱪup wǝ uning inisi Yuⱨanna, (u ularni «Binni-Rǝgaz», yǝni «Güldürmama oƣulliri» dǝpmu atiƣan),
18 André; Filipe; Bartolomeu; Mateus; Tomé; Tiago, filho de Alfeu; Tadeu; Simão, o Zelote;
Andriyas, Filip, Bartolomay, Matta, Tomas, Alfayning oƣli Yaⱪup, Taday, millǝtpǝrwǝr dǝp atalƣan Simon
19 e Judas Iscariotes, que também o traiu. Depois ele entrou em uma casa.
wǝ uningƣa satⱪunluⱪ ⱪilƣan Yǝⱨuda Ixⱪariyotlardin ibarǝt.
20 A multidão se reuniu novamente, de modo que não podiam nem mesmo comer pão.
U ɵygǝ ⱪaytip kǝlgǝndin keyin, u yǝrgǝ yǝnǝ xunqǝ nurƣun adǝmlǝr toplandiki, ularning ⱨǝtta ƣizalanƣudǝkmu waⱪti qiⱪmidi.
21 Quando seus amigos o ouviram, saíram para apreendê-lo; pois disseram: “Ele é louco”.
[Əysaning] ailisidikilǝr buni anglap, uni tutup kelixkǝ berixti. Qünki ular uni «Əⱪlini yoⱪitiptu» degǝnidi.
22 Os escribas que desceram de Jerusalém disseram: “Ele tem Belzebu”, e “Pelo príncipe dos demônios ele expulsa os demônios”.
Yerusalemdin qüxkǝn Tǝwrat ustazliri bolsa: «Uningda Bǝǝlzibub bar», wǝ «U pǝⱪǝt jinlarning ǝmirigǝ tayinip jinlarni ⱪoƣliwetidikǝn», deyixǝtti.
23 Ele os convocou e lhes disse em parábolas: “Como Satanás pode expulsar Satanás?
Xuning üqün u [Tǝwrat ustazlirini] yeniƣa qaⱪirip, ularƣa tǝmsillǝrni ixlitip mundaⱪ dedi: — Xǝytan Xǝytanni ⱪandaⱪmu ⱪoƣlisun?
24 Se um reino está dividido contra si mesmo, esse reino não pode permanecer de pé.
Əgǝr padixaⱨliⱪ ɵz iqidin bɵlünüp ɵzara soⱪuxⱪan bolsa xu padixaⱨliⱪ put tirǝp turalmaydu;
25 Se uma casa está dividida contra si mesma, essa casa não pode permanecer de pé.
xuningdǝk ǝgǝr bir ailǝ ɵz iqidin bɵlünüp ɵzara soⱪuxsa xu ailǝ put tirǝp turalmaydu.
26 Se Satanás se levantou contra si mesmo, e está dividido, ele não pode permanecer de pé, mas tem um fim.
Əgǝr Xǝytan ɵz-ɵzigǝ ⱪarxi qiⱪip bɵlünsǝ, u put tirǝp turalmay, yoⱪalmay ⱪalmaydu.
27 Mas ninguém pode entrar na casa do homem forte para saquear, a menos que ele primeiro amarre o homem forte; então ele saqueará sua casa.
Ⱨeqkim küqtünggür birsining ɵyigǝ kirip, uning mal-mülkini bulap ketǝlmǝydu — pǝⱪǝt u xu küqtünggürni awwal baƣliyalisa andin ɵyini bulang-talang ⱪilalaydu.
28 “Certamente vos digo que todos os pecados dos descendentes dos homens serão perdoados, incluindo suas blasfêmias com as quais eles podem blasfemar;
Xuni silǝrgǝ bǝrⱨǝⱪ eytip ⱪoyayki, insan baliliri ɵtküzgǝn türlük gunaⱨlirining ⱨǝmmisini, xundaⱪla ular ⱪilƣan kupurluⱪlirining ⱨǝmmisini kǝqürüxkǝ bolidu.
29 mas quem quer que blasfeme contra o Espírito Santo nunca tem perdão, mas está sujeito à condenação eterna”. (aiōn g165, aiōnios g166)
Biraⱪ kimdikim Muⱪǝddǝs Roⱨⱪa kupurluⱪ ⱪilsa, ǝbǝdil’ǝbǝdgiqǝ ⱨeq kǝqürülmǝydu, bǝlki mǝnggülük bir gunaⱨning ⱨɵkümi astida turidu. (aiōn g165, aiōnios g166)
30 - porque eles disseram: “Ele tem um espírito impuro”.
[Əysaning bu sɵzi] ularning «uningƣa napak roⱨ qaplixiptu» degini üqün [eytilƣanidi].
31 Sua mãe e seus irmãos vieram e, parados do lado de fora, mandaram chamá-lo.
Xu waⱪitta uning anisi bilǝn iniliri kǝldi. Ular sirtida turup, uni qaⱪirixⱪa adǝm kirgüzdi.
32 Uma multidão estava sentada ao seu redor e lhe disseram: “Eis que sua mãe, seus irmãos e suas irmãs estão lá fora procurando por você”.
Bir top halayiⱪ uning ǝtrapida olturatti. Ular: — Mana, aningiz, iniliringiz sizni izdǝp sirtta turidu, — deyixti.
33 Ele lhes respondeu: “Quem são minha mãe e meus irmãos?”
Əysa ularƣa jawabǝn: — Kim mening anam, kim mening inilirim? — dedi.
34 Olhando ao redor daqueles que se sentaram ao seu redor, ele disse: “Eis minha mãe e meus irmãos!
Andin, u ɵpqürisidǝ olturƣanlarƣa ⱪarap mundaⱪ dedi: Mana bular mening anam wǝ inilirim!
35 Pois quem faz a vontade de Deus é meu irmão, minha irmã e minha mãe”.
Qünki kimki Hudaning iradisini ada ⱪilsa, xu mening aka-inim, aqa-singlim wǝ anamdur.

< Marcos 3 >