< Lucas 5 >
1 Agora, enquanto a multidão o pressionava e ouvia a palavra de Deus, ele estava de pé junto ao lago de Gennesaret.
εγενετο δε εν τω τον οχλον επικεισθαι αυτω του ακουειν τον λογον του θεου και αυτος ην εστως παρα την λιμνην γεννησαρετ
2 Ele viu dois barcos parados junto ao lago, mas os pescadores tinham saído deles e estavam lavando suas redes.
και ειδεν δυο πλοια εστωτα παρα την λιμνην οι δε αλιεις αποβαντες απ αυτων απεπλυναν τα δικτυα
3 Ele entrou em um dos barcos, que era de Simon, e pediu-lhe que saísse um pouco da terra. Ele se sentou e ensinou as multidões a partir do barco.
εμβας δε εις εν των πλοιων ο ην του σιμωνος ηρωτησεν αυτον απο της γης επαναγαγειν ολιγον και καθισας εδιδασκεν εκ του πλοιου τους οχλους
4 Quando terminou de falar, ele disse a Simon: “Ponha para o fundo e solte suas redes para pegar”.
ως δε επαυσατο λαλων ειπεν προς τον σιμωνα επαναγαγε εις το βαθος και χαλασατε τα δικτυα υμων εις αγραν
5 Simon respondeu-lhe: “Mestre, trabalhamos toda a noite e não pegamos nada; mas com a sua palavra eu vou soltar a rede”.
και αποκριθεις ο σιμων ειπεν αυτω επιστατα δι ολης της νυκτος κοπιασαντες ουδεν ελαβομεν επι δε τω ρηματι σου χαλασω το δικτυον
6 Quando fizeram isso, pescaram uma grande quantidade de peixes e sua rede estava quebrando.
και τουτο ποιησαντες συνεκλεισαν πληθος ιχθυων πολυ διερρηγνυτο δε το δικτυον αυτων
7 Eles acenaram para seus parceiros no outro barco, que deveriam vir e ajudá-los. Eles vieram e encheram os dois barcos, de modo que começaram a afundar.
και κατενευσαν τοις μετοχοις τοις εν τω ετερω πλοιω του ελθοντας συλλαβεσθαι αυτοις και ηλθον και επλησαν αμφοτερα τα πλοια ωστε βυθιζεσθαι αυτα
8 Mas Simão Pedro, quando o viu, caiu de joelhos de Jesus, dizendo: “Afasta-te de mim, porque sou um homem pecador, Senhor”.
ιδων δε σιμων πετρος προσεπεσεν τοις γονασιν ιησου λεγων εξελθε απ εμου οτι ανηρ αμαρτωλος ειμι κυριε
9 Pois ele ficou maravilhado, e todos os que estavam com ele, com a captura de peixes que haviam capturado;
θαμβος γαρ περιεσχεν αυτον και παντας τους συν αυτω επι τη αγρα των ιχθυων η συνελαβον
10 e assim também James e João, filhos de Zebedeu, que eram parceiros de Simão. Jesus disse a Simão: “Não tenha medo”. De agora em diante, você estará apanhando pessoas vivas”.
ομοιως δε και ιακωβον και ιωαννην υιους ζεβεδαιου οι ησαν κοινωνοι τω σιμωνι και ειπεν προς τον σιμωνα ο ιησους μη φοβου απο του νυν ανθρωπους εση ζωγρων
11 Quando trouxeram seus barcos para terra, deixaram tudo, e o seguiram.
και καταγαγοντες τα πλοια επι την γην αφεντες απαντα ηκολουθησαν αυτω
12 Enquanto ele estava em uma das cidades, eis que havia um homem cheio de hanseníase. Quando ele viu Jesus, caiu de cara e implorou-lhe, dizendo: “Senhor, se quiseres, podes fazer-me limpo”.
και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν μια των πολεων και ιδου ανηρ πληρης λεπρας και ιδων τον ιησουν πεσων επι προσωπον εδεηθη αυτου λεγων κυριε εαν θελης δυνασαι με καθαρισαι
13 Ele estendeu sua mão e o tocou, dizendo: “Eu quero”. Ser limpo”. Imediatamente a hanseníase o deixou.
και εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου ειπων θελω καθαρισθητι και ευθεως η λεπρα απηλθεν απ αυτου
14 Ordenou-lhe que não dissesse a ninguém: “Mas siga seu caminho e mostre-se ao sacerdote, e ofereça-se para sua purificação de acordo com o que Moisés ordenou, para um testemunho a eles”.
και αυτος παρηγγειλεν αυτω μηδενι ειπειν αλλα απελθων δειξον σεαυτον τω ιερει και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου καθως προσεταξεν μωσης εις μαρτυριον αυτοις
15 Mas o relatório a seu respeito se espalhou muito mais, e grandes multidões se reuniram para ouvir e ser curadas por ele de suas enfermidades.
διηρχετο δε μαλλον ο λογος περι αυτου και συνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν και θεραπευεσθαι υπ αυτου απο των ασθενειων αυτων
16 Mas ele se retirou para o deserto e rezou.
αυτος δε ην υποχωρων εν ταις ερημοις και προσευχομενος
17 Em um daqueles dias, ele estava ensinando; e havia fariseus e professores da lei sentados por quem havia saído de cada aldeia da Galiléia, da Judéia e de Jerusalém. O poder do Senhor estava com ele para curá-los.
και εγενετο εν μια των ημερων και αυτος ην διδασκων και ησαν καθημενοι φαρισαιοι και νομοδιδασκαλοι οι ησαν εληλυθοτες εκ πασης κωμης της γαλιλαιας και ιουδαιας και ιερουσαλημ και δυναμις κυριου ην εις το ιασθαι αυτους
18 Eis que os homens trouxeram um homem paralítico em um berço e procuraram trazê-lo para deitar-se diante de Jesus.
και ιδου ανδρες φεροντες επι κλινης ανθρωπον ος ην παραλελυμενος και εζητουν αυτον εισενεγκειν και θειναι ενωπιον αυτου
19 Não encontrando uma maneira de trazê-lo por causa da multidão, subiram ao topo da casa e o deixaram descer através das telhas com seu berço para o meio, diante de Jesus.
και μη ευροντες ποιας εισενεγκωσιν αυτον δια τον οχλον αναβαντες επι το δωμα δια των κεραμων καθηκαν αυτον συν τω κλινιδιω εις το μεσον εμπροσθεν του ιησου
20 Vendo a fé deles, ele lhe disse: “Homem, seus pecados lhe são perdoados”.
και ιδων την πιστιν αυτων ειπεν αυτω ανθρωπε αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
21 Os escribas e os fariseus começaram a raciocinar, dizendo: “Quem é este que fala blasfêmias? Quem pode perdoar pecados, mas só Deus”?
και ηρξαντο διαλογιζεσθαι οι γραμματεις και οι φαρισαιοι λεγοντες τις εστιν ουτος ος λαλει βλασφημιας τις δυναται αφιεναι αμαρτιας ει μη μονος ο θεος
22 Mas Jesus, percebendo seus pensamentos, respondeu-lhes: “Por que vocês estão raciocinando assim em seus corações?
επιγνους δε ο ιησους τους διαλογισμους αυτων αποκριθεις ειπεν προς αυτους τι διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων
23 O que é mais fácil dizer: 'Seus pecados lhe são perdoados', ou dizer: 'Levante-se e caminhe'
τι εστιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου η ειπειν εγειραι και περιπατει
24 Mas para que saiba que o Filho do Homem tem autoridade na Terra para perdoar pecados”, disse ele ao paralítico, “Eu lhe digo, levante-se, pegue seu berço e vá para sua casa”.
ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας ειπεν τω παραλελυμενω σοι λεγω εγειραι και αρας το κλινιδιον σου πορευου εις τον οικον σου
25 Imediatamente ele se levantou diante deles, pegou o que estava deitado e partiu para sua casa, glorificando a Deus.
και παραχρημα αναστας ενωπιον αυτων αρας εφ ο κατεκειτο απηλθεν εις τον οικον αυτου δοξαζων τον θεον
26 O espanto tomou conta de todos, e eles glorificaram a Deus. Eles estavam cheios de medo, dizendo: “Hoje vimos coisas estranhas”.
και εκστασις ελαβεν απαντας και εδοξαζον τον θεον και επλησθησαν φοβου λεγοντες οτι ειδομεν παραδοξα σημερον
27 Depois destas coisas ele saiu e viu um cobrador de impostos chamado Levi sentado no fisco, e disse a ele: “Siga-me!
και μετα ταυτα εξηλθεν και εθεασατο τελωνην ονοματι λευιν καθημενον επι το τελωνιον και ειπεν αυτω ακολουθει μοι
28 Ele deixou tudo, levantou-se e o seguiu.
και καταλιπων απαντα αναστας ηκολουθησεν αυτω
29 Levi fez um grande banquete para ele em sua casa. Havia uma grande multidão de cobradores de impostos e outros que estavam reclinados com eles.
και εποιησεν δοχην μεγαλην λευις αυτω εν τη οικια αυτου και ην οχλος τελωνων πολυς και αλλων οι ησαν μετ αυτων κατακειμενοι
30 Seus escribas e os fariseus murmuravam contra seus discípulos, dizendo: “Por que você come e bebe com os cobradores de impostos e os pecadores”?
και εγογγυζον οι γραμματεις αυτων και οι φαρισαιοι προς τους μαθητας αυτου λεγοντες δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιετε και πινετε
31 Jesus lhes respondeu: “Os que são saudáveis não têm necessidade de médico, mas os que estão doentes têm.
και αποκριθεις ο ιησους ειπεν προς αυτους ου χρειαν εχουσιν οι υγιαινοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες
32 Não vim para chamar os justos, mas os pecadores, para o arrependimento”.
ουκ εληλυθα καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους εις μετανοιαν
33 Eles lhe disseram: “Por que os discípulos de João jejuam e rezam freqüentemente, assim como os discípulos dos fariseus, mas os seus comem e bebem”?
οι δε ειπον προς αυτον δια τι οι μαθηται ιωαννου νηστευουσιν πυκνα και δεησεις ποιουνται ομοιως και οι των φαρισαιων οι δε σοι εσθιουσιν και πινουσιν
34 Ele disse a eles: “Você pode fazer os amigos do noivo rapidamente enquanto o noivo está com eles?
ο δε ειπεν προς αυτους μη δυνασθε τους υιους του νυμφωνος εν ω ο νυμφιος μετ αυτων εστιν ποιησαι νηστευειν
35 Mas chegarão os dias em que o noivo será tirado deles. Então, eles jejuarão nesses dias”.
ελευσονται δε ημεραι και οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος τοτε νηστευσουσιν εν εκειναις ταις ημεραις
36 Ele também contou uma parábola para eles. “Ninguém coloca uma peça de uma peça nova em uma peça velha, ou então ele rasgará a nova, e também a peça da nova não será igual à velha”.
ελεγεν δε και παραβολην προς αυτους οτι ουδεις επιβλημα ιματιου καινου επιβαλλει επι ιματιον παλαιον ει δε μηγε και το καινον σχιζει και τω παλαιω ου συμφωνει το απο του καινου
37 Ninguém coloca vinho novo em peles de vinho velhas, ou então o vinho novo rebentará as peles, e será derramado e as peles serão destruídas.
και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μηγε ρηξει ο νεος οινος τους ασκους και αυτος εκχυθησεται και οι ασκοι απολουνται
38 Mas o vinho novo deve ser colocado em peles de vinho fresco, e ambos são preservados.
αλλα οινον νεον εις ασκους καινους βλητεον και αμφοτεροι συντηρουνται
39 Nenhum homem tendo bebido vinho velho imediatamente deseja o novo, pois ele diz: 'O velho é melhor'”.
και ουδεις πιων παλαιον ευθεως θελει νεον λεγει γαρ ο παλαιος χρηστοτερος εστιν