Lamentações de Jeremias 2
1 Como o Senhor cobriu a filha de Sião com uma nuvem em sua raiva! Ele jogou a beleza de Israel do céu para a terra, e não se lembrou do escabelo de seus pés no dia de sua raiva.
Вай, ын че ынтунечиме а арункат Домнул, ын мыния Луй, пе фийка Сионулуй! А азвырлит дин чер пе пэмынт подоаба луй Исраел ши ну Шь-а май адус аминте де скаунул пичоарелор Луй ын зиуа мынией Луй!
2 O Senhor engoliu todas as habitações de Jacob sem piedade. Ele derrubou em sua ira os bastiões da filha de Judá. Ele os derrubou. Ele profanou o reino e seus príncipes.
Домнул а нимичит фэрэ милэ тоате локуинцеле луй Иаков. Ын урӂия Луй, а дэрымат ынтэритуриле фийчей луй Иуда ши ле-а прэвэлит ла пэмынт; а фэкут де окарэ ымпэрэция ши кэпетенииле ей.
3 Ele cortou todo o chifre de Israel em fúria. Ele puxou para trás sua mão direita de diante do inimigo. Ele queimou Jacob como um fogo flamejante, que devora tudo ao redor.
Ын мыния Луй апринсэ, а доборыт тоатэ путеря луй Исраел; Шь-а трас ынапой де ла ел дряпта ынаинтя врэжмашулуй ши а апринс ын Иаков о вэпае де фок каре мистуе тоате де жур ымпрежур.
4 Ele dobrou seu arco como um inimigo. Ele permaneceu com sua mão direita como um adversário. Ele matou tudo o que era agradável à vista. Na tenda da filha de Sião, ele derramou sua ira como fogo.
Шь-а ынкордат аркул ка ун врэжмаш, Шь-а ридикат дряпта ка ун асупритор ши а прэпэдит тот че ера плэкут привирилор; Шь-а вэрсат ка ун фок урӂия песте кортул фийчей Сионулуй.
5 O Senhor se tornou um inimigo. Ele engoliu Israel. Ele engoliu todos os seus palácios. Ele destruiu seus bastiões. Ele multiplicou o luto e a lamentação na filha de Judá.
Ка ун врэжмаш а ажунс Домнул: а нимичит пе Исраел, й-а дэрымат тоате палателе, й-а прэбушит ынтэритуриле ши а умплут пе фийка луй Иуда де жале ши суспин.
6 Ele tirou violentamente seu tabernáculo, como se fosse um jardim. Ele destruiu seu local de reunião. Yahweh fez com que a assembléia solene e o sábado fossem esquecidos em Zion. Na indignação de sua ira, ele desprezou o rei e o sacerdote.
Й-а пустиит кортул сфынт ка пе о грэдинэ, а нимичит локул адунэрий сале; Домнул а фэкут сэ се уйте ын Сион сэрбэториле ши Сабатул ши, ын мыния Луй нэпрасникэ, а лепэдат пе ымпэрат ши пе преот.
7 O Senhor expulsou de seu altar. Ele tem abominado seu santuário. Ele entregou as paredes de seus palácios na mão do inimigo. Eles fizeram um barulho na casa de Yahweh, como no dia de uma assembléia solene.
Домнул Шь-а диспрецуит алтарул, Шь-а лепэдат Локашул Сэу чел Сфынт. А дат ын мыниле врэжмашулуй зидуриле палателор Сионулуй; ау рэсунат стригэтеле ын Каса Домнулуй ка ынтр-о зи де сэрбэтоаре.
8 Yahweh tem o propósito de destruir o muro da filha de Sião. Ele esticou a linha. Ele não retirou sua mão de destruir; Ele fez a muralha e a parede lamentar. Eles definham juntos.
Шь-а пус де гынд Домнул сэ дэрыме зидуриле фийчей Сионулуй; а ынтинс сфоара де мэсурат ши ну Шь-а трас мына пынэ ну ле-а нимичит. А куфундат ын жале ынтэритура ши зидуриле, каре ну май сунт, тоате, декыт ниште дэрымэтурь тристе.
9 Seus portões afundaram no chão. Ele destruiu e quebrou suas barras. Seu rei e seus príncipes estão entre as nações onde a lei não está. Sim, seus profetas não encontram nenhuma visão de Yahweh.
Порциле ый сунт куфундате ын пэмынт; й-а нимичит ши рупт зэвоареле. Ымпэратул ши кэпетенииле сале сунт ынтре нямурь. Леӂе ну май ау ши кяр пророчий ну май примеск ничо ведение де ла Домнул.
10 Os anciãos da filha de Sião estão sentados no chão. Eles guardam silêncio. Eles lançaram pó sobre suas cabeças. Eles se vestiram de pano de saco. As virgens de Jerusalém estão penduradas de cabeça para baixo até o chão.
Бэтрыний фийчей Сионулуй шед пе пэмынт ши так; шь-ау пресэрат цэрынэ пе кап, с-ау ынчинс ку сачь; фечоареле Иерусалимулуй ышь плякэ ла пэмынт капул.
11 Meus olhos falham com lágrimas. Meu coração está perturbado. Minha bílis é derramada sobre a terra, por causa da destruição da filha do meu povo, porque as crianças pequenas e os bebês desmaiam nas ruas da cidade.
Ми с-ау сторс окий де лакримь, ымь ферб мэрунтаеле, ми се варсэ фикатул пе пэмынт дин причина прэпэдулуй фийчей попорулуй меу, дин причина копиилор ши прунчилор де цыцэ лешинаць пе улицеле четэций.
12 Eles perguntam às mães, “Onde estão os grãos e o vinho?” quando desmaiam como os feridos nas ruas da cidade, quando sua alma é derramada no seio de suas mães.
Ей зичяу кэтре мамеле лор: „Унде есте пыне ши вин?” ши кэдяу лешинаць ка ниште рэниць пе улицеле четэций, ышь дэдяу суфлетул ла пептул мамелор лор.
13 O que devo testemunhar para você? O que devo gostar de você, filha de Jerusalém? O que devo comparar com você, que eu possa confortá-la, filha virgem de Zion? Pois sua brecha é tão grande quanto o mar. Quem pode curar você?
Ку че сэ те ымбэрбэтез ши ку че сэ те асемэн, фийка Иерусалимулуй? Ку чине сэ те пун алэтурь ши ку че сэ те мынгый, фечоарэ, фийка Сионулуй? Кэч рана та есте маре ка маря. Чине ва путя сэ те виндече?
14 Seus profetas viram visões falsas e tolas para você. Eles não descobriram sua iniqüidade, para reverter seu cativeiro, mas viram por vocês falsas revelações e causas de banimento.
Пророчий тэй ць-ау пророчит ведений дешарте ши амэӂитоаре, ну ць-ау дат пе фацэ нелеӂюиря ка сэ абатэ астфел робия де ла тине, чи ць-ау фэкут пророчий минчиноасе ши ыншелэтоаре.
15 Todos os que passam por você batem palmas. Eles assobiam e abanam a cabeça para a filha de Jerusalém, dizendo, “É esta a cidade que os homens chamam de 'A perfeição da beleza', a alegria de toda a terra”...”.
Тоць трекэторий бат дин палме асупра та, шуерэ ши дау дин кап ымпотрива фийчей Иерусалимулуй ши зик: „Ачаста есте четатя деспре каре се зичя кэ есте чя май фрумоасэ ши букурия ынтрегулуй пэмынт?”
16 Todos os seus inimigos abriram bem a boca contra você. Eles assobiam e gnash os dentes. Eles dizem: “Nós a engolimos”. Certamente, este é o dia que procuramos. Nós o encontramos. Já o vimos”.
Тоць врэжмаший тэй дескид гура ымпотрива та, флуерэ, скрышнеск дин динць ши зик: „Ам ынгицит-о! Да, ачаста есте зиуа пе каре о аштептам; ам ажунс-о ши о ведем!”
17 Yahweh fez o que planejou. Ele cumpriu a sua palavra que ordenou nos dias de outrora. Ele foi derrubado, e não se arrependeu. Ele fez com que o inimigo se regozijasse com você. Ele exaltou o corno de seus adversários.
Домнул а ынфэптуит че хотэрысе, а ымплинит кувынтул пе каре-л сорочисе де мултэ време, а нимичит фэрэ милэ; а фэкут дин тине букурия врэжмашулуй, а ынэлцат тэрия асуприторилор тэй!
18 Seu coração clamou ao Senhor. O muro da filha de Sião, deixar as lágrimas correr como um rio, dia e noite. Não se dê nenhum alívio. Não deixe seus olhos descansar.
Инима лор стригэ кэтре Домнул: „Зид ал фийчей Сионулуй, варсэ зи ши ноапте широае де лакримь! Ну-ць да ничун рэгаз ши окюл тэу сэ ну айбэ одихнэ!
19 Levantar, gritar durante a noite, no início dos relógios! Despeje seu coração como água diante da face do Senhor. Levante suas mãos para ele para a vida de seus filhos pequenos, que desmaiam por fome à frente de cada rua.
Скоалэ-те ши ӂемь ноаптя, кынд ынчеп стрэжиле! Варсэ-ць инима ка ниште апэ ынаинтя Домнулуй! Ридикэ-ць мыниле спре Ел пентру вяца копиилор тэй, каре мор де фоаме ла тоате колцуриле улицелор!”
20 “Olhe, Yahweh, e veja a quem você fez isso! Caso as mulheres comam seus descendentes, as crianças que seguravam e saltavam de joelhos? Devem o sacerdote e o profeta ser mortos no santuário do Senhor?
„Уйтэ-Те, Доамне, ши привеште! Куй й-ай фэкут Ту аша? Сэ мэнынче фемеиле родул пынтечелуй лор, прунчий дезмердаць де мыниле лор? Сэ фие мэчелэриць преоций ши пророчий ын Локашул чел Сфынт ал Домнулуй?
21 “Os jovens e o homem velho jazem no chão, nas ruas. Minhas virgens e meus jovens caíram pela espada. Você os matou no dia de sua raiva. Você abateu, e não teve pena.
Копиий ши бэтрыний стау кулкаць пе пэмынт ын улице; фечоареле ши тинерий мей ау кэзут учишь де сабие; й-ай учис ын зиуа мынией Тале ши й-ай ынжунгият фэрэ милэ.
22 “Vocês chamaram, como no dia de uma assembléia solene, meus terrores de todos os lados. Não havia ninguém que escapasse ou permanecesse no dia da ira de Javé. Meu inimigo tem consumido aqueles que eu cuidei e criei.
Ай кемат гроаза дин тоате пэрциле песте мине, ка ла о зи де сэрбэтоаре. Ын зиуа мынией Домнулуй, н-а скэпат унул ши н-а рэмас ку вяцэ. Пе чей ынгрижиць ши крескуць де мине, ми й-а нимичит врэжмашул!”
