< Josué 17 >

1 Este foi o lote para a tribo de Manasseh, pois ele foi o primogênito de José. Quanto a Machir, o primogênito de Manasseh, o pai de Gilead, porque ele era um homem de guerra, portanto tinha Gilead e Bashan.
Wɔde asase no fa a ɛda atɔeɛ fam no maa Manase abusuakuo no fa a ɔyɛ Yosef babarima panin no asefoɔ. Na wɔde Gilead ne Basan a ɛda Yordan apueeɛ fam no ama Makir abusua no dada, ɛfiri sɛ, na ɔyɛ ɔkofoni kɛseɛ. (Na Makir yɛ Manase babarima panin ne Gilead agya.)
2 Assim foi para os demais filhos de Manassés, de acordo com suas famílias: para os filhos de Abiezer, para os filhos de Helek, para os filhos de Asriel, para os filhos de Shechem, para os filhos de Hepher, e para os filhos de Shemida. Estes eram os filhos masculinos de Manasseh, filho de José, de acordo com suas famílias.
Asase a ɛda Yordan atɔeɛ fam no, wɔde maa mmusua nkaeɛ a wɔwɔ Manase abusuakuo mu a wɔn ne: Abieser, Helek, Asriel, Sekem, Hefer ne Semida.
3 Mas Zelophehad, o filho de Hepher, o filho de Gilead, o filho de Machir, o filho de Manasseh, não tinha filhos, mas filhas. Estes são os nomes de suas filhas: Mahlah, Noé, Hoglah, Milcah, e Tirzah.
Nanso, Hefer babarima Selofehad a na ɔno nso yɛ Manase, Makir ne Gilead aseni no na ɔnni mmammarima. Mmom, na ɔwɔ mmammaa baanum. Na wɔn edin de Mahla, Noa, Hogla, Milka ne Tirsa.
4 Elas vieram a Eleazar, o sacerdote, e a Josué, filho de Freira, e aos príncipes, dizendo: “Javé ordenou a Moisés que nos desse uma herança entre nossos irmãos”. Portanto, segundo o mandamento de Javé, ele lhes deu uma herança entre os irmãos de seu pai.
Saa mmaa yi baa ɔsɔfoɔ Eleasa ne Nun babarima Yosua ne Israel ntuanofoɔ no nkyɛn bɛkaa sɛ, “Awurade hyɛɛ Mose sɛ ɔmma yɛn ne mmarima a wɔwɔ yɛn abusuakuo mu no agyapadeɛ.” Enti, Yosua maa wɔne wɔn agyanom agyapadeɛ sɛdeɛ Awurade hyɛɛ no.
5 Dez partes caíram para Manassés, além da terra de Gileade e Basã, que fica além do Jordão;
Ɛno enti Manase agyapadeɛ bɛyɛɛ nsasetea edu a Gilead ne Basan a ɛdeda Asubɔnten Yordan agya no ka ho,
6 porque as filhas de Manassés tinham uma herança entre seus filhos. A terra de Gilead pertencia ao resto dos filhos de Manassés.
ɛfiri sɛ, Manase asefoɔ a wɔyɛ mmaa no ne wɔn a wɔyɛ mmarima nyaa agyapadeɛ. (Wɔde Gilead asase no maa Manase asefoɔ a wɔyɛ mmarima nkaeɛ no).
7 A fronteira de Manassés foi de Asher a Michmethath, que é antes de Shechem. A fronteira foi para a mão direita, para os habitantes de En Tappuah.
Manase abusuakuo no ɛhyeɛ no firi Aser ɛhyeɛ ano kɔsi Mikmetat, a ɛwɔ Sekem apueeɛ fam. Afei, ɛhyeɛ no firi Mikmetat kɔ anafoɔ fam, kɔsi nnipa a wɔte bɛn Tapua asuo no ho no.
8 A terra de Tappuah pertencia a Manassés; mas Tappuah na fronteira de Manassés pertencia aos filhos de Efraim.
(Asase a atwa Tapua ho ahyia no yɛ Manase dea, nanso, Tapua kuro no a ɛda Manase mantam no ɛhyeɛ so no yɛ Efraim abusuakuo no dea.)
9 A fronteira desceu até o riacho de Kanah, na direção sul do riacho. Estas cidades pertenciam a Efraim, entre as cidades de Manasseh. A fronteira de Manasseh ficava no lado norte do riacho, e terminava no mar.
Manase ɛhyeɛ no firi Tapua asuo no, nenam Kana suka atifi kɔsi Ɛpo Kɛseɛ no. (Nkuro bebree a ɛwɔ Manase mantam mu no yɛ Efraim abusuakuo no dea.)
10 Para o sul era de Efraim, e para o norte era de Manasseh, e o mar era sua fronteira. Chegaram a Asher, ao norte, e a Issachar, ao leste.
Asase a ɛda suka no anafoɔ fam no yɛ Efraim dea, na deɛ ɛda atifi fam nso wɔ Manase, na Ɛpo kɛseɛ no yɛ Manase asase no ɛhyeɛ wɔ atɔeɛ fam. Aser asase no da Manase deɛ no atifi fam, na Isakar asase no nso da apueeɛ fam.
11 Manasseh tinha três alturas em Issachar, em Asher Beth Shean e suas cidades, e Ibleam e suas cidades, e os habitantes de Dor e suas cidades, e os habitantes de Endor e suas cidades, e os habitantes de Taanach e suas cidades, e os habitantes de Megiddo e suas cidades.
Wɔde saa nkuro a ɛwɔ Isakar ne Aser mantam mu no maa Manase: Bet-Sean, Yibleam, Dor (a ɛyɛ Nafɔt Dor), En-Dor, Taanak ne Megido ne wɔn nkuraaseɛ.
12 No entanto, os filhos de Manasseh não poderiam expulsar os habitantes dessas cidades; mas os cananeus habitariam naquela terra.
Nanso, Manase asefoɔ no antumi amfa saa nkuro yi. Wɔantumi antu Kanaanfoɔ a na wɔte hɔ no.
13 Quando as crianças de Israel se tornaram fortes, eles colocaram os cananeus em trabalhos forçados, e não os expulsaram totalmente.
Akyire yi, ɛberɛ a Israelfoɔ nyaa ahoɔden no, wɔhyɛɛ Kanaanfoɔ no ma wɔyɛɛ adwuma sɛ nkoa. Nanso, wɔampamo wɔn amfiri asase no so.
14 Os filhos de José falaram com Josué, dizendo: “Por que me deram apenas um lote e uma parte para uma herança, já que somos um povo numeroso, porque Yahweh nos abençoou até agora?
Yosef asefoɔ baa Yosua nkyɛn bɛbisaa no sɛ, “Adɛn enti na woama yɛn asaseta baako pɛ wɔ ɛberɛ a Awurade ama yɛn ase adɔre?”
15 Josué lhes disse: “Se você é um povo numeroso, vá até a floresta e limpe a terra para si mesmo lá na terra dos Perizitas e dos Refaim, já que o país montanhoso de Efraim é muito estreito para você”.
Yosua buaa sɛ, “Sɛ Efraim bepɔ asase no sua ma mo dea, monkɔdɔ kwaeɛ a Perisifoɔ ne Refaimfoɔ te so no.”
16 As crianças de José disseram: “A região montanhosa não é suficiente para nós”. Todos os cananeus que habitam na terra do vale têm carruagens de ferro, tanto os que estão em Beth Shean e suas cidades, como os que estão no vale de Jezreel”.
Na wɔbuaa sɛ, “Bepɔ so asase no sua ma yɛn, na Kanaanfoɔ a wɔwɔ bepɔ no ase nsase a atwa Bet-Sean ne Yesreel bɔnhwa ho ahyia no wɔ nnadeɛ nteaseɛnam na wɔn ho yɛ den dodo ma yɛn.”
17 Josué falou à casa de José, ou seja, a Efraim e a Manasseh, dizendo: “Vocês são um povo numeroso e têm um grande poder. Não tereis apenas um lote;
Na Yosua ka kyerɛɛ Efraim ne Manase mmusuakuo a wɔyɛ Yosef asefoɔ no sɛ, “Esiane sɛ mo dɔɔso na mo ho yɛ den enti, mobɛnya nsasetam no bi aka baako no ho.
18 mas o país montanhoso será vosso. Embora seja uma floresta, você a cortará, e sua extensão será a mais distante; pois você expulsará os cananeus, embora eles tenham carruagens de ferro, e embora eles sejam fortes”.
Wɔde kwaeɛ a ɛda bepɔ no so no bɛka mo ho. Monnɔ asase no sɛdeɛ mobɛtumi biara na montena hɔ. Ɛwom sɛ Kanaanfoɔ no ho yɛ den na wɔwɔ nnadeɛ nteaseɛnam, nanso mewɔ awerɛhyɛmu sɛ mobɛtumi apamo wɔn afiri bɔnhwa no mu.”

< Josué 17 >