Jó 9
1 Então Job respondeu,
А Иов в отговор рече:
2 “Verdadeiramente eu sei que é assim, mas como o homem pode estar apenas com Deus?
Наистина зная, че това е така, Но как ще се оправдае човек пред Бога?
3 Se ele tiver o prazer de contender com ele, ele não pode responder-lhe uma vez em mil.
Ако поиска да се съди с Него, Не може да му отговори за едно от хиляда.
4 Deus é sábio de coração, e poderoso em força. Quem se endureceu contra ele e prosperou?
Мъдро сърце и мощна сила има Бог; Кой, като е упорствувал против Него, е благоденствувал?
5 Ele remove as montanhas, e eles não sabem disso, quando ele os derruba em sua raiva.
Той премества планините и те не усещат Когато ги е превърнал в гнева Си.
6 Ele sacode a terra para fora de seu lugar. Seus pilares tremem.
Той поклаща земята от мястото й, Тъй щото и стълбовете й треперят.
7 Ele comanda o sol e ele não nasce, e sela as estrelas.
Той заповядва на слънцето, и не изгрява; И туря под печат звездите.
8 Somente ele estica os céus, e pisadas nas ondas do mar.
Той сам простира небесата, И стъпва на морските вълни.
9 Ele faz o Urso, Orion, e as Plêiades, e os quartos do sul.
Той прави съзвездията - Мечката, Ориона и Плеядите, И скритите пространства на юг.
10 Ele faz grandes coisas para além de descobrir; sim, coisas maravilhosas sem número.
Той прави велики и неизследими дела. И безбройни чудеса.
11 Eis que ele passa por mim, e eu não o vejo. Ele também passa adiante, mas eu não o percebo.
Ето, минава край мене, и не Го виждам; Преминава и не Го съглеждам;
12 Eis que ele se arrebata. Quem pode atrapalhá-lo? Quem lhe perguntará: “O que você está fazendo?
Ако грабна плячка, кой ще Му забрани? Кой ще Му рече: Що правиш?
13 “Deus não vai retirar sua raiva. Os ajudantes de Rahab se abaixam sob ele.
Ако Бог не оттегли гнева Си, Горделивите помощници се повалят под Него!
14 Quanto menos eu lhe responderei, e escolher minhas palavras para discutir com ele?
Колко по-малко бих могъл аз да Му отговоря И да избера думите си, за да разисквам с Него!
15 Embora eu fosse justo, ainda não lhe responderia. Eu faria súplicas ao meu juiz.
Комуто, и праведен ако бях, не можех отговори, Но щях да повярвам, че е послушал гласа ми.
16 Se eu tivesse ligado, e ele tivesse me respondido, no entanto, eu não acreditaria que ele escutou a minha voz.
Ако извиках, и ми отговореше, Не щях да повярвам, че е послушал гласа ми.
17 Pois ele me quebra com uma tempestade, e multiplica minhas feridas sem causa.
Защото ме смазва с вихрушка, И умножава раните ми без причина.
18 Ele não me permitirá recuperar meu fôlego, mas me enche de amargura.
Не ме оставя да си отдъхна, Но ме насища с горчивини.
19 Se é uma questão de força, eis que ele é poderoso! Se de justiça, 'Quem', diz ele, 'me convocará'?
Ако е дума за силата на мощните; Ето ме! Би казал Той; И ако за съд, би казал: Кой ще Ми определи време да съдя?
20 Embora eu seja justo, minha própria boca me condenará. Embora eu seja irrepreensível, isso me mostrará perverso.
Даже ако бях праведен, осъдили ме биха собствените ми уста; Ако бях непорочен, Той би ме показал опърничав.
21 Estou irrepreensível. Eu não me respeito. Eu desprezo minha vida.
Макар да бях непорочен, не бих зачитал себе си, Презрял бих живота си.
22 “É tudo a mesma coisa. Portanto, eu digo que ele destrói os irrepreensíveis e os perversos.
Все едно е; затова казвам: Той погубва и непорочния и нечестивия,
23 Se o flagelo matar de repente, ele vai zombar do julgamento dos inocentes.
Ако бичът Му убива внезапно, Той се смее при изпитанията на невинните.
24 A terra é entregue na mão dos ímpios. Ele cobre os rostos de seus juízes. Se não é ele, então quem é ele?
Земята е предадена в ръцете на нечестивите; Той покрива лицата на съдиите; Ако не, тогава кой е, който прави това?
25 “Agora meus dias são mais rápidos que os de um corredor. Eles fogem. Eles não vêem nada de bom.
А моите дни са по-бързи от бързоходец; Бягат без да видят добро;
26 Eles faleceram como os navios rápidos, como a águia que se precipita sobre a presa.
Преминаха като леки кораби, Като орел, който се спуща върху лова.
27 Se eu disser: 'Vou esquecer minha reclamação', Vou deixar minha cara triste, e me alegrar”.
Ако река: Ще забравя оплакването си, Ще оставя желанието си, и ще се утеша.
28 Tenho medo de todas as minhas mágoas. Eu sei que você não me considerará inocente.
В ужас съм от всичките си скърби Зная, че Ти няма да ме имаш за невинен;
29 Estarei condenado. Por que então eu trabalho em vão?
Нечестив ще се считам; Защо, прочее, да се трудя напразно?
30 Se eu me lavar com neve, e limpar minhas mãos com lixívia,
Ако се умия със снежна вода, И очистя със сапун ръцете си,
31 ainda assim, você me mergulhará na vala. Minhas próprias roupas me abominarão.
Ти пак ще ме хвърлиш в тинята, Така щото и самите ми дрехи ще се гнусят от мене.
32 Pois ele não é um homem, como eu sou, que eu deveria responder-lhe, que devemos nos reunir para julgar.
Защото Той не е човек, както съм аз, та да Му отговоря И да дойдем заедно на съд.
33 Não há árbitro entre nós, que poderia colocar sua mão sobre nós dois.
Няма посредник помежду ни, Който да тури ръката си върху двама ни,
34 Deixe-o tirar sua vara de mim. Que seu terror não me faça ter medo;
Нека оттегли от мене тоягата Си, И ужасът Му да не ме уплашва.
35 então eu falaria, e não o temeria, pois não estou assim em mim mesmo.
Тогава ще говоря, и няма да се боя от Него; Защото в себе си не съм така уплашен.
