Jó 7
1 “Um homem não é obrigado a trabalhar na terra? Seus dias não são como os dias de uma mão contratada?
Није ли човек на војсци на земљи? А дани његови нису ли као дани надничарски?
2 As um servo que deseja ardentemente a sombra, como um mercenário que procura por seu salário,
Као што слуга уздише за сеном и као што надничар чека да сврши,
3 por isso sou obrigado a possuir meses de miséria, noites desgastantes me são designadas.
Тако су мени дати у наследство месеци залудни и ноћи мучне одређене ми.
4 Quando eu me deito, eu digo, “Quando eu me levantarei e a noite terá ido embora? Eu joguei e virei até o amanhecer do dia.
Кад легнем, говорим: Кад ћу устати? И кад ће проћи ноћ? И ситим се преврћући се до сванућа.
5 Minha carne está vestida com minhocas e torrões de pó. Minha pele se fecha, e se rompe de novo.
Тело је моје обучено у црве и у груде земљане, кожа моја пуца и рашчиња се.
6 Meus dias são mais rápidos que o de um vaivém de tecelão, e são gastas sem esperança.
Дани моји бржи бише од чунка, и прођоше без надања.
7 Oh lembre-se que minha vida é um sopro. Meu olho não verá mais o bem.
Опомени се да је мој живот ветар, да око моје неће више видети добра,
8 O olho daquele que me vê não me verá mais. Seus olhos estarão sobre mim, mas eu não estarei.
Нити ће ме видети око које ме је виђало; и твоје очи кад погледају на ме, мене неће бити.
9 À medida que a nuvem é consumida e desaparece, por isso, aquele que descer ao Sheol não subirá mais. (Sheol h7585)
Као што се облак разилази и нестаје га, тако ко сиђе у гроб, неће изаћи, (Sheol h7585)
10 Ele não retornará mais à sua casa, nem seu lugar o conhecerá mais.
Неће се више вратити кући својој, нити ће га више познати место његово.
11 “Portanto, não vou ficar calado. Falarei com a angústia do meu espírito. Vou reclamar na amargura da minha alma.
Зато ја нећу бранити устима својим, говорићу у тузи духа свог, нарицати у јаду душе своје.
12 Sou eu um mar, ou um monstro marinho, que você colocou um guarda sobre mim?
Еда ли сам море или кит, те си наместио стражу око мене?
13 Quando eu digo: 'Minha cama me confortará'. Meu sofá aliviará minha queixa','.
Кад кажем: Потешиће ме одар мој, постеља ће ми моја олакшати тужњаву,
14 then você me assusta com sonhos e me aterrorizar através de visões,
Тада ме страшиш снима и препадаш ме утварама,
15 so que minha alma escolhe o estrangulamento, morte em vez dos meus ossos.
Те душа моја воли бити удављена, воли смрт него кости моје.
16 Eu odeio minha vida. Eu não quero viver para sempre. Deixe-me em paz, pois meus dias são apenas um sopro.
Додијало ми је; нећу до века живети; прођи ме се; јер су дани моји таштина.
17 O que é o homem, que você deve ampliá-lo, que você deve se concentrar nele,
Шта је човек да га много цениш и да мариш за њ?
18 que você deve visitá-lo todas as manhãs, e testá-lo a cada momento?
Да га походиш свако јутро, и сваки час кушаш га?
19 Por quanto tempo você não vai desviar o olhar de mim, nem me deixar em paz até engolir minha saliva?
Кад ћеш се одвратити од мене и пустити ме да прогутам пљуванку своју?
20 Se eu pequei, o que eu faço com você, seu observador de homens? Por que você me marcou como uma marca para você? para que eu seja um fardo para mim mesmo?
Згрешио сам; шта ћу Ти чинити, о чувару људски? Зашто си ме метнуо себи за белегу, те сам себи на тегобу?
21 Por que você não perdoa minha desobediência e tira a minha iniqüidade? Por enquanto, deitar-me-ei na poeira. Você me procurará com diligência, mas eu não serei”.
Зашто ми не опростиш грех мој и не уклониш моје безакоње? Јер ћу сад лећи у прах, и кад ме потражиш, мене неће бити.
