Jó 7
1 “Um homem não é obrigado a trabalhar na terra? Seus dias não são como os dias de uma mão contratada?
Земният живот на човека не е ли воюване? И дните му не са ли като дните на наемник?
2 As um servo que deseja ardentemente a sombra, como um mercenário que procura por seu salário,
Като на слуга, който желае сянка, И както на наемник, който очаква заплатата си,
3 por isso sou obrigado a possuir meses de miséria, noites desgastantes me são designadas.
Така на мене се даде за притежание месеци на разочарование, И нощи на печал ми се определиха.
4 Quando eu me deito, eu digo, “Quando eu me levantarei e a noite terá ido embora? Eu joguei e virei até o amanhecer do dia.
Когато си лягам, казвам: Кога ще стана? Но нощта се протака; И непрестанно се тласкам насам натам до зори.
5 Minha carne está vestida com minhocas e torrões de pó. Minha pele se fecha, e se rompe de novo.
Снагата ми е облечена с червеи и пръстени буци; кожата ми се пука и тлее.
6 Meus dias são mais rápidos que o de um vaivém de tecelão, e são gastas sem esperança.
Дните ми са по-бързи от совалката на тъкача, И чезнат без надежда.
7 Oh lembre-se que minha vida é um sopro. Meu olho não verá mais o bem.
Помни, че животът ми е дъх; И че окото ми няма да са върне да види добро.
8 O olho daquele que me vê não me verá mais. Seus olhos estarão sobre mim, mas eu não estarei.
Окото на оногова, който ме гледа, няма да ме види вече; Твоите очи ще бъдат върху мене, а, ето, не ще ме има.
9 À medida que a nuvem é consumida e desaparece, por isso, aquele que descer ao Sheol não subirá mais. (Sheol h7585)
Както облакът се разпръсва и изчезва, Така и слизащият в преизподнята няма да възлезе пак; (Sheol h7585)
10 Ele não retornará mais à sua casa, nem seu lugar o conhecerá mais.
Няма да се върне вече у дома си. И мястото му няма да го познае вече.
11 “Portanto, não vou ficar calado. Falarei com a angústia do meu espírito. Vou reclamar na amargura da minha alma.
Затова аз няма да въздържа устата си; Ще говоря в утеснението на духа си; Ще плача в горестта на душата си.
12 Sou eu um mar, ou um monstro marinho, que você colocou um guarda sobre mim?
Море ли съм аз, или морско чудовище, Та туряш над мене стража?
13 Quando eu digo: 'Minha cama me confortará'. Meu sofá aliviará minha queixa','.
Когато си казвам: Леглото ми ще ме утеши, Постелката ми ще облекчи оплакването ми,
14 then você me assusta com sonhos e me aterrorizar através de visões,
Тогава ме плашиш със сънища, И ме ужасяваш с видения;
15 so que minha alma escolhe o estrangulamento, morte em vez dos meus ossos.
Така, че душата ми предпочита удушване И смърт, а не тия мои кости.
16 Eu odeio minha vida. Eu não quero viver para sempre. Deixe-me em paz, pois meus dias são apenas um sopro.
Додея ми се; не ща да живея вечно; Оттегли се от мене, защото дните ми са суета.
17 O que é o homem, que você deve ampliá-lo, que você deve se concentrar nele,
Що е човек, та да го възвеличаваш, И да си наумяваш за него,
18 que você deve visitá-lo todas as manhãs, e testá-lo a cada momento?
Да го посещаваш всяка заран, И да го изпитваш всяка минута?
19 Por quanto tempo você não vai desviar o olhar de mim, nem me deixar em paz até engolir minha saliva?
До кога не ще отвърнеш погледа Си от мене, И не ще ме оставиш ни колкото плюнката си да погълна?
20 Se eu pequei, o que eu faço com você, seu observador de homens? Por que você me marcou como uma marca para você? para que eu seja um fardo para mim mesmo?
Ако съм съгрешил, що правя с това на Тебе, о Наблюдателю на човеците? Защо си ме поставил за Своя прицел, Така щото станах тегоба на себе си?
21 Por que você não perdoa minha desobediência e tira a minha iniqüidade? Por enquanto, deitar-me-ei na poeira. Você me procurará com diligência, mas eu não serei”.
И защо не прощаваш престъплението ми, И не отнемеш беззаконието ми? Защото още сега ще спя в пръстта; И сутринта ще ме търсиш, а няма да ме има.
