Jó 6
1 Então Job respondeu,
Ijob respondis kaj diris:
2 “Oh, que minha angústia tenha sido pesada, e toda a minha calamidade está na balança!
Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
3 Por enquanto, seria mais pesado que a areia dos mares, portanto minhas palavras têm sido precipitadas.
Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
4 Pois as setas do Todo-Poderoso estão dentro de mim. Meu espírito bebe o veneno deles. Os terrores de Deus se puseram em ordem contra mim.
Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
5 O burro selvagem se suja quando tem capim? Ou será que o boi está em baixo sobre sua forragem?
Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
6 O que não tem sabor pode ser comido sem sal? Ou existe algum gosto na clara de um ovo?
Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
7 Minha alma se recusa a tocá-los. Eles são para mim um alimento tão repugnante.
Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
8 “Oh, que eu possa ter meu pedido, que Deus concederia a coisa que eu anseio,
Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
9 even que agradaria a Deus esmagar-me; que ele soltaria sua mão, e me cortaria!
Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
10 Que ainda seja meu consolo, sim, deixe-me exultar em dor que não poupa, que eu não neguei as palavras do Santo.
Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
11 Qual é a minha força, que eu deveria esperar? Qual é o meu fim, que eu deva ser paciente?
Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
12 Minha força é a força das pedras? Ou minha carne é de bronze?
Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
13 Isn não é que eu não tenha nenhuma ajuda em mim, que a sabedoria é afastada de mim?
Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
14 “Para aquele que está pronto para desmaiar, a gentileza deve ser mostrada por seu amigo; mesmo para aquele que abandona o medo do Todo-Poderoso.
Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
15 My os irmãos têm lidado enganosamente como um riacho, como o canal dos riachos que passam;
Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
16 which são pretas por causa do gelo, na qual a neve se esconde sozinha.
Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
17 Na estação seca, elas desaparecem. Quando está quente, eles são consumidos fora de seu lugar.
En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
18 As caravanas que viajam ao seu lado se afastam. Eles vão para o lixo, e perecem.
Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
19 As caravanas de Tema pareciam. As empresas de Sheba esperaram por eles.
Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
20 Eles estavam angustiados porque estavam confiantes. Eles chegaram lá, e ficaram confusos.
Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
21 Por enquanto, você não é nada. Você vê um terror, e tem medo.
Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
22 Did Eu já disse: “Dê para mim”? ou, “Ofereça-me um presente de sua substância”...
Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
23 ou, 'Deliver me from the adversary's hand? ou, “Me redimir da mão dos opressores?
Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
24 “Ensine-me, e eu me calarei. Faz com que eu entenda meu erro.
Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
25 Quão forçosas são as palavras de retidão! Mas sua reprovação, o que ela reprova?
Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
26 Do você pretende reprovar as palavras, já que os discursos de alguém que está desesperado são como vento?
Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
27 Sim, você até jogaria à sorte para os órfãos de pai, e faça mercadoria de seu amigo.
Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
28 Agora, portanto, tenha o prazer de olhar para mim, pois com certeza não vou mentir na sua cara.
Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
29 Favor retornar. Que não haja injustiça. Sim, voltar novamente. Minha causa é justa.
Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
30 Existe injustiça em minha língua? Meu gosto não pode discernir coisas maliciosas?
Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
