Jó 4
1 Então Elifaz, o Temanita, respondeu,
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 “Se alguém se aventurar a falar com você, você ficará de luto? Mas quem pode se impedir de falar?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Veja, você já instruiu muitos, você fortaleceu as mãos fracas.
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 Suas palavras apoiaram aquele que estava caindo, você tornou os joelhos frágeis e firmes.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 Mas agora chegou até você, e você desmaia. Isso o toca, e você está perturbado.
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Sua piedade não é sua confiança? A integridade de seus caminhos não é sua esperança?
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 “Lembre-se, agora, quem pereceu, sendo inocente? Ou onde foram os cortes verticais?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 According ao que tenho visto, aqueles que lavram a iniqüidade e semear problemas, colher o mesmo.
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 Pelo sopro de Deus eles perecem. Pela explosão de sua raiva eles são consumidos.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 O rugido do leão, e a voz do leão feroz, os dentes dos leões jovens, estão quebrados.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 O velho leão perece por falta de presa. As crias da leoa estão dispersas no exterior.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 “Agora uma coisa foi trazida secretamente para mim. Meu ouvido recebeu um sussurro disso.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 Em pensamentos das visões da noite, quando o sono profundo cai sobre os homens,
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 o medo veio sobre mim, e tremendo, o que fez todos os meus ossos tremerem.
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Então um espírito passou diante do meu rosto. Os cabelos da minha carne se levantaram.
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 Ficou parado, mas eu não conseguia discernir sua aparência. Um formulário estava diante dos meus olhos. Silêncio, então eu ouvi uma voz, dizendo,
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 'O homem mortal deve ser mais justo que Deus? Será que um homem deve ser mais puro que seu Criador?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Eis que ele não deposita confiança em seus servos. Ele acusa seus anjos de erro.
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 Quanto mais aqueles que moram em casas de barro, cuja base está no pó, que são esmagados diante da traça!
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 Between de manhã e à noite eles são destruídos. Eles perecem para sempre sem nada a ver com isso.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 O cordão da barraca deles não está arrancado dentro deles? Eles morrem, e isso sem sabedoria”.
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
