Jó 34
1 Moreover Elihu respondeu,
Још говори Елијуј и рече:
2 “Ouçam minhas palavras, homens sábios. Dê ouvidos a mim, você que tem conhecimento.
Чујте, мудри, беседу моју, и разумни послушајте ме.
3 Para o ouvido tenta palavras, como o paladar saboreia os alimentos.
Јер ухо познаје беседу као што грло куша јело.
4 Let nós escolhemos para nós o que é certo. Deixe-nos saber entre nós o que é bom.
Разаберимо шта је право, извидимо међу собом шта је добро.
5 Pois Jó disse: 'Eu sou justo', Deus me tirou o direito.
Јер Јов рече: Праведан сам, а Бог одбаци моју правду.
6 Notwithstanding meu direito eu sou considerado um mentiroso. Minha ferida é incurável, embora eu esteja sem desobediência”.
Хоћу ли лагати за своју правду? Стрела је моја смртна, а без кривице.
7 Como é o homem, Job, que bebe desprezo como a água,
Који је човек као Јов да као воду пије подсмех?
8 que vai em empresa com os trabalhadores da iniquidade, e caminha com homens malvados?
И да се дружи с онима који чине безакоње, и да ходи с безбожним људима?
9 Pois ele disse: 'Não beneficia um homem nada que ele deve se deleitar com Deus”.
Јер рече: Не помаже човеку да угађа Богу.
10 “Portanto, escutem-me, homens de entendimento: Longe de Deus, que ele deva fazer a maldade, do Todo-Poderoso, que ele deveria cometer iniquidade.
Зато, људи разумни, послушајте ме; далеко је од Бога злоћа и неправда од Свемогућег.
11 Para o trabalho de um homem que ele lhe renderá, e fazer com que cada homem encontre de acordo com seus caminhos.
Јер по делу плаћа човеку и даје сваком да нађе према путу свом.
12 Sim, com certeza, Deus não fará maldade, nem a justiça pervertida do Todo-Poderoso.
Доиста Бог не ради зло и Свемогући не изврће правде.
13 Quem o colocou no comando da Terra? Ou quem o nomeou em todo o mundo?
Ко Му је предао земљу? И ко је уредио васиљену?
14 Se ele se impôs a si mesmo, se ele reunisse para si seu espírito e seu fôlego,
Кад би на себе окренуо срце своје, узео би к себи дух свој и дисање своје;
15 toda a carne pereceria junta, e o homem se transformaria novamente em pó.
Изгинуло би свако тело, и човек би се вратио у прах.
16 “Se agora você tem entendimento, ouça isto. Ouça a voz das minhas palavras.
Ако си, дакле, разуман, чуј ово: слушај глас речи мојих.
17 Deve governar até mesmo quem odeia a justiça? Condenará aquele que é justo e poderoso,
Може ли владати онај који мрзи на правду? Хоћеш ли осудити оног који је најправеднији?
18 que diz a um rei, 'Vile! ou para os nobres, 'Wicked!'?
Каже ли се цару: Ниткове! И кнезовима: Безбожници?
19 Ele não respeita as pessoas dos príncipes, nem respeitam mais os ricos do que os pobres, pois todos eles são obra de suas mãos.
А камо ли Ономе који не гледа кнезовима ко су, нити у Њега вреди више богати од сиромаха, јер су сви дело руку Његових.
20 Em um momento eles morrem, mesmo à meia-noite. O povo é abalado e morre. Os poderosos são levados sem uma mão.
Умиру за час, и у по ноћи усколеба се народ и пропадне, и однесе се јаки без руке људске.
21 “Pois seus olhos estão sobre os caminhos de um homem. Ele vê todos os seus passos.
Јер су очи Његове обраћене на путеве човечије и види све кораке његове.
22 Não há escuridão, nem escuridão grossa, onde os trabalhadores da iniqüidade podem se esconder.
Нема мрака ни сена смртнога где би се сакрили који чине безакоње.
23 Pois ele não precisa mais considerar um homem, que ele deve ir diante de Deus em julgamento.
Јер никоме не одгађа кад дође да се суди с Богом.
24 Ele quebra os homens poderosos em pedaços de maneiras que já descobriu, e coloca outros em seu lugar.
Сатире јаке недокучиво, и поставља друге на њихово место.
25 Portanto, ele toma conhecimento de seus trabalhos. Ele os derruba durante a noite, para que sejam destruídos.
Јер зна дела њихова, и док обрати ноћ, сатру се.
26 Ele os considera homens malvados à vista dos outros;
Као безбожне разбија их на видику.
27 porque eles se afastaram de segui-lo, e não daria atenção a nenhuma de suas maneiras,
Јер одступише од Њега и не гледаше ни на које путеве Његове;
28 de modo que eles fizeram com que o grito dos pobres viesse até ele. Ele ouviu o grito dos aflitos.
Те дође до Њега вика сиромахова, и чу вику невољних.
29 Quando ele dá a tranquilidade, quem então pode condenar? Quando ele esconde seu rosto, quem então pode vê-lo? Ele está acima de uma nação ou de um homem,
Кад Он умири, ко ће узнемирити? И кад Он сакрије лице, ко ће Га видети? И то бива и народу и човеку.
30 that o homem sem Deus pode não reinar, que não haja ninguém para ludibriar o povo.
Да не би царовао лицемер, да не би било замке народу.
31 “Pois tem algo a dizer a Deus, “Sou culpado, mas não ofenderei mais.
Заиста, треба казати Богу: Подносио сам, нећу више грешити.
32 Ensine-me o que eu não vejo. Se eu fiz iniquidade, não farei mais isso”?
А шта не видим, Ти ме научи; ако сам чинио неправду, нећу више.
33 Será que sua recompensa será como você deseja, que você a recuse? Pois você deve escolher, e não eu. Portanto, fale o que você sabe.
Еда ли ће по теби плаћати, јер теби није по вољи, јер ти бираш а не Он? Ако знаш шта, говори.
34 Homens de entendimento me dirão, sim, todo homem sábio que me ouve:
Људи ће разумни са мном казати, и мудар ће човек пристати,
35 'Job fala sem conhecimento. Suas palavras são sem sabedoria'.
Да Јов не говори разумно, и да речи његове нису мудре.
36 Gostaria que o trabalho fosse tentado até o fim, por causa de sua resposta como homens malvados.
Оче мој, нека се Јов искуша до краја, што одговара као зли људи.
37 Pois ele acrescenta a rebeldia ao seu pecado. Ele bate palmas entre nós, e multiplica suas palavras contra Deus”.
Јер домеће на грех свој безакоње, пљеска рукама међу нама, и много говори на Бога.
