Jó 30
1 “Mas agora, aqueles que são mais jovens do que eu me ridicularizaram, cujos pais eu considerava indignos de colocar com meus cães de ovelha.
Ши акум!… Ам ажунс де рысул челор май тинерь декыт мине, пе ай кэрор пэринць ну-й сокотям вредничь сэ-й пун принтре кыний турмей меле.
2 De que me serve a força de suas mãos? homens em que a idade madura pereceu?
Дар ла че мь-ар фи фолосит путеря мынилор лор, кынд ей ну ерау ын старе сэ ажунгэ ла бэтрынеце?
3 They são gafanhotos da falta e da fome. Eles roem o solo seco, no meio da escuridão do desperdício e da desolação.
Сфрижиць де сэрэчие ши фоаме, фуг ын локурь ускате, де мултэ време пэрэсите ши пустий.
4 Eles depenam ervas salinas junto aos arbustos. As raízes da árvore da vassoura são seu alimento.
Смулг ербуриле сэлбатиче де лынгэ копэчей ши н-ау ка пыне декыт рэдэчина де буксэу.
5 Eles são expulsos do meio dos homens. Choram atrás deles como depois de um ladrão,
Сунт изгониць дин мижлокул оаменилор, стригэ лумя дупэ ей ка дупэ ниште хоць.
6 so que eles vivem em vales assustadores, e em buracos da terra e das rochas.
Локуеск ын вэй ынгрозитоаре, ын пештериле пэмынтулуй ши ын стынчь.
7 Eles se vangloriam entre os arbustos. Elas são reunidas sob as urtigas.
Урлэ принтре туфишурь ши се адунэ суб мэрэчинь.
8 Eles são filhos de tolos, sim, filhos de homens maus. Eles foram açoitados para fora da terra.
Фиинце мыршаве ши диспрецуите, сунт изгониць дин царэ.
9 “Agora me tornei a canção deles. Sim, eu sou uma palavra de ordem para eles.
Ши акум, астфел де оамень мэ пун ын кынтечеле лор, ам ажунс де батжокура лор.
10 Eles me abominam, eles se distanciam de mim, e não hesite em cuspir na minha cara.
Мэ урэск, мэ околеск, мэ скуйпэ ын фацэ.
11 Pois ele desatou seu cordão, e me afligiu; e eles se livraram da contenção diante de mim.
Ну се май сфиеск ши мэ ынжосеск, ну май ау ничун фрыу ынаинтя мя.
12 À minha direita, levante a multidão. Eles empurram meus pés para o lado. Eles lançam seus caminhos de destruição contra mim.
Тикэлоший ачештя се скоалэ ла дряпта мя ши ымь ымпинг пичоареле ши ышь кроеск кэрэрь ымпотрива мя, ка сэ мэ пярдэ.
13 Eles estragam meu caminho. Eles promovem minha destruição sem a ajuda de ninguém.
Ымь нимическ кэраря ши лукрязэ ка сэ мэ прэпэдяскэ, ей, кэрора нимень ну ле-ар вени ын ажутор.
14 Como através de uma ampla brecha, eles vêm. Eles se enrolam em meio à ruína.
Ка принтр-о ларгэ спэртурэ стрэбат спре мине, се нэпустеск суб покнетул дэрымэтурилор.
15 Os terroristas se voltaram contra mim. Eles perseguem minha honra como o vento. Meu bem-estar faleceu como uma nuvem.
Мэ апукэ гроаза. Слава ымь есте спулбератэ ка де вынт, ка ун нор а трекут феричиря мя.
16 “Agora minha alma está derramada dentro de mim. Os dias de aflição se apoderaram de mim.
Ши акум, ми се топеште суфлетул ын мине ши м-ау апукат зилеле суферинцей.
17 Na estação noturna meus ossos são trespassados em mim, e as dores que me roem não descansam.
Ноаптя мэ пэтрунде ши-мь смулӂе оаселе, дуреря каре мэ роаде ну ынчетязэ.
18 Minha peça de vestuário está desfigurada por uma grande força. Me prende como o colarinho da minha túnica.
Де тэрия суферинцей, хайна ышь перде фаца, ми се липеште де труп ка о кэмашэ.
19 Ele me lançou na lama. Eu me tornei como poeira e cinzas.
Думнезеу м-а арункат ын норой ши ам ажунс ка цэрына ши ченуша.
20 Eu choro para você, e você não me responde. Eu me levanto e você me olha de frente.
Стриг кэтре Тине ши ну-мь рэспунзь; стау ын пичоаре ши ну мэ везь.
21 Você se tornou cruel para mim. Com o poder de sua mão, você me persegue.
Ешть фэрэ милэ ымпотрива мя, лупць ымпотрива мя ку тэрия мыний Тале.
22 Você me levanta até o vento e me leva com ele. Você me dissolve na tempestade.
Мэ ридичь, ымь дай друмул пе вынт ши мэ нимичешть ку суфларя фуртуний.
23 Pois eu sei que você me trará à morte, para a casa designada para todos os habitantes.
Кэч штиу кэ мэ дучь ла моарте, ын локул унде се ынтылнеск тоць чей вий.
24 “Entretanto, não se estende uma mão em sua queda? Ou em sua calamidade, portanto, clamando por ajuda?
Дар чел че се прэбушеште ну-шь ынтинде мыниле? Чел ын ненорочире ну чере ажутор?
25 Eu não chorei por ele que estava em apuros? Minha alma não ficou de luto pelos necessitados?
Ну плынӂям еу пе чел амэрыт? Н-авя инима мя милэ де чел липсит?
26 Quando procurei o bem, então veio o mal. Quando esperei pela luz, veio a escuridão.
Мэ аштептам ла феричире, ши, кынд коло, ненорочиря а венит песте мине; трэӂям нэдежде де луминэ, ши, кынд коло, а венит ынтунерикул.
27 Meu coração está perturbado, e não descansa. Dias de aflição vieram sobre mim.
Ымь ферб мэрунтаеле фэрэ ынчетаре, м-ау апукат зилеле де дурере.
28 Vou de luto sem o sol. Eu me levanto na assembléia e clamo por ajuda.
Умблу ыннегрит, дар ну де соаре. Мэ скол ын плинэ адунаре ши стриг дупэ ажутор.
29 Sou um irmão de chacais, e um companheiro de avestruzes.
Ам ажунс фрате ку шакалий, товарэш ку струций.
30 Minha pele cresce preta e se descasca de mim. Meus ossos estão queimados com o calor.
Пеля ми се ыннегреште ши каде, яр оаселе ымь ард ши се усукэ.
31 Por isso, minha harpa se transformou em luto, e meu cachimbo na voz daqueles que choram.
Харпа мя с-а префэкут ын инструмент де жале ши кавалул меу скоате сунете плынгэтоаре.
