< 30 >

1 “Mas agora, aqueles que são mais jovens do que eu me ridicularizaram, cujos pais eu considerava indignos de colocar com meus cães de ovelha.
Men koulye a, sila ki pi jenn pase m ap giyonnen m. Papa a sila mwen pat ta dakò pou mete ansanm ak chen bann mouton yo.
2 De que me serve a força de suas mãos? homens em que a idade madura pereceu?
Anverite, ki byen fòs men pa yo ta kab fè m? Gwo fòs te deja disparèt nan yo
3 They são gafanhotos da falta e da fome. Eles roem o solo seco, no meio da escuridão do desperdício e da desolação.
akoz mank bagay ak grangou. Y ap manje tè sèk nan lannwit lan, ak pèt e ak dezolasyon an.
4 Eles depenam ervas salinas junto aos arbustos. As raízes da árvore da vassoura são seu alimento.
Yo rache fèy raje nan mitan rakèt la. Manje yo se rasin bayawonn.
5 Eles são expulsos do meio dos homens. Choram atrás deles como depois de um ladrão,
Yo chase yo deyò lavil la nan dezè; yo kriye dèyè yo tankou se vòlè,
6 so que eles vivem em vales assustadores, e em buracos da terra e das rochas.
jiskaske yo vin rete nan move ravin yo, nan twou tè ak nan wòch yo.
7 Eles se vangloriam entre os arbustos. Elas são reunidas sob as urtigas.
Pami rak tibwa yo, yo rele fò. Anba machacha a, yo vin rasanble ansanm.
8 Eles são filhos de tolos, sim, filhos de homens maus. Eles foram açoitados para fora da terra.
Pitit a moun fou, wi, pitit a mechan yo, yo te resevwa fwèt jis lè yo kite peyi a.
9 “Agora me tornei a canção deles. Sim, eu sou uma palavra de ordem para eles.
Men koulye a, se mwen menm yo pase nan rizib; mwen devni yon pawòl betiz pou yo.
10 Eles me abominam, eles se distanciam de mim, e não hesite em cuspir na minha cara.
Yo pè m, yo kanpe lwen m, e yo pa sispann krache nan figi m.
11 Pois ele desatou seu cordão, e me afligiu; e eles se livraram da contenção diante de mim.
Akoz Li te lage fisèl banza a pou te aflije mwen, yo rete retire brid la nèt devan m.
12 À minha direita, levante a multidão. Eles empurram meus pés para o lado. Eles lançam seus caminhos de destruição contra mim.
Sou men dwat lan, nich sa vin leve. Yo rale pye mwen akote. Yo mennen kont mwen tout manèv destriksyon yo.
13 Eles estragam meu caminho. Eles promovem minha destruição sem a ajuda de ninguém.
Yo gate wout mwen. Yo bourade lachit mwen san mande sekou.
14 Como através de uma ampla brecha, eles vêm. Eles se enrolam em meio à ruína.
Tankou nan yon gran brèch, yo parèt; nan mitan tanpèt, yo woule m.
15 Os terroristas se voltaram contra mim. Eles perseguem minha honra como o vento. Meu bem-estar faleceu como uma nuvem.
Gwo perèz yo vin vire kont mwen. Yo tanmen gate respè m tankou van. Byennèt mwen disparèt tankou nwaj.
16 “Agora minha alma está derramada dentro de mim. Os dias de aflição se apoderaram de mim.
Konsa, koulye a nanm mwen vide nèt. Jou afliksyon yo sezi m.
17 Na estação noturna meus ossos são trespassados em mim, e as dores que me roem não descansam.
Nan lannwit, zo m yo frennen anndan m, e sa yo kap manje m pa pran repo.
18 Minha peça de vestuário está desfigurada por uma grande força. Me prende como o colarinho da minha túnica.
Ak gwo fòs, vètman m vin tòde sou mwen. Li mare m nèt tankou kolye manto m.
19 Ele me lançou na lama. Eu me tornei como poeira e cinzas.
Li te jete mwen nan labou, e mwen te vin tankou pousyè ak sann.
20 Eu choro para você, e você não me responde. Eu me levanto e você me olha de frente.
Mwen kriye a Ou menm pou sekou, men Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe, e se gete, Ou gete m.
21 Você se tornou cruel para mim. Com o poder de sua mão, você me persegue.
Ou vin okipe m ak mechanste. Avèk fòs a men Ou, Ou pèsekite m.
22 Você me levanta até o vento e me leva com ele. Você me dissolve na tempestade.
Ou leve m wo sou van, e fè m monte; epi Ou fè m fonn nèt nan move tan an.
23 Pois eu sei que você me trará à morte, para a casa designada para todos os habitantes.
Paske mwen konnen ke Ou ap mennen m a lanmò, jis rive nan gwo kay asanble a ki fèt pou tout sila ki viv yo.
24 “Entretanto, não se estende uma mão em sua queda? Ou em sua calamidade, portanto, clamando por ajuda?
Malgre, èske yon moun k ap tonbe pa lonje men l? Oswa nan gwo pwoblem li pa kriye sekou?
25 Eu não chorei por ele que estava em apuros? Minha alma não ficou de luto pelos necessitados?
Èske mwen pa t kriye pou sila nan gwo twoub? Èske nanm mwen pa t plen tristès pou malere a?
26 Quando procurei o bem, então veio o mal. Quando esperei pela luz, veio a escuridão.
Lè m t ap tann sa ki bon an, se mal ki rive m; lè m tap tann limyè, alò se tenèb ki te vini.
27 Meu coração está perturbado, e não descansa. Dias de aflição vieram sobre mim.
Kè m twouble nèt anndan m. Mwen pa kab poze. Jou plen ak afliksyon yo parèt devan m.
28 Vou de luto sem o sol. Eu me levanto na assembléia e clamo por ajuda.
Mwen fè dèy toupatou san solèy. Mwen kanpe nan asanble; mwen rele sekou.
29 Sou um irmão de chacais, e um companheiro de avestruzes.
Mwen te vin frè ak chen mawon, zanmi ak otrich la.
30 Minha pele cresce preta e se descasca de mim. Meus ossos estão queimados com o calor.
Chè m vin nwa sou mwen, li kale, e zo m yo brile ak lafyèv.
31 Por isso, minha harpa se transformou em luto, e meu cachimbo na voz daqueles que choram.
Pou sa, se doulè ap mwen jwe, e flit mwen an sonne pou sila k ap kriye.

< 30 >