Jó 3
1 Depois deste trabalho abriu sua boca, e amaldiçoou o dia de seu nascimento.
Потом отвори уста своја Јов и стаде клети дан свој.
2 Respondeu Jó:
И проговоривши Јов рече:
3 “Que pereça o dia em que eu nasci, a noite que dizia: “Há um menino concebido”.
Не било дана у који се родих, и ноћи у којој рекоше: Роди се детић!
4 Que esse dia seja uma escuridão. Não deixe que Deus de cima o busque, nem deixar a luz brilhar sobre ela.
Био тај дан тама, не гледао га Бог озго, и не осветљавала га светлост!
5 Deixe a escuridão e a sombra da morte reivindicá-la para si mesmos. Deixe uma nuvem habitar sobre ela. Que tudo isso faça o dia negro aterrorizá-lo.
Мрак га запрзнио и сен смртни, облак га обастирао, био страшан као најгори дани!
6 Quanto a essa noite, deixe que a escuridão espessa se apodere dela. Que não se regozije entre os dias do ano. Que não chegue ao número dos meses.
Ноћ ону освојила тама, не радовала се међу данима годишњим, не бројала се у месеце!
7 Eis, que essa noite seja estéril. Que nenhuma voz alegre venha aí.
Гле, ноћ она била пуста, певања не било у њој!
8 Let eles amaldiçoam quem amaldiçoa o dia, que estão prontos para despertar o leviatã.
Клели је који куну дане, који су готови пробудити крокодила!
9 Que as estrelas de seu crepúsculo sejam escuras. Deixe que ela procure luz, mas não tenha nenhuma, nem deixá-lo ver as pálpebras da manhã,
Потамнеле звезде у сумрачје њено, чекала видело и не дочекала га, и не видела зори трепавица;
10 porque não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu problemas de meus olhos.
Што ми није затворила врата од утробе и није сакрила муку од мојих очију.
11 “Por que eu não morri do útero? Por que eu não desisti do espírito quando minha mãe me aborreceu?
Зашто не умрех у утроби? Не издахнух излазећи из утробе?
12 Por que os joelhos me receberam? Ou por que o peito, que eu deveria amamentar?
Зашто ме прихватише кољена? Зашто сисе, да сем?
13 Por enquanto, eu deveria ter me deitado e ter ficado quieto. Eu deveria ter dormido, então eu estaria em repouso,
Јер бих сада лежао и почивао; спавао бих, и био бих миран,
14 com reis e conselheiros da terra, que construíram lugares de resíduos para si mesmos;
С царевима и саветницима земаљским, који зидаше себи пустолине,
15 ou com príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata;
Или с кнезовима, који имаше злата, и куће своје пунише сребра.
16 ou como um nascimento inoportuno escondido que eu não tinha sido, como bebês que nunca viram a luz.
Или зашто не бих као недоношче сакривено, као дете које не угледа видела?
17 Ali os ímpios deixam de incomodar. Aí o cansaço está em repouso.
Онде безбожници престају досађивати, и онде почивају изнемогли,
18 Ali os prisioneiros estão à vontade juntos. Eles não ouvem a voz do mestre de tarefas.
И сужњи се одмарају и не чују глас настојников.
19 Os pequenos e os grandes estão lá. O servo está livre de seu amo.
Мали и велики онде је, и роб слободан од свог господара.
20 “Por que se dá luz a quem está na miséria, vida para o amargo de alma,
Зашто се даје видело невољнику и живот онима који су тужног срца,
21 que anseiam pela morte, mas ela não chega; e cavar para ele mais do que para tesouros escondidos,
Који чекају смрт а ње нема, и траже је већма него закопано благо,
22 que se regozijam excessivamente, e estão contentes, quando podem encontrar a sepultura?
Који играју од радости и веселе се кад нађу гроб?
23 Por que é dada luz a um homem cujo caminho está escondido, em quem Deus se envolveu?
Човеку, коме је пут сакривен и ког је Бог затворио одсвуда?
24 Pois meu suspiro vem antes de eu comer. Meus gemidos são derramados como água.
Јер пре јела мог долази уздах мој, и као вода разлива се јаук мој.
25 Pois o que eu temo vem sobre mim, aquilo de que tenho medo vem até mim.
Јер чега се бојах дође на мене, и чега се страшах задеси ме.
26 Não estou à vontade, nem estou quieto, nem tenho descanso; mas vêm os problemas”.
Не почивах нити имах мира нити се одмарах, и опет дође страхота.
