Jó 16
1 Então Job respondeu,
А Јов одговори и рече:
2 “Já ouvi muitas coisas assim. Vocês são todos uns miseráveis confortadores!
Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
3 As palavras vãs terão um fim? Ou o que o provoca que você responda?
Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
4 Eu também poderia falar como você faz. Se sua alma estivesse no lugar da minha alma, Eu poderia unir palavras contra você, e abanar minha cabeça para você,
И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
5 mas eu o fortaleceria com minha boca. O consolo de meus lábios o aliviaria.
Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
6 “Embora eu fale, meu luto não diminuiu. Apesar de eu me abster, o que me alivia?
Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
7 Mas agora, Deus, você certamente me desgastou. Vocês deixaram toda a minha empresa desolada.
А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
8 Você me encolheu. Isto é uma testemunha contra mim. Minha magreza se levanta contra mim. Ele testemunha na minha cara.
Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
9 Ele me rasgou em sua fúria e me perseguiu. Ele rangeu em cima de mim com seus dentes. Meu adversário aguça seus olhos sobre mim.
Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
10 Eles me falharam com sua boca. Eles me bateram na bochecha de forma reprovadora. Eles se reúnem contra mim.
Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
11 Deus me entrega aos ímpios, e me lança nas mãos dos ímpios.
Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
12 Eu estava à vontade, e ele me separou. Sim, ele me pegou pelo pescoço, e me despedaçou. Ele também me preparou para sua meta.
Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
13 Seus arqueiros me cercam. Ele divide meus rins, e não poupa. Ele derrama a minha bílis no chão.
Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
14 Ele me rompe com a brecha na brecha. Ele corre para mim como um gigante.
Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
15 Cosi saco em minha pele, e empurraram meu chifre para o pó.
Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
16 Meu rosto está vermelho de lágrimas. A escuridão profunda está sobre minhas pálpebras,
Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
17 embora não haja violência em minhas mãos, e minha oração é pura.
Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
18 “Terra, não cubra meu sangue. Que meu choro não tenha lugar para descansar.
Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
19 Mesmo agora, eis que minha testemunha está no céu. Aquele que garante para mim está no alto.
И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
20 Meus amigos zombam de mim. Meus olhos derramam lágrimas a Deus,
Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
21 que ele manteria o direito de um homem com Deus, de um filho do homem com seu vizinho!
О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
22 Para quando tiverem chegado alguns anos, Seguirei o caminho de não retorno.
Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
