Jó 16
1 Então Job respondeu,
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 “Já ouvi muitas coisas assim. Vocês são todos uns miseráveis confortadores!
„Астфел де лукрурь ам аузит еу дес; вой тоць сунтець ниште мынгыеторь супэрэчошь.
3 As palavras vãs terão um fim? Ou o que o provoca que você responda?
Кынд се вор сфырши ачесте ворбе ын вынт? Ши пентру че атыта супэраре ын рэспунсуриле тале?
4 Eu também poderia falar como você faz. Se sua alma estivesse no lugar da minha alma, Eu poderia unir palavras contra você, e abanar minha cabeça para você,
Ка вой аш ворби еу де аць фи ын локул меу? В-аш коплеши ку ворбе, аш да дин кап ла вой?
5 mas eu o fortaleceria com minha boca. O consolo de meus lábios o aliviaria.
В-аш мынгыя ку гура ши аш мишка дин бузе ка сэ вэ ушурез дуреря?
6 “Embora eu fale, meu luto não diminuiu. Apesar de eu me abster, o que me alivia?
Дакэ ворбеск, дуреря ну ми с-алинэ, яр дакэ так, ку че се микшорязэ?
7 Mas agora, Deus, você certamente me desgastou. Vocês deixaram toda a minha empresa desolada.
Дар акум, вай! Ел м-а сторс де путерь… Мь-ай пустиит тоатэ каса!
8 Você me encolheu. Isto é uma testemunha contra mim. Minha magreza se levanta contra mim. Ele testemunha na minha cara.
М-ай апукат ка пе ун виноват – довадэ слэбичуня мя, каре се ридикэ ши мэ ынвинуеште ын фацэ.
9 Ele me rasgou em sua fúria e me perseguiu. Ele rangeu em cima de mim com seus dentes. Meu adversário aguça seus olhos sobre mim.
Мэ сфышие ши мэ урмэреште ын мыния Луй, скрышнеште дин динць ымпотрива мя, мэ ловеште ши мэ стрэпунӂе ку привиря Луй.
10 Eles me falharam com sua boca. Eles me bateram na bochecha de forma reprovadora. Eles se reúnem contra mim.
Ей дескид гура сэ мэ мэнынче, мэ окэрэск ши мэ бат песте ображь, се ынвершунязэ ку тоций дупэ мине.
11 Deus me entrega aos ímpios, e me lança nas mãos dos ímpios.
Думнезеу мэ ласэ ла бунул плак ал челор нелеӂюиць ши мэ арункэ ын мыниле челор рэй.
12 Eu estava à vontade, e ele me separou. Sim, ele me pegou pelo pescoço, e me despedaçou. Ele também me preparou para sua meta.
Ерам лиништит ши м-а скутурат, м-а апукат де чафэ ши м-а здробит, а трас асупра мя ка ынтр-о цинтэ.
13 Seus arqueiros me cercam. Ele divide meus rins, e não poupa. Ele derrama a minha bílis no chão.
Сэӂециле Луй мэ ынконжоарэ дин тоате пэрциле. Ел Ымь стрэпунӂе рэрункий фэрэ милэ, ымь варсэ феря пе пэмынт,
14 Ele me rompe com a brecha na brecha. Ele corre para mim como um gigante.
мэ фрынӂе букэць, букэць, Се арункэ асупра мя ка ун рэзбойник.
15 Cosi saco em minha pele, e empurraram meu chifre para o pó.
Мь-ам кусут ун сак пе пеле ши мь-ам прэвэлит капул ын цэрынэ.
16 Meu rosto está vermelho de lágrimas. A escuridão profunda está sobre minhas pálpebras,
Плынсул мь-а ынрошит фаца ши умбра морций есте пе плеоапеле меле.
17 embora não haja violência em minhas mãos, e minha oração é pura.
Тотушь н-ам фэкут ничо нелеӂюире ши ругэчуня мя тотдяуна а фост куратэ.
18 “Terra, não cubra meu sangue. Que meu choro não tenha lugar para descansar.
Пэмынтуле, ну-мь акопери сынӂеле, ши ваетеле меле сэ н-айбэ марӂине!
19 Mesmo agora, eis que minha testemunha está no céu. Aquele que garante para mim está no alto.
Кяр акум Марторул меу есте ын чер, Апэрэторул меу есте ын локуриле ыналте.
20 Meus amigos zombam de mim. Meus olhos derramam lágrimas a Deus,
Приетений мей рыд де мине, дар еу мэ рог луй Думнезеу, ку лакримь,
21 que ele manteria o direito de um homem com Deus, de um filho do homem com seu vizinho!
сэ факэ дрептате омулуй ынаинтя луй Думнезеу ши фиулуй омулуй ымпотрива приетенилор луй.
22 Para quando tiverem chegado alguns anos, Seguirei o caminho de não retorno.
Кэч нумэрул анилор мей се апропие де сфыршит ши мэ вой дуче пе о кэраре де унде ну мэ вой май ынтоарче.
