< Jó 14 >

1 “O homem, que nasce de uma mulher, é de poucos dias, e cheio de problemas.
Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
2 Ele cresce como uma flor, e é cortado. Ele também foge como uma sombra, e não continua.
Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
3 Você abre seus olhos para tal, e me levar a julgamento com você?
Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
4 Quem pode trazer uma coisa limpa de uma coisa impura? Nem um.
Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
5 Seeing seus dias estão determinados, o número de seus meses está com você, e você indicou seus limites que ele não pode passar.
Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
6 Desvie o olhar dele, para que ele possa descansar, até que ele cumpra, como um mercenário, seu dia.
Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
7 “Pois há esperança para uma árvore se ela for cortada, que brotará novamente, que o seu ramo de oferta não cessará.
Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
8 Embora sua raiz envelheça na terra, e seu estoque morre no chão,
Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
9 yet através do cheiro da água, ela irá brotar, e brotam ramos como uma planta.
Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
10 Mas o homem morre, e é colocado em baixo. Sim, o homem desiste do espírito, e onde ele está?
Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
11 Como as águas falham a partir do mar, e o rio desperdiça e seca,
Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
12 para que o homem se deite e não se levante. Até que os céus não estejam mais acordados, nem serem despertados do sono.
Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
13 “Oh, que você me esconderia no Sheol, que você me manteria em segredo até que sua ira passasse, que você me indicaria um tempo determinado e se lembraria de mim! (Sheol h7585)
Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
14 Se um homem morrer, será que ele viverá novamente? Eu esperaria todos os dias da minha guerra, até minha liberação chegar.
Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
15 Você ligaria, e eu lhe responderia. Você teria um desejo pelo trabalho de suas mãos.
Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
16 Mas agora você conta meus passos. Você não cuida do meu pecado?
Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
17 Minha desobediência é selada em uma bolsa. Você prende minha iniqüidade.
Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
18 “Mas a montanha que cai não dá em nada. A rocha é removida de seu lugar.
Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
19 As águas desgastam as pedras. As torrentes da mesma lavam o pó da terra. Assim você destrói a esperança do homem.
Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
20 Você prevalece para sempre contra ele, e ele parte. Você muda seu rosto, e o manda embora.
Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
21 Seus filhos vêm para honrar, e ele não sabe disso. Eles são trazidos para baixo, mas ele não percebe isso deles.
Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
22 Mas sua carne tem dor, e sua alma dentro dele chora”.
Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.

< Jó 14 >