Isaías 64
1 Oh que você rasgaria os céus, que você desceria, que as montanhas podem tremer com sua presença.
Obyś rozdarł niebiosa, i zstąpił, aby się od oblicza twego góry rozpłynęły!
2 como quando o fogo acende a lenha, e o fogo faz com que a água ferva. Dê a conhecer seu nome a seus adversários, que as nações possam tremer com sua presença!
(Jako od gorejącego ognia, ognia roztapiającego, woda wre, ) abyś oznajmił imię twoje nieprzyjaciołom twoim, ażeby się od oblicza twego narody zatrwożyły.
3 Quando você fez coisas incríveis que nós não procuramos, você desceu, e as montanhas tremeram com sua presença.
Jako gdyś czynił dziwy, którycheśmy się nie spodziewali; zstąpiłeś, a od oblicza twego góry się rozpływały.
4 Pois de homens velhos não ouviram falar, nem percebido pelo ouvido, nem o olho viu um Deus além de você, que trabalha para aquele que espera por ele.
Czego od wieków nie słyszano ani to do uszów przychodziło; oko nie widziało Boga innego oprócz ciebie, coby tak uczynił temu, co nań oczekuje.
5 Você encontra aquele que se alegra e faz a justiça, aqueles que se lembram de você em seus caminhos. Eis que você estava com raiva, e nós pecamos. Estamos em pecado há muito tempo. Devemos ser salvos?
Zabieżałeś weselącemu się i czyniącemu sprawiedliwość, i tym, którzy na drogach twoich wspominali na cię. Otoś się ty rozgniewał, przeto żeśmy grzeszyli na tych drogach ustawicznie, wszakże zachowani będziemy,
6 Pois todos nós nos tornamos como alguém que está impuro, e toda nossa retidão é como uma peça de vestuário poluída. Todos nós desbotamos como uma folha; e nossas iniqüidades, como o vento, nos levam embora.
Aczkolwiek jesteśmy jako nieczysty my wszyscy, i jako szata splugawiona są wszystkie sprawiedliwości nasze; przetoż wszyscy opadamy jako liść, a nieprawości nasze jako wiatr unoszą nas.
7 Não há ninguém que invoque seu nome, que se agita para se apoderar de você; pois você escondeu seu rosto de nós, e nos consumiram por meio de nossas iniqüidades.
Nadto niemasz, ktoby wzywał imienia twego, i pobudził się do tego, aby się chwycił ciebie, przynajmniej teraz, gdyś zakrył twarz swoję przed nami, a sprawiłeś, abyśmy niszczeli dla nieprawości naszych.
8 Mas agora, Yahweh, você é nosso Pai. Nós somos o barro e você nosso oleiro. Todos nós somos o trabalho de sua mão.
Ale teraz, o Panie! tyś jest ojciec nasz, myśmy glina, a tyś twórca nasz; a takeśmy wszyscy dziełem ręki twojej.
9 Don não fique furioso, Yahweh. Não se lembre da iniqüidade para sempre. Olhe e veja, nós lhe imploramos, somos todos seu povo.
Nie gniewaj się, Panie! tak bardzo, a nie na wieki pomnij nieprawości naszej: oto wejrzyj proszę, myśmy wszyscy ludem twoim.
10 Suas cidades sagradas se tornaram uma região selvagem. Zion se tornou uma região selvagem, Jerusalém, uma desolação.
Miasta świętobliwości twojej obrócone są w pustynię, Syon w pustynię, a Jeruzalem w spustoszenie obrócone.
11 Nossa santa e nossa bela casa onde nossos pais o elogiaram é queimado com fogo. Todos os nossos lugares agradáveis são resíduos.
Dom świętobliwości naszej i ozdoby naszej, w którym cię chwalili ojcowie nasi, ogniem jest spalony, i wszystkie najkosztowniejsze rzeczy nasze obróciły się w pustki.
12 Will, você se retrai por estas coisas, Yahweh? Você vai ficar calado e nos castigar muito severamente?
Izali nad tem zatrzymasz się Panie? izali milczeć a nas tak bardzo trapić będziesz?
