< Gênesis 28 >
1 Isaac chamou Jacob, abençoou-o e ordenou-lhe: “Não tomarás esposa das filhas de Canaã”.
Isak frɛɛ Yakob, hyiraa no hyɛɛ no se, “Nware saa Kanaanfo mmea yi bi da.
2 Levanta-te, vai a Paddan Aram, à casa de Bethuel, o pai de tua mãe. Tire de lá uma esposa das filhas de Laban, o irmão de sua mãe.
Ka wo ho kɔ Betuel a ɔyɛ wo na Rebeka agya no nkyɛn wɔ Paddan-Aram, na kɔware wo wɔfa Laban mmabea no mu baako.
3 Que Deus Todo-Poderoso te abençoe, te faça frutificar e te multiplique, para que sejas uma companhia de povos,
Otumfo Nyankopɔn no nhyira wo. Ɔmma wʼase nnɔ bebree, na wʼasefo no abɛyɛ ɔman kɛse a mmusuakuw bebree befi mu aba.
4 e te dê a bênção de Abraão, a ti e à tua descendência contigo, para que possas herdar a terra onde viajas, que Deus deu a Abraão”.
Onyankopɔn mfa nhyira a ɔde hyiraa Abraham no nhyira wo ne wʼasefo. Ɔmma asase a nnɛ wote so sɛ ɔhɔho yi, a ɛyɛ asase a Onyankopɔn de maa Abraham no nyɛ wo dea.”
5 Isaac mandou Jacob embora. Ele foi para Paddan Aram para Laban, filho de Bethuel, o sírio, irmão de Rebekah, mãe de Jacob e Esaú.
Sɛnea Isak gyaa ne ba Yakob kwan ni: Yakob kɔɔ Laban a ɔyɛ Aramni Betuel babarima nkyɛn wɔ Paddan-Aram. Na saa Laban yi yɛ Esau ne Yakob mama Rebeka ne nuabarima.
6 Agora Esaú viu que Isaac havia abençoado Jacó e o mandado embora para Paddan Aram, para levar-lhe uma esposa de lá, e que ao abençoá-lo ele lhe deu uma ordem, dizendo: “Não tomarás esposa das filhas de Canaã”;
Esau tee sɛ Isak ahyira Yakob, na wagya no kwan ma ɔkɔ Paddan-Aram sɛ ɔnkɔware wɔ hɔ. Ohyiraa no no, ɔhyɛɛ no se, “Nware saa Kanaanfo mmea yi bi da.”
7 e que Jacó obedeceu a seu pai e sua mãe, e foi para Paddan Aram.
Yakob tiee nʼagya ne ne na afotu no sii mu kɔɔ Paddan-Aram.
8 Esaú viu que as filhas de Canaã não agradaram a Isaac, seu pai.
Esau huu sɛ nʼagya Isak mpɛ Kanaanfo mmea asɛm.
9 Então Esaú foi para Ismael, e levou, além das esposas que tinha, Mahalath a filha de Ismael, filho de Abraão, irmã de Nebaioth, para ser sua esposa.
Enti osii mu kɔɔ Abraham babarima Ismael nkyɛn, kɔwaree ne babea Mahalat. Na Mahalat yɛ Nebaiot nuabea, na ɔyɛ Ismael a ɔno nso yɛ Abraham babarima no babea. Esau waree Mahalat kaa ne yerenom ho.
10 Jacob saiu de Beersheba, e foi em direção a Haran.
Yakob fii Beer-Seba de nʼani kyerɛɛ Haran.
11 Ele chegou a um certo lugar, e lá ficou a noite toda, porque o sol se tinha posto. Ele pegou uma das pedras do lugar, colocou-a sob sua cabeça e deitou-se naquele lugar para dormir.
Oduu baabi na onwini redwo no, ɔpɛɛ baabi soɛe, efisɛ na ade resa. Ɔfaa ɔbo bi wɔ faako a wadu hɔ de yɛɛ sumii.
12 Ele sonhou e viu uma escada colocada sobre a terra, e seu topo alcançou o céu. Eis que os anjos de Deus estavam subindo e descendo sobre ela.
Ɔdae no, ɔsoo dae bi. Dae no mu no, ohuu sɛ antweri bi si fam a nʼatifi ka wim, na Onyankopɔn abɔfo redi so aforosian.
13 Eis que Javé estava acima dela e disse: “Eu sou Javé, o Deus de Abraão, teu pai, e o Deus de Isaac. Darei a você e a seus descendentes a terra sobre a qual você se deita”.
Ohuu sɛ Onyankopɔn gyina antweri no atifi. Onyankopɔn ka kyerɛɛ no se, “Mene Awurade, Abraham Nyankopɔn, ne wʼagya Isak Nyankopɔn. Mede asase a woda so yi bɛma wo ne wʼasefo.
14 Sua descendência será como o pó da terra, e você se espalhará para o oeste, para o leste, para o norte e para o sul. Em você e em sua prole, todas as famílias da terra serão abençoadas.
Wʼasefo bɛyɛ sɛ asase so mfutuma, na mobɛtrɛtrɛw akɔ apuei ne atɔe, atifi ne anafo nyinaa. Wo ne wʼasefo mu na wofi behyira wiase mmusuakuw nyinaa.
15 Eis que eu estou com vocês, e os manterei, onde quer que vão, e os trarei novamente para esta terra. Pois não vos deixarei até que eu tenha feito aquilo de que vos falei”.
Eyinom nyinaa akyi no, mɛka wo ho, na baabiara a wobɛkɔ no, medi wʼakyi, na mɛsan de wo aba saa asase yi so. Merennyaw wo da, kosi sɛ bɔ a mahyɛ wo yi nyinaa bɛba mu.”
16 Jacob acordou de seu sono e disse: “Certamente Yahweh está neste lugar, e eu não sabia”.
Yakob nyanee no, ɔkaa wɔ ne tirim se, “Ampa ara, sɛɛ na Awurade wɔ saa beae ha yi, a na minnim!”
17 Ele estava com medo, e disse: “Como este lugar é incrível! Esta não é outra coisa senão a casa de Deus, e esta é a porta do céu”.
Yakob suroe, na ɔkɔɔ so kaa wɔ ne tirim se, “Ɛha yɛ hu papa. Ɛha nyɛ baabiara sɛ Onyankopɔn fi. Ɔsoro pon ano ne ha.”
18 Jacob levantou-se cedo pela manhã, pegou a pedra que havia colocado sob sua cabeça, colocou-a para um pilar e derramou óleo em sua parte superior.
Enti Yakob sɔree anɔpatutuutu maa ɔbo a ɔde yɛɛ sumii no so sii hɔ, hwiee ngo guu so.
19 Ele chamou o nome daquele lugar de Betel, mas o nome da cidade foi Luz no início.
Ɔtoo beae no din Bet-El a ase kyerɛ Onyame fi. Kan no na anka wɔfrɛ saa kurow no Lus.
20 Jacob fez um voto, dizendo: “Se Deus estará comigo, e me manterá assim que eu for, e me dará pão para comer, e roupas para vestir,
Na Yakob kaa ntam se, “Sɛ Onyankopɔn bɛka me ho, ahwɛ me so wɔ saa akwantu yi mu, ama me aduan adi, ama me ntama afura,
21 para que eu volte à casa de meu pai em paz, e Yahweh será meu Deus,
sɛnea ɛbɛyɛ a mɛsan aba mʼagya fi asomdwoe mu a, ɛno de, Awurade bɛyɛ me Nyankopɔn.
22 então esta pedra, que eu preparei para um pilar, será a casa de Deus. De tudo o que vocês me derem, eu certamente lhes darei um décimo”.
Saa ɔbo a mede asi hɔ sɛ nkaedum yi bɛyɛ Onyankopɔn fi. Biribiara a wo, Onyankopɔn, de bɛma me no, mede mu nkyɛmu du mu baako bɛma wo.”