Gênesis 21
1 Yahweh visitou Sarah como ele havia dito, e Yahweh fez com Sarah como ele havia falado.
Домнул Шь-а адус аминте де челе че спусесе Сарей ши Домнул а ымплинит фацэ де Сара че фэгэдуисе.
2 Sara concebeu, e deu a Abraão um filho em sua velhice, na época em que Deus lhe havia falado.
Сара а рэмас ынсэрчинатэ ши а нэскут луй Авраам ун фиу ла бэтрынеце, ла время хотэрытэ, деспре каре-й ворбисе Думнезеу.
3 Abraão chamou seu filho que nasceu para ele, que Sara lhe deu à luz, Isaque.
Авраам а пус фиулуй сэу ноу-нэскут, пе каре и-л нэскусе Сара, нумеле Исаак.
4 Abraão circuncidou seu filho, Isaac, quando tinha oito dias de idade, como Deus lhe ordenara.
Авраам а тэят ымпрежур пе фиул сэу Исаак ла вырста де опт зиле, кум ый порунчисе Думнезеу.
5 Abraão tinha cem anos de idade quando seu filho, Isaac, nasceu para ele.
Авраам ера ын вырстэ де о сутэ де ань ла наштеря фиулуй сэу Исаак.
6 Sara disse: “Deus me fez rir”. Todos os que ouvem vão rir comigo”.
Ши Сара а зис: „Думнезеу м-а фэкут де рыс: орьчине ва аузи ва рыде де мине.”
7 Ela disse: “Quem teria dito a Abraão que Sara iria cuidar das crianças? Pois eu lhe dei à luz um filho na sua velhice”.
Ши а адэугат: „Чине с-ар фи гындит сэ спунэ луй Авраам кэ Сара ва да цыцэ ла копий? Ши тотушь й-ам нэскут ун фиу ла бэтрынеце!”
8 A criança cresceu e foi desmamada. Abraão fez um grande banquete no dia em que Isaac foi desmamado.
Копилул с-а фэкут маре ши а фост ынцэркат. Авраам а фэкут ун оспэц маре ын зиуа кынд а фост ынцэркат Исаак.
9 Sara viu o filho de Agar, o egípcio, que ela havia carregado para Abraão, zombando.
Сара а вэзут рызынд пе фиул пе каре-л нэскусе луй Авраам еӂиптянка Агар.
10 Por isso ela disse a Abraão: “Expulsem este servo e seu filho! Pois o filho deste servo não será herdeiro com meu filho, Isaac”.
Ши а зис луй Авраам: „Изгонеште пе роаба ачаста ши пе фиул ей, кэч фиул роабей ачестея ну ва моштени ымпреунэ ку фиул меу, ку Исаак.”
11 A coisa foi muito dolorosa aos olhos de Abraão por causa de seu filho.
Кувинтеле ачестя н-ау плэкут делок луй Авраам, дин причина фиулуй сэу.
12 Deus disse a Abraão: “Não deixe que seja doloroso aos seus olhos por causa do menino, e por causa de seu servo. Em tudo o que Sara lhe diz, escute a voz dela. Pois sua prole será nomeada através de Isaac.
Дар Думнезеу а зис луй Авраам: „Сэ ну те мыхнешть де кувинтеле ачестя, дин причина копилулуй ши дин причина роабей тале; фэ Сарей тот че-ць чере, кэч нумай дин Исаак ва еши о сэмынцэ каре ва пурта ку адевэрат нумеле тэу.
13 Farei também uma nação do filho do servo, porque ele é seu filho”.
Дар ши пе фиул роабей тале ыл вой фаче ун ням, кэч есте сэмынца та.”
14 Abraão levantou-se de manhã cedo, tomou pão e um recipiente com água, e deu-o a Agar, colocando-o no ombro dela; e deu-lhe a criança e a mandou embora. Ela partiu, e vagueou pelo deserto de Beersheba.
А доуа зи, Авраам с-а скулат де диминяцэ, а луат пыне ши ун бурдуф ку апэ, пе каре и л-а дат Агарей ши и л-а пус пе умэр; й-а дат ши копилул ши й-а дат друмул. Еа а плекат ши а рэтэчит прин пустиул Беер-Шеба.
15 A água do recipiente foi gasta, e ela colocou a criança debaixo de um dos arbustos.
Кынд с-а испрэвит апа дин бурдуф, а арункат копилул суб ун туфиш
16 Ela foi e se sentou em frente a ele, de uma boa maneira, a um tiro de arco. Pois ela disse: “Não me deixe ver a morte da criança”. Ela sentou-se diante dele, levantou sua voz e chorou.
ши с-а дус де а шезут ын фаца луй ла о микэ депэртаре де ел, ка ла о арункэтурэ де арк, кэч зичя еа: „Сэ ну вэд моартя копилулуй!” А шезут дар ын фаца луй ла о парте, а ридикат гласул ши а ынчепут сэ плынгэ.
17 Deus ouviu a voz do menino. O anjo de Deus chamou a Hagar do céu e disse-lhe: “O que te incomoda, Hagar? Não tenha medo. Pois Deus ouviu a voz do menino onde ele está.
Думнезеу а аузит гласул копилулуй, ши Ынӂерул луй Думнезеу а стригат дин чер пе Агар ши й-а зис: „Че ай ту, Агар? Ну те теме, кэч Думнезеу а аузит гласул копилулуй ын локул унде есте.
18 Levante-se, levante o menino e segure-o com sua mão. Pois eu farei dele uma grande nação”.
Скоалэ-те, я копилул ши цине-л де мынэ, кэч вой фаче дин ел ун ням маре.”
19 Deus lhe abriu os olhos, e ela viu um poço de água. Ela foi, encheu o recipiente com água e deu ao menino uma bebida.
Ши Думнезеу й-а дескис окий ши еа а вэзут ун извор де апэ; с-а дус де а умплут бурдуфул ку апэ ши а дат копилулуй сэ бя.
20 Deus estava com o menino, e ele cresceu. Ele viveu no deserto, e à medida que crescia, tornou-se um arqueiro.
Думнезеу а фост ку копилул, каре а крескут, а локуит ын пустиу ши а ажунс вынэтор ку аркул.
21 Ele viveu no deserto de Paran. Sua mãe arranjou uma esposa para ele fora da terra do Egito.
А локуит ын пустиул Паран ши мама са й-а луат о невастэ дин цара Еӂиптулуй.
22 Naquela época, Abimelech e Phicol, o capitão de seu exército, falaram com Abraão, dizendo: “Deus está com você em tudo o que você faz”.
Ын время ачея, Абимелек, ынсоцит де Пикол, кэпетения оштирий луй, а ворбит астфел луй Авраам: „Думнезеу есте ку тине ын тот че фачь.
23 Agora, portanto, jurem-me aqui por Deus que não vão lidar falsamente comigo, nem com meu filho, nem com o filho de meu filho. Mas de acordo com a bondade que te fiz, tu me farás a mim e à terra em que viveste como estrangeiro”.
Журэ-мь акум, аич, пе Нумеле луй Думнезеу, кэ ну мэ вей ыншела ничодатэ, нич пе мине, нич пе копиий мей, нич пе непоций мей, ши кэ вей авя фацэ де мине ши фацэ де цара ын каре локуешть ка стрэин ачеяшь бунэвоинцэ пе каре о ам еу фацэ де тине.”
24 Abraham disse: “Eu juro”.
Авраам а зис: „Жур!”
25 Abraham reclamou com Abimelech por causa de um poço de água, que os criados de Abimelech haviam tirado violentamente.
Дар Авраам а бэгат винэ луй Абимелек пентру о фынтынэ де апэ, пе каре пусесерэ мына ку сила робий луй Абимелек.
26 Abimelech disse: “Eu não sei quem fez isto. Você não me disse, e eu não ouvi falar até hoje”.
Абимелек а рэспунс: „Ну штиу чине а фэкут лукрул ачеста; нич ту ну мь-ай дат де штире ши нич еу ну афлу декыт азь.”
27 Abraham levou ovelhas e gado, e os deu a Abimelech. Esses dois fizeram um pacto.
Ши Авраам а луат ой ши бой, пе каре й-а дат луй Абимелек, ши ау фэкут легэмынт амындой.
28 Abraão estabeleceu sete ovelhas do rebanho por conta própria.
Авраам а пус деопарте шапте мелушеле дин турмэ.
29 Abimelech disse a Abraão: “O que significam estas sete ovelhas, que vocês estabeleceram por si mesmos”?
Ши Абимелек а зис луй Авраам: „Че сунт ачесте шапте мелушеле пе каре ле-ай пус деопарте?”
30 Ele disse: “Você tirará estas sete ovelhas da minha mão, para que possa ser uma testemunha para mim, que eu cavei este poço”.
Ел а рэспунс: „Требуе сэ примешть дин мына мя ачесте шапте мелушеле, пентру ка сэ-мь служяскэ де мэртурие кэ ам сэпат фынтына ачаста.”
31 Por isso ele chamou aquele lugar de Beersheba, porque ambos fizeram um juramento lá.
Ятэ де че локул ачела се нумеште Беер-Шеба, кэч аколо шь-ау журат ей крединцэ унул алтуя.
32 Então, fizeram um pacto em Beersheba. Abimelech levantou-se com Fícol, o capitão de seu exército, e eles voltaram para a terra dos filisteus.
Астфел ау фэкут ей легэмынт ла Беер-Шеба. Дупэ ачея, Абимелек с-а скулат ымпреунэ ку Пикол, кэпетения оштирий сале, ши с-ау ынторс ын цара филистенилор.
33 Abraão plantou uma árvore de tamargueira em Beersheba, e lá ele invocou o nome de Yahweh, o Deus Eterno.
Авраам а сэдит ун тамариск ла Беер-Шеба ши а кемат аколо Нумеле Домнулуй Думнезеулуй челуй вешник.
34 Abraão viveu como um estrangeiro na terra dos filisteus por muitos dias.
Авраам а локуит мултэ време ка стрэин ын цара филистенилор.
