Eclesiastes 7
1 Um bom nome é melhor que um perfume fino; e o dia da morte é melhor que o dia do nascimento.
Lepsze jest imię dobre, niżeli maść wyborna; a dzień śmierci, niż dzień narodzenia.
2 É melhor ir à casa do luto do que ir à casa do banquete; pois esse é o fim de todos os homens, e os vivos devem levar isso a sério.
Lepiej iść do domu żałoby, niż iść do domu biesiady, przeto, iż tam widzimy koniec każdego człowieka, a żyjący składa to do serca swego.
3 A dor é melhor que o riso; pois pela tristeza do rosto o coração se recupera.
Lepszy jest smutek, niżeli śmiech; bo przez smutek twarzy naprawia się serce.
4 O coração dos sábios está na casa do luto; mas o coração dos tolos está na casa da alegria.
Serce mądrych w domu żałoby; ale serce głupich w domu wesela.
5 É melhor ouvir a repreensão dos sábios do que um homem ouvir o canto dos tolos.
Lepiej jest słuchać gromienia mądrego, niżeli słuchać pieśni głupich.
6 Pois como o crepitar de espinhos debaixo de um vaso, assim é o riso do tolo. Isto também é vaidade.
Bo jaki jest trzask ciernia pod garncem, tak jest śmiech głupiego; i toć jest marność.
7 Certamente a extorsão torna o sábio tolo; e um suborno destrói o entendimento.
Zaiste ucisk przywodzi mądrego do szaleństwa, a dar zaślepia serce.
8 Melhor é o fim de uma coisa do que o seu começo. O paciente em espírito é melhor do que o orgulhoso em espírito.
Lepsze jest dokończenie rzeczy, niżeli początek jej; lepszy jest człowiek cierpliwego ducha, niż ducha wyniosłego.
9 Não se precipite em seu espírito para ficar com raiva, pois a raiva repousa no seio dos tolos.
Nie bądź porywczy w duchu twym do gniewu; bo gniew w zanadrzyu głupich odpoczywa.
10 Não diga: “Por que os primeiros dias foram melhores do que estes?” Pois você não pergunte sabiamente sobre isso.
Nie mów: Cóż to jest, że dni pierwsze lepsze były, niż teraźniejsze? Bobyś się o tem nie mądrze pytał.
11 A sabedoria é tão boa quanto uma herança. Sim, é mais excelente para aqueles que vêem o sol.
Dobra jest mądrość przy majętności, i jest pożteczna tym, którzy widzą słońce.
12 Pois a sabedoria é uma defesa, assim como o dinheiro é uma defesa; mas a excelência do conhecimento é que a sabedoria preserva a vida de quem a tem.
Albowiem pod cieniem mądrości, i pod cieniem srebra odpoczywa człowiek, a wszakże przedniejsza jest umiejętność mądrości; bo przynosi żywot tym, którzy ją mają.
13 Considere a obra de Deus, pois quem pode tornar reta aquilo que Ele fez tortuoso?
Przypatrz się sprawie Bożej; bo któż może wyprostować, co on skrzywi?
14 No dia da prosperidade seja alegre, e no dia da adversidade considere; sim, Deus fez um lado a lado com o outro, até o fim de que o homem não deve descobrir nada depois dele.
W dzień dobry zażywaj dobra, w dzień zły miej się na pieczy: boć ten uczynił Bóg przeciwko owemu, dlatego, aby nie doszedł człowiek tego, co nastanie po nim.
15 Tudo isso eu vi em meus dias de vaidade: há um homem justo que perece em sua retidão, e há um homem mau que vive muito tempo em sua maldade.
Tom wszystko widział za dni marności mojej: Bywa sprawiedliwy, który ginie z sprawiedliwością swoją; także bywa niezbożnik, który długo żyje we złości swojej.
16 Não seja excessivamente justo, nem se faça excessivamente sábio. Por que você deve destruir a si mesmo?
Nie bądź nazbyt sprawiedliwym, ani nazbyt mądrym; przeczżebyś miał do zguby przychodzić?
17 Não seja muito malvado, nem seja tolo. Por que você deve morrer antes do seu tempo?
Nie bądź nader niepobożnym, ani nazbyt głupim; przeczżebyś miał umrzeć przed czasem swoim?
18 É bom que você se apodere disso. Sim, também não retire sua mão disso, pois quem teme que Deus saia de todos eles.
Dobra jest, abyś się owego trzymał, a tego się nie puszczał; kto się boi Boga, uchodzi tego wszystkiego.
19 A sabedoria é uma força para o homem sábio mais de dez governantes que estão em uma cidade.
Mądrość umacnia mądrego więcej, niżeli dziesięć książąt, którzy są w mieście.
20 Certamente não há um homem justo na terra que faça o bem e não peque.
Zaiste niemasz człowieka sprawiedliwego na ziemi, któryby czynił dobrze, a nie grzeszył.
21 Também não tome cuidado com todas as palavras que são ditas, para não ouvir seu servo te amaldiçoar;
Nie do wszystkich też słów, które mówią ludzie przykładaj serca twego; i niech cię to nie obchodzi, choćciby i sługa twój złorzeczył.
22 pois muitas vezes seu próprio coração sabe que você mesmo amaldiçoou os outros da mesma forma.
Boć wie serce twoje, żeś i ty częstokroć drugim złorzeczył.
23 Tudo isso eu tenho provado com sabedoria. Eu disse: “Eu serei sábio”; mas estava longe de mim.
Wszystkiegom tego doświadczył mądrością, i rzekłem: Będę mądrym; aleć się mądrość oddaliła odemnie.
24 O que é, está muito longe e excessivamente profundo. Quem pode descobri-lo?
A co dalekiego, i co bardzo głębokiego jest, któż to znajdzie?
25 Eu me virei, e meu coração procurou saber e procurar, e buscar sabedoria e o esquema das coisas, e saber que a maldade é estupidez, e que a loucura é loucura.
Wszystkom ja przeszedł myślą swoją, abym poznał i wybadał się, i wynalazł mądrość i rozum, a żebym poznał niezbożność, głupstwo, i błąd, i szaleństwo.
26 Acho mais amarga do que a morte a mulher cujo coração é laços e armadilhas, cujas mãos são correntes. Quem agradar a Deus escapará dela; mas o pecador será ludibriado por ela.
I znalazłem rzecz gorzciejszą nad śmierć, to jest, taką niewiastę, której serce jest jako sieci i sidło, a ręce jej jako pęta. Kto się Bogu podoba, wolny będzie od niej; ale grzesznik będzie od niej pojmany.
27 “Eis que encontrei isto”, diz o pregador, “um para o outro, para encontrar uma explicação
Otom to znalazł, (mówi kaznodzieja, ) stosując jedno z drugiem, abym doszedł umiejętności.
28 que minha alma ainda procura, mas não encontrei”. Encontrei um homem entre mil, mas não encontrei uma mulher entre todos eles”.
Czego zaś nad to szukała dusza moja, tedym nie znalazł. Męża jednego z tysiąca znalazłem; alem niewiasty między temi wszystkiemi nie znalazł.
29 Eis que só encontrei isto: que Deus fez o homem reto; mas eles buscam muitas invenções”.
To tylko obacz, com znalazł, że stworzył Bóg człowieka dobrego; ale oni udali się za rozmaitemi myślami. Któż może z mądrym porównać? a kto może wyłożyć każdą rzecz?
