< Atos 5 >
1 Mas um certo homem chamado Ananias, com Sapphira sua esposa, vendeu uma possessão,
Ɔbarima bi a wɔfrɛ no Anania ne ne yere Safira kɔtɔn wɔn agyapadeɛ bi.
2 e reteve parte do preço, sua esposa também tendo conhecimento disso, depois trouxe uma certa parte e a colocou aos pés dos apóstolos.
Ɔne ne yere yi yɛɛ adwene de sika a wɔnyaeɛ no bi sieeɛ na wɔde nkaeɛ no brɛɛ asomafoɔ no.
3 Mas Pedro disse: “Ananias, por que Satanás encheu seu coração para mentir ao Espírito Santo e para reter parte do preço da terra?
Petro bisaa no sɛ, “Anania, adɛn enti na woama ɔbonsam ho kwan ama wabɛhyɛ wo mu na woadi atorɔ akyerɛ Honhom Kronkron no na wode sika a wonyaeɛ no bi asie?
4 Enquanto você a guardou, ela não continuou sendo sua? Depois que foi vendida, não estava em seu poder? Como você concebeu esta coisa em seu coração? Você não mentiu aos homens, mas a Deus”.
Ansa na worebɛtɔn agyapadeɛ no na ɛyɛ wʼankasa wo dea; wotɔn wieeɛ no nso, sika a wonyaeɛ no, na ɛyɛ wo dea; na adɛn enti na woyɛɛ wʼadwene sɛ wobɛyɛ deɛ woayɛ yi? Ɛnyɛ nnipa na woadi atorɔ akyerɛ wɔn, na mmom, woadi atorɔ akyerɛ Onyankopɔn.”
5 Ananias, ao ouvir estas palavras, caiu e morreu. Um grande medo veio sobre todos os que ouviram estas coisas.
Anania tee saa asɛm yi ara pɛ, ɔtwa hwee fam wuiɛ; na ehu kaa obiara a ɔtee saa asɛm yi no.
6 Os jovens se levantaram e o embrulharam, e o levaram para fora e o enterraram.
Wɔn mu mmeranteɛ no baeɛ bɛkyekyeree amu no firii adi kɔsiee no.
7 Cerca de três horas depois, sua esposa, sem saber o que havia acontecido, entrou.
Ɛbɛyɛ nnɔnhwere mmiɛnsa akyi no, ne yere a na ɔnnim asɛm a asi no baa hɔ.
8 Peter respondeu-lhe: “Diga-me se você vendeu a terra por tanto”. Ela disse: “Sim, por tanto”.
Petro bisaa no sɛ, “Wo ne wo kunu, motɔn mo asase no, sika a monyaeɛ nyinaa ara nie? Ka kyerɛ me.” Ɔbuaa sɛ, “Aane ne nyinaa ne no.”
9 Mas Peter lhe perguntou: “Como é que vocês concordaram em tentar o Espírito do Senhor? Eis que os pés daqueles que enterraram seu marido estão à porta, e eles o levarão para fora”.
Petro ka kyerɛɛ no sɛ, “Adɛn enti na wo ne wo kunu penee so sɛ mobɛsɔ Onyankopɔn Honhom ahwɛ? Hwɛ! Nnipa a wɔkɔsiee wo kunu no gyina ɛpono yi akyi, na saa ara na wo nso, wɔbɛsoa wo akɔsie wo.”
10 Ela caiu imediatamente a seus pés e morreu. Os jovens entraram e a encontraram morta, a carregaram e a enterraram por seu marido.
Amonom hɔ ara, ɔtwa hwee Petro anim wuiɛ. Mmeranteɛ no bɛhunuu sɛ wawu no, wɔsoaa no, kɔsiee no wɔ ne kunu nkyɛn.
11 Um grande medo veio sobre toda a assembléia e sobre todos os que ouviram estas coisas.
Ehu kɛseɛ bɔɔ asafo no nyinaa ne nnipa a wɔtee saa asɛm yi no.
12 Pelas mãos dos apóstolos foram feitos muitos sinais e maravilhas entre o povo. Todos eles estavam de acordo no alpendre de Salomão.
Na asomafoɔ no taa hyia wɔ asɔredan no fa baabi a wɔfrɛ no “Salomo Abrannaa” so hɔ. Sɛ wɔhyia wɔ hɔ saa a, wɔyɛ anwanwadeɛ ahodoɔ pii.
13 Nenhum dos demais ousou juntar-se a eles; entretanto, o povo os homenageou.
Ɛwom sɛ na nnipa a wɔnka wɔn ho no di wɔn ho adanseɛ pa de, nanso wɔn mu biara antumi amfa wɔn ho ankɔbɔ asomafoɔ no ho.
14 Mais crentes foram acrescentados ao Senhor, multidões tanto de homens quanto de mulheres.
Akyire no, nnipa dodoɔ a wɔgyee Awurade diiɛ no bɛkaa agyidifoɔ no ho.
15 Eles até levaram os doentes para as ruas e os colocaram em berços e colchões, para que, quando Pedro aparecesse, pelo menos sua sombra pudesse ofuscar alguns deles.
Esiane anwanwadeɛ a na asomafoɔ no reyɛ no enti, wɔsoaa ayarefoɔ baa mmɔntene so de wɔn totoo mpa ne kɛtɛ so sɛdeɛ ɛbɛyɛ a, Petro sunsum bɛtɔ wɔn mu bi so kɛkɛ.
16 A multidão também veio das cidades ao redor de Jerusalém, trazendo doentes e atormentados por espíritos impuros; e todos eles foram curados.
Nkurɔfoɔ a wɔfifiri nkuro a atwa Yerusalem ho ahyia no de wɔn ayarefoɔ ne wɔn a ahonhommɔne wɔ wɔn mu no baeɛ na wɔsaa wɔn nyinaa yadeɛ.
17 Mas o sumo sacerdote levantou-se, e todos aqueles que estavam com ele (que é a seita dos saduceus), e ficaram cheios de ciúmes
Ɔsɔfopanin ne nʼahokafoɔ ne Sadukifoɔ no ani beree asomafoɔ no so yie enti wɔyɛɛ adwene sɛ wɔbɛtwe wɔn aso.
18 e impuseram as mãos sobre os apóstolos, depois os colocaram sob custódia pública.
Ɛno enti, wɔkyeree asomafoɔ no de wɔn kɔguu afiase.
19 Mas um anjo do Senhor abriu as portas da prisão à noite, trouxe-os para fora e disse:
Ɛda no ara anadwo, Awurade ɔbɔfoɔ bɛbuee afiase apono no dii asomafoɔ no anim ka kyerɛɛ wɔn sɛ,
20 “Vá de pé e fale no templo ao povo todas as palavras desta vida”.
“Monkɔ asɔredan mu nkɔka nkwa foforɔ yi ho asɛm nkyerɛ nnipa no.”
21 Quando ouviram isto, entraram no templo sobre o amanhecer e ensinaram. Mas o sumo sacerdote e aqueles que estavam com ele vieram e convocaram o conselho, com todo o senado dos filhos de Israel, e os mandaram para a prisão para que os trouxessem.
Asomafoɔ no dii asɛm a ɔbɔfoɔ no ka kyerɛɛ wɔn no so; enti, anɔpahema no wɔkɔɔ asɔredan mu hɔ hyɛɛ aseɛ kyerɛkyerɛeɛ. Ɔsɔfopanin no ne nʼahokafoɔ no frɛɛ Yudafoɔ mpanin maa wɔyɛɛ nhyiamu kɛseɛ bi; afei, wɔsoma maa wɔkɔɔ afiase hɔ sɛ wɔnkɔfa asomafoɔ no mmra wɔn anim.
22 Mas os oficiais que vieram não os encontraram na prisão. Eles voltaram e relataram,
Nanso, ɛberɛ a nnipa no duruu afiase hɔ no, wɔanhunu asomafoɔ no; enti wɔsane ba bɛbɔɔ wɔn amaneɛ sɛ,
23 “Encontramos a prisão fechada e trancada, e os guardas de pé diante das portas, mas quando os abrimos, não encontramos ninguém lá dentro”.
“Ɛberɛ a yɛduruu afiase hɔ no, yɛhunuu sɛ wɔatoto afiase apono no nyinaa mu petee a awɛmfoɔ no gyinagyina ano. Nanso, yɛbuebuee apono no no, yɛanhunu obiara wɔ mu.”
24 Agora quando o sumo sacerdote, o capitão do templo e os principais sacerdotes ouviram estas palavras, ficaram muito perplexos a respeito delas e do que poderia acontecer com elas.
Ɛberɛ a ɔpanin a ɔhwɛ asɔredan mu awɛmfoɔ no so ne asɔfoɔ mpanin no tee saa asɛm yi no, wɔn adwene mu yɛɛ wɔn nnaa, ɛfiri sɛ, na wɔnhunu asɛm a asi.
25 Um deles veio e lhes disse: “Eis que os homens que vocês colocam na prisão estão no templo, de pé e ensinando o povo”.
Ankyɛre koraa na ɔbarima bi baa hɔ bɛka kyerɛɛ wɔn sɛ, “Nnipa a mode wɔn guu afiase no gyinagyina asɔredan no mu rekyerɛkyerɛ nnipa no.”
26 Então o capitão foi com os oficiais, e os trouxe sem violência, pois tinham medo que o povo os apedrejasse.
Awɛmfoɔ no so panin no tee asɛm yi no, ɔne ne nkurɔfoɔ no kɔkyeree asomafoɔ no de wɔn baeɛ. Awɛmfoɔ no so panin no ne awɛmfoɔ no amfa asomafoɔ no amma ɔhyɛ so, ɛfiri sɛ, na wɔnim sɛ, sɛ wɔyɛ saa a, nnipa no bɛsi wɔn aboɔ.
27 Quando os trouxeram, eles os apresentaram ao conselho. O sumo sacerdote os interrogou,
Wɔde asomafoɔ no bɛgyinaa agyinatufoɔ no anim maa Ɔsɔfopanin no ka kyerɛɛ wɔn sɛ,
28 dizendo: “Não lhe ordenamos estritamente que não ensinasse neste nome? Eis que vocês encheram Jerusalém com seus ensinamentos, e pretendem trazer o sangue deste homem sobre nós”.
“Yɛhyɛɛ mo sɛ monnkyerɛkyerɛ wɔ Yesu din mu, nanso moantie. Mode mo nkyerɛkyerɛ yi afa Yerusalem baabiara, na mopɛ sɛ mokyerɛ sɛ, yɛn na yɛkumm saa ɔbarima no!”
29 Mas Pedro e os apóstolos responderam: “Devemos obedecer a Deus e não aos homens”.
Petro ne asomafoɔ a wɔka ne ho no buaa wɔn sɛ, “Ɛsɛ sɛ yɛtie Onyankopɔn na ɛnyɛ nnipa,
30 O Deus de nossos pais ressuscitou Jesus, a quem vocês mataram, pendurando-o em uma árvore.
ɛfiri sɛ, mobɔɔ Yesu asɛnnua mu, kumm no no, yɛn agyanom Onyankopɔn nyanee no firii owuo mu.
31 Deus o exaltou com sua mão direita para ser um Príncipe e um Salvador, para dar arrependimento a Israel e remissão dos pecados.
Onyankopɔn hyɛɛ no animuonyam de no tenaa ne nsa nifa so sɛ Ɔhene ne Agyenkwa a ɛnam so bɛma Israelfoɔ asakyera wɔn adwene na wɔde wɔn bɔne akyɛ wɔn.
32 Nós somos suas testemunhas destas coisas; assim como o Espírito Santo, que Deus deu àqueles que lhe obedecem”.
Yɛne Honhom Kronkron a ɛyɛ akyɛdeɛ a Awurade de ma wɔn a wɔtie no no di yei ho adanseɛ.”
33 Mas eles, quando ouviram isto, foram cortados no coração, e estavam determinados a matá-los.
Agyinatufoɔ no tee saa asɛm yi no, wɔn bo fuiɛ na wɔkaa sɛ wɔbɛkum asomafoɔ no.
34 Mas um se levantou no conselho, um fariseu chamado Gamaliel, um mestre da lei, honrado por todo o povo, e ordenou que os apóstolos fossem expulsos por um pouco de tempo.
Nanso, wɔn mu baako a wɔfrɛ no Gamaliel a ɔyɛ Farisini na ɔsane yɛ Atwerɛsɛm no ɔkyerɛkyerɛfoɔ a na nnipa bu no no, sɔre gyina hyɛɛ sɛ wɔmfa asomafoɔ no mfiri adi.
35 Ele lhes disse: “Vocês, homens de Israel, tenham cuidado com esses homens, com o que estão prestes a fazer”.
Afei, ɔkasa kyerɛɛ agyinatufoɔ no sɛ, “Me nuanom Israel mmarima, monnwene deɛ mopɛ sɛ moyɛ saa nnipa yi no ho yie.
36 Pois antes destes dias Theudas se levantou, fazendo-se alguém; a quem se juntaram vários homens, cerca de quatrocentos. Ele foi morto; e todos, tantos quantos lhe obedeceram, foram dispersos e não chegaram a nada.
Ɛnkyɛree biara na ɔbarima bi a wɔfrɛ no Teuda sɔre, kaa sɛ ɔyɛ onipa titire bi maa nnipa bɛyɛ ahanan tu dii nʼakyi. Nanso, wɔkumm no ma nʼakyidifoɔ no nyinaa bɔ hweteeɛ.
37 Depois deste homem, Judas da Galiléia se levantou nos dias da matrícula, e atraiu algumas pessoas atrás dele. Ele também pereceu, e todos, tantos quantos lhe obedeceram, foram dispersos no exterior.
Nʼakyi no, Yuda a ɔfiri Galilea nso sɔree nnipakanberɛ no mu. Ɔno nso nnipa pii dii nʼakyi. Saa ara na ɔno nso wɔkumm no ma nʼakyidifoɔ no bɔ hweteeɛ.
38 Agora eu lhes digo, retirem-se desses homens e os deixem em paz. Pois se este conselho ou este trabalho for de homens, ele será derrubado.
Ɛno enti metu mo fo sɛ, monnyaa saa nnipa yi ma wɔnkɔ wɔn baabi. Sɛ wɔn nkyerɛkyerɛ ne wɔn nnwuma yi firi onipa a, ɛbɛgu.
39 Mas se for de Deus, você não poderá derrubá-lo, e será encontrado até mesmo a lutar contra Deus”!
Nanso, sɛ ɛfiri Onyankopɔn a morentumi nsi wɔn kwan. Mobɛhunu sɛ moreko atia Onyankopɔn.”
40 Eles concordaram com ele. Invocando os apóstolos, eles os espancaram e ordenaram que não falassem em nome de Jesus, e os deixaram ir.
Agyinatufoɔ no tiee Gamaliel afotuo no. Wɔmaa wɔde asomafoɔ no baeɛ maa wɔbɔɔ wɔn mmaa hyɛɛ wɔn sɛ wɔmmmɔ Yesu din mfa nkyerɛkyerɛ bio. Afei wɔgyaa wɔn.
41 Por isso, partiram da presença do conselho, regozijando-se por terem sido considerados dignos de sofrer desonra pelo nome de Jesus.
Esiane sɛ asomafoɔ no hunuu sɛ ɛyɛ Onyankopɔn pɛ sɛ ɛsɛ sɛ wɔhunu amane wɔ Yesu din mu no enti, wɔde anigyeɛ na wɔfirii asɛnniiɛ hɔ.
42 Todos os dias, no templo e em casa, eles nunca deixaram de ensinar e pregar a Jesus, o Cristo.
Wɔannyae Yesu Kristo ho asɛm pa no ka ne nkyerɛkyerɛ wɔ asɔrefie ne afie mu da.