< Atos 25 >
1 Festus, portanto, tendo entrado na província, após três dias subiu de Cesaréia para Jerusalém.
φηστος ουν επιβας τη επαρχια μετα τρεις ημερας ανεβη εις ιεροσολυμα απο καισαρειας
2 Então o sumo sacerdote e os principais homens dos judeus o informaram contra Paulo, e lhe imploraram,
ενεφανισαν δε αυτω ο αρχιερευς και οι πρωτοι των ιουδαιων κατα του παυλου και παρεκαλουν αυτον
3 pedindo um favor contra ele, que o convocasse para Jerusalém, conspirando para matá-lo no caminho.
αιτουμενοι χαριν κατ αυτου οπως μεταπεμψηται αυτον εις ιερουσαλημ ενεδραν ποιουντες ανελειν αυτον κατα την οδον
4 Entretanto, Festus respondeu que Paulo deveria ser mantido sob custódia em Cesaréia, e que ele mesmo estava prestes a partir em breve.
ο μεν ουν φηστος απεκριθη τηρεισθαι τον παυλον εν καισαρεια εαυτον δε μελλειν εν ταχει εκπορευεσθαι
5 “Que eles”, disse ele, “que estão no poder entre vós desçam comigo, e se há algo de errado no homem, que o acusem”.
οι ουν δυνατοι εν υμιν φησιν συγκαταβαντες ει τι εστιν εν τω ανδρι τουτω κατηγορειτωσαν αυτου
6 Quando ficou entre eles mais de dez dias, desceu a Cesaréia e, no dia seguinte, sentou-se no tribunal e ordenou que Paulo fosse trazido.
διατριψας δε εν αυτοις ημερας πλειους η δεκα καταβας εις καισαρειαν τη επαυριον καθισας επι του βηματος εκελευσεν τον παυλον αχθηναι
7 Quando ele chegou, os judeus que haviam descido de Jerusalém estavam ao seu redor, trazendo contra ele muitas e graves acusações que não puderam provar,
παραγενομενου δε αυτου περιεστησαν οι απο ιεροσολυμων καταβεβηκοτες ιουδαιοι πολλα και βαρεα αιτιωματα φεροντες κατα του παυλου α ουκ ισχυον αποδειξαι
8 enquanto ele dizia em sua defesa: “Nem contra a lei dos judeus, nem contra o templo, nem contra César, eu pequei de todo”.
απολογουμενου αυτου οτι ουτε εις τον νομον των ιουδαιων ουτε εις το ιερον ουτε εις καισαρα τι ημαρτον
9 Mas Festus, desejando ganhar favores com os judeus, respondeu Paulo e disse: “Você está disposto a ir a Jerusalém e ser julgado por mim lá com relação a essas coisas?
ο φηστος δε θελων τοις ιουδαιοις χαριν καταθεσθαι αποκριθεις τω παυλω ειπεν θελεις εις ιερουσαλημ αναβας εκει περι τουτων κρινεσθαι επ εμου
10 Mas Paulo disse: “Estou diante do tribunal de César, onde eu deveria ser julgado. Eu não fiz mal aos judeus, como você também sabe muito bem.
ειπεν δε ο παυλος επι του βηματος καισαρος εστως ειμι ου με δει κρινεσθαι ιουδαιους ουδεν ηδικησα ως και συ καλλιον επιγινωσκεις
11 Pois se fiz mal e cometi algo digno de morte, não me recuso a morrer; mas se nada disso é verdade de que me acusam, ninguém pode me entregar a eles”. Apelo a César”!
ει μεν γαρ αδικω και αξιον θανατου πεπραχα τι ου παραιτουμαι το αποθανειν ει δε ουδεν εστιν ων ουτοι κατηγορουσιν μου ουδεις με δυναται αυτοις χαρισασθαι καισαρα επικαλουμαι
12 Então Festus, quando conferenciou com o conselho, respondeu: “Você apelou para César. A César, você irá”.
τοτε ο φηστος συλλαλησας μετα του συμβουλιου απεκριθη καισαρα επικεκλησαι επι καισαρα πορευση
13 Agora que alguns dias haviam passado, o rei Agripa e Bernice chegou a Cesaréia e cumprimentou o Festus.
ημερων δε διαγενομενων τινων αγριππας ο βασιλευς και βερνικη κατηντησαν εις καισαρειαν ασπασομενοι τον φηστον
14 Ao ficar lá por muitos dias, Festus apresentou o caso de Paulo perante o rei, dizendo: “Há um certo homem deixado prisioneiro por Félix;
ως δε πλειους ημερας διετριβον εκει ο φηστος τω βασιλει ανεθετο τα κατα τον παυλον λεγων ανηρ τις εστιν καταλελειμμενος υπο φηλικος δεσμιος
15 sobre quem, quando eu estava em Jerusalém, os sacerdotes chefes e os anciãos dos judeus me informaram, pedindo uma sentença contra ele.
περι ου γενομενου μου εις ιεροσολυμα ενεφανισαν οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι των ιουδαιων αιτουμενοι κατ αυτου δικην
16 Respondi-lhes que não é costume dos romanos entregar qualquer homem à destruição antes que o acusado tenha encontrado os acusadores cara a cara e tenha tido a oportunidade de fazer sua defesa a respeito do assunto colocado contra ele.
προς ους απεκριθην οτι ουκ εστιν εθος ρωμαιοις χαριζεσθαι τινα ανθρωπον εις απωλειαν πριν η ο κατηγορουμενος κατα προσωπον εχοι τους κατηγορους τοπον τε απολογιας λαβοι περι του εγκληματος
17 Quando eles se reuniram aqui, eu não demorei, mas no dia seguinte sentei-me no tribunal e ordenei que o homem fosse trazido.
συνελθοντων ουν αυτων ενθαδε αναβολην μηδεμιαν ποιησαμενος τη εξης καθισας επι του βηματος εκελευσα αχθηναι τον ανδρα
18 Quando os acusadores se levantaram, não apresentaram nenhuma acusação contra ele de tais coisas como eu supunha;
περι ου σταθεντες οι κατηγοροι ουδεμιαν αιτιαν επεφερον ων υπενοουν εγω
19 mas tinham certas perguntas contra ele sobre sua própria religião e sobre um Jesus, que estava morto, a quem Paulo afirmou estar vivo.
ζητηματα δε τινα περι της ιδιας δεισιδαιμονιας ειχον προς αυτον και περι τινος ιησου τεθνηκοτος ον εφασκεν ο παυλος ζην
20 Perplexo sobre como perguntar sobre estas coisas, perguntei se ele estava disposto a ir a Jerusalém e lá ser julgado sobre estes assuntos.
απορουμενος δε εγω την περι τουτου ζητησιν ελεγον ει βουλοιτο πορευεσθαι εις ιεροσολυμα κακει κρινεσθαι περι τουτων
21 Mas quando Paulo apelou para ser mantido para a decisão do imperador, ordenei que fosse mantido até que eu pudesse enviá-lo a César”.
του δε παυλου επικαλεσαμενου τηρηθηναι αυτον εις την του σεβαστου διαγνωσιν εκελευσα τηρεισθαι αυτον εως ου πεμψω αυτον προς καισαρα
22 Agrippa disse ao Festus: “Eu também gostaria de ouvir o homem pessoalmente”. “Amanhã”, disse ele, “você o ouvirá”.
αγριππας δε προς τον φηστον εφη εβουλομην και αυτος του ανθρωπου ακουσαι ο δε αυριον φησιν ακουση αυτου
23 Assim, no dia seguinte, quando Agrippa e Bernice vieram com grande pompa e entraram no local de audiência com os comandantes e os principais homens da cidade, ao comando do Festus, Paul foi trazido para cá.
τη ουν επαυριον ελθοντος του αγριππα και της βερνικης μετα πολλης φαντασιας και εισελθοντων εις το ακροατηριον συν τε τοις χιλιαρχοις και ανδρασιν τοις κατ εξοχην ουσιν της πολεως και κελευσαντος του φηστου ηχθη ο παυλος
24 Festus disse: “Rei Agripa, e todos os homens que estão aqui presentes conosco, você vê este homem sobre o qual toda a multidão dos judeus me fez uma petição, tanto em Jerusalém como aqui, gritando que ele não deveria viver mais.
και φησιν ο φηστος αγριππα βασιλευ και παντες οι συμπαροντες ημιν ανδρες θεωρειτε τουτον περι ου παν το πληθος των ιουδαιων ενετυχον μοι εν τε ιεροσολυμοις και ενθαδε επιβοωντες μη δειν ζην αυτον μηκετι
25 Mas quando descobri que ele não tinha cometido nada digno de morte, e como ele mesmo apelou ao imperador, decidi enviá-lo,
εγω δε καταλαβομενος μηδεν αξιον θανατου αυτον πεπραχεναι και αυτου δε τουτου επικαλεσαμενου τον σεβαστον εκρινα πεμπειν αυτον
26 do qual não tenho nada certo para escrever a meu senhor. Portanto, eu o trouxe diante de vós, e especialmente diante de vós, Rei Agripa, para que, após o exame, eu possa ter algo a escrever.
περι ου ασφαλες τι γραψαι τω κυριω ουκ εχω διο προηγαγον αυτον εφ υμων και μαλιστα επι σου βασιλευ αγριππα οπως της ανακρισεως γενομενης σχω τι γραψαι
27 Pois me parece irracional, ao enviar um prisioneiro, não especificar também as acusações contra ele”.
αλογον γαρ μοι δοκει πεμποντα δεσμιον μη και τας κατ αυτου αιτιας σημαναι