Atos 16
1 Ele veio a Derbe e Lystra; e eis que estava ali um certo discípulo, chamado Timothy, filho de uma judia que acreditava, mas seu pai era grego.
Páll og Sílas lögðu fyrst leið sína til Derbe og síðan til Lýstru. Þar hittu þeir Tímóteus, trúaðan mann. Hann átti kristna móður, sem var Gyðingur, en faðir hans var grískur.
2 Os irmãos que estavam em Lystra e Iconium deram um bom testemunho a seu respeito.
Bræðrunum í Lýstru og Íkóníum líkaði vel við Tímóteus,
3 Paulo queria que ele saísse com ele, e o levou e circuncidou por causa dos judeus que estavam naquelas partes, pois todos sabiam que seu pai era grego.
og bað Páll hann því að slást í för með sér. Vegna Gyðinganna, sem þarna bjuggu, fannst Páli rétt að umskera Tímóteus áður en þeir lögðu af stað, því að allir vissu að faðir hans var grískur (hann hafði ekki viljað leyfa slíkt fyrr en nú).
4 À medida que iam percorrendo as cidades, entregavam-lhes os decretos que haviam sido ordenados pelos apóstolos e anciãos que estavam em Jerusalém.
Síðan fóru þeir þrír frá einum bæ til annars og kunngjörðu þær ákvarðanir, sem postularnir og öldungarnir í Jerúsalem höfðu tekið varðandi heiðingjana, sem yrðu kristnir.
5 Assim, as assembléias foram fortalecidas na fé, e aumentaram em número diariamente.
Í söfnuðunum fjölgaði nú dag frá degi og menn styrktust í trúnni.
6 Quando atravessaram a região da Frígia e da Galatia, foram proibidos pelo Espírito Santo de falar a palavra na Ásia.
Þeir félagarnir fóru næst um héruðin Frýgíu og Galatíu, en ekki Asíuhéruð, því að þangað hafði heilagur andi bannað þeim að fara.
7 Quando chegaram em frente à Mísia, tentaram entrar em Bitínia, mas o Espírito não os permitiu.
Þeir héldu því fram með landamærum Mýsíu og ætluðu inn í Biþýníuhérað, en andi Jesú neitaði því aftur.
8 Passando por Mysia, eles desceram a Troas.
Af þeim sökum fóru þeir um Mýsíu og til Tróas.
9 Uma visão apareceu a Paulo durante a noite. Havia um homem da Macedônia de pé, implorando-lhe e dizendo: “Venha para a Macedônia e nos ajude”.
Í Tróas fékk Páll vitrun um nótt. Sá hann mann frá Makedóníu í Grikklandi koma til sín. Maðurinn bað hann heitt og innilega: „Komdu til Makedóníu og hjálpaðu okkur.“
10 Quando ele viu a visão, imediatamente procuramos ir à Macedônia, concluindo que o Senhor nos havia chamado para pregar a Boa Nova para eles.
Þar með var málið leyst. Nú vissum við hvert við áttum að fara. Til Makedóníu. Guð ætlaði að senda okkur þangað til að boða fagnaðarerindið.
11 Navegando, portanto, de Troas, seguimos em direção à Samothrace, e no dia seguinte para Neápolis;
Við fórum með skipi frá Tróas, sigldum beint til Samóþrake og þaðan daginn eftir til Neapólis.
12 e de lá para Philippi, que é uma cidade da Macedônia, a mais importante do distrito, uma colônia romana. Ficamos alguns dias nesta cidade.
Loks komum við til Filippí, rómverskrar nýlendu, rétt innan við landamæri Makedóníu, og þar dvöldumst við í nokkra daga.
13 No dia de sábado fomos para fora da cidade à beira de um rio, onde supostamente havia um lugar de oração, e nos sentamos e conversamos com as mulheres que se haviam reunido.
Á helgidegi Gyðinga fórum við spölkorn út fyrir borgina, fram með á nokkurri, til staðar sem við álitum vera hentugan bænastað. Þar settumst við niður og töluðum við konur sem þar voru saman komnar.
14 Uma certa mulher chamada Lydia, uma vendedora de roxo, da cidade de Tiatira, uma que adorava a Deus, nos ouviu. O Senhor abriu seu coração para ouvir as coisas que eram ditas por Paulo.
Ein þeirra hét Lýdía. Var hún verslunarkona frá Þýatíru og seldi purpuraklæði. Hún var guðrækin. Meðan hún hlustaði á okkur, opnaði Drottinn hjarta hennar og hún tók á móti öllu sem Páll sagði.
15 Quando ela e sua casa foram batizadas, ela nos implorou, dizendo: “Se vocês me julgaram fiel ao Senhor, entrem em minha casa e fiquem”. Então, ela nos persuadiu.
Hún lét skírast ásamt öllu heimilisfólki sínu og bauð okkur að gista hjá sér. „Ef þið álítið mig trúa Drottni, “sagði hún, „komið þá og dveljist á heimili mínu.“Hún lagði hart að okkur uns við létum undan.
16 Quando estávamos indo para a oração, uma certa garota com espírito de adivinhação nos encontrou, que trouxe a seus mestres muito ganho com a adivinhação.
Dag einn, er við vorum á leið til bænastaðarins á árbakkanum, mættum við þjónustustúlku sem hafði illan anda. Hún spáði fyrir fólki og græddi þannig mikla peninga handa eigendum sínum.
17 Seguindo Paulo e nós, ela gritou: “Estes homens são servos do Deus Altíssimo, que nos proclamam um caminho de salvação”.
Allt í einu fór hún að elta okkur og hrópa: „Þessir menn eru þjónar Guðs og eru komnir til að segja ykkur hvernig þið getið fengið syndafyrirgefningu.“
18 Ela fez isso por muitos dias. Mas Paulo, irritando-se muito, voltou-se para o espírito e disse: “Eu te ordeno em nome de Jesus Cristo que saias dela! Saiu naquela mesma hora.
Þessu hélt hún áfram dag eftir dag, þar til Páll, sem líkaði þetta illa, sneri sér við og sagði við illa andann, sem í henni var: „Ég skipa þér í nafni Jesús að fara út af henni!“Á sama andartaki fór andinn út.
19 Mas quando seus mestres viram que a esperança de seu ganho havia desaparecido, agarraram Paulo e Silas e os arrastaram para o mercado diante dos governantes.
En nú var gróðavon eigenda hennar brostin. Þeir tóku því Pál og Sílas, drógu þá fyrir dómarana á markaðstorginu og hrópuðu:
20 Quando os trouxeram aos magistrados, disseram: “Estes homens, sendo judeus, estão agitando nossa cidade
„Þessir Gyðingar eru að setja borgina á annan endann! Þeir hvetja fólk til að óhlýðnast rómverskum lögum!“
21 e defendem costumes que não é lícito para nós aceitarmos ou observarmos, sendo romanos”.
22 A multidão se levantou contra eles e os magistrados rasgaram suas roupas, depois ordenaram que fossem espancados com varas.
Þeir æstu múginn gegn Páli og Sílasi, svo að dómararnir fyrirskipuðu að þeir skyldu afklæddir og barðir með prikum.
23 Depois de terem colocado muitas listras sobre eles, eles os jogaram na prisão, acusando o carcereiro de mantê-los em segurança.
Og það var gert – þeir voru barðir mörg högg, og að því loknu var þeim varpað í fangelsi. Fangavörðurinn fékk hótun um að hann yrði tekinn af lífi, ef þeir slyppu.
24 Having recebeu tal ordem, ele os jogou na prisão interna e segurou seus pés no estoque.
Til að eiga ekkert á hættu stakk hann þeim í innri dýflissuna og læsti hendur þeirra og fætur í stokka.
25 Mas por volta da meia-noite Paulo e Silas estavam orando e cantando hinos a Deus, e os prisioneiros os escutavam.
Um miðnættið, er Páll og Sílas voru að biðja og lofa Drottin í áheyrn hinna fanganna,
26 De repente, houve um grande terremoto, de modo que as fundações da prisão foram abaladas; e imediatamente todas as portas foram abertas, e os laços de todos foram soltos.
kom skyndilega mikill jarðskjálfti. Fangelsið hristist og skalf á undirstöðu sinni, allar dyr hrukku upp og hlekkirnir féllu af föngunum.
27 O carcereiro, sendo tirado do sono e vendo as portas da prisão abertas, desembainhou sua espada e estava prestes a se matar, supondo que os prisioneiros tivessem escapado.
Fangavörðurinn vaknaði og það fyrsta sem hann sá var að fangelsisdyrnar stóðu upp á gátt. Hann áleit strax að fangarnir væru flúnir og dró því upp sverð sitt til að fyrirfara sér.
28 Mas Paul chorou com uma voz alta, dizendo: “Não se machuque, pois estamos todos aqui”.
„Gerðu þetta ekki!“hrópaði Páll til hans. „Við erum hér allir!“
29 Ele chamou por luzes, saltou, caiu tremendo diante de Paul e Silas,
Fangavörðurinn skalf af ótta og bað um ljós, hljóp inn í dýflissuna og kraup frammi fyrir Páli og Sílasi.
30 os trouxe para fora, e disse: “Senhores, o que devo fazer para ser salvo”?
Síðan leiddi hann þá út og spurði óttasleginn: „Herrar mínir, hvað á ég að gera til þess að ég frelsist?“
31 Eles disseram: “Creia no Senhor Jesus Cristo, e você será salvo, você e sua casa”.
Þeir svöruðu: „Trúðu á Drottin Jesú og þá muntu frelsast og allt þitt heimafólk.“
32 Eles falaram a palavra do Senhor a ele, e a todos os que estavam em sua casa.
Þeir fluttu honum, og heimilisfólki hans, gleðiboðskapinn frá Drottni.
33 Ele os levou na mesma hora da noite e lavou suas listas, e foi imediatamente batizado, ele e toda a sua casa.
Eftir það þvoði hann sár þeirra og lét skírast ásamt allri fjölskyldu sinni.
34 Ele os trouxe para sua casa e colocou comida diante deles, e regozijou-se muito com toda a sua casa, tendo acreditado em Deus.
Og hann fór heim með þá og gaf þeim að borða og gladdist mjög ásamt heimilisfólki sínu yfir að hafa tekið trú á Guð.
35 Mas quando chegou o dia, os magistrados enviaram os sargentos, dizendo: “Soltem esses homens”.
Morguninn eftir sendu borgarstjórarnir þessi boð til fangavarðarins: „Láttu þessa menn lausa!“
36 O carcereiro relatou estas palavras a Paul, dizendo: “Os magistrados enviaram para deixá-lo ir; agora, portanto, saia e vá em paz”.
Fangavörðurinn tilkynnti því Páli að þeir mættu fara frjálsir ferða sinna.
37 Mas Paulo disse-lhes: “Eles nos venceram publicamente sem julgamento, homens que são romanos, e nos lançaram na prisão! Será que agora eles nos libertam em segredo? Não, com certeza, mas que venham eles mesmos e nos tragam para fora”!
En Páll svaraði: „Nei, svona geta þeir ekki farið að. Þeir hafa barið okkur opinberlega án dóms og síðan stungið okkur í fangelsi – okkur sem erum rómverskir borgarar. Nú ætla þeir að sleppa okkur svo lítið beri á, en það komast þeir ekki upp með. Þeir skulu koma í eigin persónu og leiða okkur út!“
38 Os sargentos relataram estas palavras aos magistrados, e eles ficaram com medo quando souberam que eram romanos,
Sendiboðarnir fluttu borgarstjórunum þessi skilaboð. Þegar þeir heyrðu að Páll og Sílas væru rómverskir borgarar, urðu þeir mjög hræddir.
39 e vieram e imploraram-lhes. Quando os trouxeram para fora, pediram-lhes que saíssem da cidade.
Þeir fóru til fangelsisins, báðu þá afsökunar, leiddu þá út og báðu þá að fara burt úr borginni.
40 Eles saíram da prisão e entraram na casa de Lydia. Quando viram os irmãos, os encorajaram e depois partiram.
Þegar Páll og Sílas voru lausir úr fangelsinu, fóru þeir heim til Lýdíu og hittu þar hina trúuðu. Þeir hughreystu þá með orði Guðs og héldu síðan áfram ferðinni.
