< 2 Samuel 11 >
1 No retorno do ano, no momento em que os reis saem, David enviou Joab e seus servos com ele, e todo Israel; e eles destruíram as crianças de Amon e sitiaram Rabbah. Mas Davi ficou em Jerusalém.
Nʼoge ọkọchị, mgbe ndị eze na-apụ ibu agha, Devid zipụrụ Joab ọchịagha ya, na ndị agha Izrel. Ha bibiri ndị Amọn, nọchibidokwa Raba. Ma Devid nọdụrụ na Jerusalem.
2 À noite, Davi levantou-se de sua cama e caminhou sobre o teto da casa do rei. Do telhado, ele viu uma mulher tomando banho, e a mulher era muito bonita para se olhar.
Nʼotu uhuruchi, Devid sitere nʼihe ndina ya bilie, gagharịa nʼelu ụlọeze ya. Ọ sitere nʼelu ụlọ ahụ hụ otu nwanyị na-asa ahụ. Nwanyị ahụ mara mma nke ukwu nʼile anya.
3 David enviou e indagou sobre a mulher. Um disse: “Esta não é Betsabá, a filha de William, Uriah, a esposa do hitita?”
Devid ziri ozi ka a jụta onye nwanyị ahụ bụ, ma a gwara ya na ọ bụ Batsheba, nwa Eliam, nwunye Ụraya onye Het.
4 David enviou mensageiros e a levou; ela veio até ele, e ele deitou-se com ela (pois ela foi purificada de sua impureza); e ela voltou para sua casa.
Devid ziri ka a gaa kpọta ya. Mgbe ọ bịara, ya na Devid dinara. (Ka ọ ghụchasịrị onwe ya site nʼadịghị ọcha ya nke ọnwa ahụ.) Ọ laghachiri nʼụlọ ya.
5 A mulher concebeu; e ela mandou e disse a David, e disse: “Eu estou grávida”.
Nwanyị a mechara dị ime, bịa ziga ozi ka agwa Devid. Ọ sịrị, “Adị m ime.”
6 David enviou a Joab: “Envie-me Uriah, o hitita”. Joab mandou Uriah para David.
Mgbe Devid nụrụ ya, o zigaara Joab ozi sị ya, “Zitere m Ụraya, onye Het.”
7 Quando Uriah chegou até ele, David perguntou-lhe como Joab se saiu, e como o povo se saiu, e como a guerra prosperou.
Mgbe Ụraya bịakwutere ya, Devid jụrụ ya otu Joab mere, na otu ndị agha Izrel dị na otu agha si aga.
8 David disse a Uriah: “Vá até sua casa e lave seus pés”. Uriah partiu da casa do rei, e um presente do rei foi enviado atrás dele.
Devid sịrị Ụraya, “Laa nʼụlọ gị gaa saa ụkwụ gị.” Ụraya si nʼụlọeze pụọ. E zipụkwara onyinye nke ndị na-ejere eze ozi ji sochie ya azụ.
9 Mas Uriah dormiu à porta da casa do rei com todos os servos de seu senhor, e não desceu à sua casa.
Ma Ụraya agaghị nʼụlọ ya. Kama o so ndị na-ejere eze ozi dinaa nʼọnụ ụzọ e si abata ụlọeze.
10 Quando disseram a David, dizendo: “Uriah não desceu à sua casa”, David disse a Uriah: “Você não veio de viagem? Por que você não foi até sua casa”?
Mgbe a gwara Devid na Ụraya alaghị nʼụlọ ya, Devid kpọrọ Ụraya, jụọ ya ajụjụ sị, “Ọ bụghị ije dị anya ka i si lọta? Gịnị mere ị larughị nʼụlọ gị?”
11 Uriah disse a David: “A arca, Israel e Judá, estão hospedados em tendas; e meu senhor Joab e os servos de meu senhor estão acampados em campo aberto. Devo então entrar em minha casa para comer e beber, e deitar-me com minha esposa? Como você vive, e como sua alma vive, eu não farei isto”!
Ụraya zara Devid, “Lee, igbe ọgbụgba ndụ Onyenwe anyị, na Izrel na Juda niile nọ nʼụlọ ikwu. Nna m ukwu Joab na ndị agha nna m ukwu nọ nʼọhịa. M ga-esi aṅaa laa nʼụlọ m, iri na ịṅụ ihe ọṅụṅụ na isoro nwunye m dinaa? Ana m aṅụ iyi na agaghị m eme ihe dị otu a.”
12 David disse a Uriah: “Fique aqui também hoje, e amanhã eu o deixarei partir”. Então Uriah permaneceu em Jerusalém naquele dia e no dia seguinte.
Devid gwara ya sị, “Ọ dị mma, nọdụ nʼebe a taa, echi ị ga-alaghachikwa nʼọgbọ agha.” Ụraya kwenyere nọdụ na Jerusalem ụbọchị ahụ, nakwa ụbọchị na-eso ya.
13 Quando Davi o chamou, comeu e bebeu antes dele; e o deixou bêbado. À noite, ele saiu para deitar-se na cama com os criados de seu senhor, mas não desceu à sua casa.
Emesịa, Devid kpọrọ ya oriri, meekwa ya ka ọ ṅụbiga mmanya oke, ma nke a emeghị ka ọ laa nʼụlọ ya nʼabalị ahụ, kama ọ bụkwa nʼọnụ ụzọ e si abata ụlọeze ka o dinara nʼetiti ndị na-ejere eze ozi.
14 Pela manhã, David escreveu uma carta para Joab e a enviou pela mão de Uriah.
Nʼụtụtụ echi ya, Devid degaara Joab akwụkwọ, zighachịkwa ya site nʼaka Ụraya.
15 Ele escreveu na carta, dizendo: “Mande Uriah para a frente da batalha mais quente, e afaste-se dele, para que ele possa ser atingido e morrer”.
Ihe ọ dere nʼakwụkwọ ahụ bụ nke a, “Tinye Ụraya nʼihu agha ebe ọgụ siri ike. Mgbe ndị iro na-apụkwute unu, laanụ azụ, ma hapụnụ Ụraya nʼihu ọgụ ka ndị iro gbuo ya.”
16 Quando Joab vigiava a cidade, ele designou Uriah para o lugar onde sabia que os homens valentes estavam.
Ya mere, mgbe Joab gbara obodo ahụ gburugburu, o tinyere Ụraya nʼebe ọ maara na ndị dị ike nʼetiti ndị iro ha nọ.
17 Os homens da cidade saíram e lutaram com Joab. Algumas pessoas caíram, até mesmo dos servos de David; e Uriah, o hitita, também morreu.
Ndị ikom obodo ahụ pụtara buso Joab agha. Ụfọdụ ndị agha Devid nwụrụ. Ụraya onye Het, so na ndị egburu.
18 Então Joab enviou e contou a David todas as coisas relativas à guerra;
Mgbe ahụ, Joab zigara ozi gwa Devid otu agha si na-aga,
19 e ordenou ao mensageiro, dizendo: “Quando tiverdes terminado de contar ao rei todas as coisas relativas à guerra,
Ọ gwara onyeozi ahụ sị, “Mgbe ị gwachara eze akụkọ ihe gbasara otu agha si gaa
20 será que, se a ira do rei se levantar, e ele vos perguntar: 'Por que vos aproximastes tanto da cidade para lutar? Você não sabia que eles iriam atirar do muro?
iwe nwere ike iwe eze nke ukwu, na o nwere ike jụọ gị sị, ‘Gịnị mere unu ji gaa mgbidi obodo ahụ nso ịlụ agha? Ọ bụ na unu amaghị na a ga-esi nʼelu mgbidi ahụ gbaa àkụ?
21 Quem atingiu Abimelech, o filho de Jerubbesheth? Não foi uma mulher que atirou uma pedra de moinho superior sobre ele do muro, de modo que ele morreu em Thebez? Por que se aproximou tanto do muro'', então você dirá: 'Seu servo Uriah, o hitita, também está morto'”.
Onye gburu Abimelek nwa Jeru-Beshet? Ọ bụghị na mgbidi obodo ka nwanyị nọ tụdaa aka nkume dagburu ya na Tebez? Gịnị mere unu ji jeruo mgbidi ahụ nso?’ Ọ bụrụ na ọ jụọ gị ihe dị otu a, gwa ya, ‘Ohu gị bụ Ụraya, onye Het anwụọkwala.’”
22 Então o mensageiro foi, e veio e mostrou a David tudo o que Joab o havia mandado buscar.
Onyeozi ahụ biliri ije, mgbe o rutere, ọ gwara Devid ihe niile Joab ziri ya ka o zie.
23 O mensageiro disse a David: “Os homens prevaleceram contra nós, e vieram até nós no campo; e nós estávamos neles até a entrada do portão”.
Onyeozi ahụ sịrị Devid, “Ndị ikom ahụ ji ike karịrị anyị, ha pụtara ị buso anyị agha na mbara ma anyị chụghachiri ha azụ. Chụruo ha nʼọnụ ụzọ ama obodo ahụ.
24 Os atiradores atiraram em seus servos de fora do muro; e alguns dos servos do rei estão mortos, e seu servo Uriah, o hitita, também está morto”.
Mgbe ahụ, ndị ọgba ụta sitere nʼelu mgbidi malite ịgba ndị ohu gị àkụ, ụfọdụ nʼime ndị ikom eze nwụrụ. Ohu gị Ụraya, onye Het, sokwa na ndị nwụrụ.”
25 Então David disse ao mensageiro: “Diga a Joab: 'Não deixe isto desagradar-lhe, pois a espada devora tanto uma como a outra'. Faça sua batalha mais forte contra a cidade, e derrube-a”. Encoraje-o”.
Devid sịrị onyeozi ahụ, “Otu a ka ị ga-agwa Joab, ‘Ka ihe a ghara iwute gị nʼobi, nʼihi na mma agha na-egbu otu onye dịka o si egbu onye ọzọ. Lụsie ọgụ ike, lụgbukwaa obodo ahụ.’ Jiri okwu ndị a gbaa ya ume.”
26 Quando a esposa de Uriah soube que Uriah seu marido estava morto, ela chorou pelo marido.
Mgbe nwunye Ụraya nụrụ na di ya anwụọla, o ruru ụjụ nʼihi ya.
27 Quando o luto passou, David a enviou e a levou para sua casa, e ela se tornou sua esposa e lhe deu à luz um filho. Mas o que David havia feito desagradou a Yahweh.
Mgbe oge iru ụjụ ya gabigara, Devid ziri ka a kpọta ya nʼụlọeze. Ọ ghọkwara nwunye ya. Mụọra ya nwa nwoke. Ma ihe Devid mere jọrọ njọ nʼanya Onyenwe anyị.