پس چون همکاران او هستیم، التماس می نماییم که فیض خدا را بیفایده نیافته باشید. | ۱ |
زیرا میگوید: «در وقت مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.» اینک الحال زمان مقبول است؛ اینک الان روز نجات است. | ۲ |
در هیچچیز لغزش نمی دهیم که مباداخدمت ما ملامت کرده شود، | ۳ |
بلکه در هر امری خود را ثابت میکنیم که خدام خدا هستیم: درصبر بسیار، در زحمات، در حاجات در تنگیها، | ۴ |
در تازیانهها، در زندانها، در فتنهها، در محنتها، در بیخوابیها، در گرسنگیها، | ۵ |
در طهارت، درمعرفت، در حلم، در مهربانی، در روحالقدس، درمحبت بیریا، | ۶ |
در کلام حق، در قوت خدا بااسلحه عدالت بر طرف راست و چپ، | ۷ |
به عزت وذلت و بدنامی و نیکنامی. چون گمراه کنندگان واینک راستگو هستیم؛ | ۸ |
چون مجهول و اینک معروف؛ چون در حالت موت و اینک زنده هستیم؛ چون سیاست کرده شده، اما مقتول نی؛ | ۹ |
چون محزون، ولی دائم شادمان؛ چون فقیر واینک بسیاری را دولتمند میسازیم؛ چون بیچیز، اما مالک همهچیز. | ۱۰ |
ای قرنتیان، دهان ما به سوی شما گشاده ودل ما وسیع شده است. | ۱۱ |
در ما تنگ نیستید لیکن در احشای خود تنگ هستید. | ۱۲ |
پس در جزای این، زیرا که به فرزندان خود سخن میگویم، شمانیز گشاده شوید. | ۱۳ |
زیر یوغ ناموافق با بیایمانان مشوید، زیرا عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را باظلمت چه شراکت است؟ | ۱۴ |
و مسیح را با بلیعال چه مناسبت و مومن را با کافر چه نصیب است؟ | ۱۵ |
و هیکل خدا را با بتها چه موافقت؟ زیرا شماهیکل خدای حی میباشید، چنانکه خدا گفت که «در ایشان ساکن خواهم بود و در ایشان راه خواهم رفت و خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.» | ۱۶ |
پس خداوند میگوید: «از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیزناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول بدارم، | ۱۷ |
و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران ودختران خواهید بود؛ خداوند قادر مطلق میگوید.» | ۱۸ |