1 Samuel 9
1 Agora havia um homem de Benjamin, cujo nome era Kish, filho de Abiel, filho de Zeror, filho de Becorath, filho de Aphiah, filho de um Benjamita, um homem poderoso e valoroso.
Ера ун ом дин Бениамин, нумит Кис, фиул луй Абиел, фиул луй Церор, фиул луй Бекорат, фиул луй Афиах, фиул унуй бениамит, ун ом таре ши войник.
2 Ele tinha um filho cujo nome era Saul, um jovem impressionante; e não havia entre os filhos de Israel uma pessoa mais bonita do que ele. De seus ombros para cima, ele era mais alto do que qualquer outro povo.
Ел авя ун фиу ку нумеле Саул, тынэр ши фрумос, май фрумос декыт орькаре дин копиий луй Исраел. Ши-й ынтречя пе тоць ын ынэлциме де ла умэр ын сус.
3 Os burros de Kish, o pai de Saul, estavam perdidos. Kish disse a Saul seu filho: “Agora leve um dos criados com você, e levante-se, vá procurar os burros”.
Мэгэрицеле луй Кис, татэл луй Саул, с-ау рэтэчит, ши Кис а зис фиулуй сэу Саул: „Я ку тине о слугэ, скоалэ-те ши ду-те де каутэ мэгэрицеле.”
4 Ele passou pela região montanhosa de Efraim, e passou pela terra de Shalishah, mas eles não os encontraram. Então eles passaram pela terra de Shaalim, e não estavam lá. Então ele passou pela terra dos benjamitas, mas eles não os encontraram.
Саул а трекут прин мунтеле луй Ефраим ши а стрэбэтут цара Шалиша фэрэ сэ ле гэсяскэ; ау трекут прин цара Шаалим, ши ну ерау аколо; ау стрэбэтут цара луй Бениамин, ши ну ле-ау гэсит.
5 Quando chegaram à terra de Zuph, Saul disse a seu servo que estava com ele: “Venha! Vamos voltar, para que meu pai não deixe de se preocupar com os burros e fique ansioso por nós”.
Ажунсесерэ ын цара Цуф, кынд Саул а зис слуӂий каре ыл ынсоця: „Хайде сэ не ынтоарчем, ка ну кумва татэл меу, лэсынд мэгэрицеле, сэ фие ынгрижорат де ной.”
6 O servo lhe disse: “Eis que há um homem de Deus nesta cidade, e ele é um homem que é honrado”. Tudo o que ele diz certamente acontece”. Agora vamos lá. Talvez ele possa nos dizer qual o caminho a seguir”.
Слуга й-а зис: „Ятэ кэ ын четатя ачаста есте ун ом ал луй Думнезеу, ун ом ку вазэ; тот че спуне ел ну се поате сэ ну се ынтымпле. Хайдем ла ел дар; поате кэ не ва арэта друмул пе каре требуе сэ апукэм.”
7 Então Saul disse a seu servo: “Mas eis que, se formos, o que devemos trazer o homem? Pois o pão é gasto em nossos sacos, e não há um presente para levar ao homem de Deus”. O que nós temos”?
Саул а зис слуӂий сале: „Дар дакэ мерӂем аколо, че сэ адучем омулуй луй Думнезеу? Кэч ну май авем меринде ын сачь ши н-авем ничун дар де адус омулуй луй Думнезеу. Че авем?”
8 O criado respondeu novamente a Saul e disse: “Eis que tenho na minha mão a quarta parte de um siclo de prata. Darei isso ao homem de Deus, para nos dizer nosso caminho”.
Слуга а луат дин ноу кувынтул ши а зис луй Саул: „Уйте, еу ам ла мине ун сферт де сиклу де арӂинт; ыл вой да омулуй луй Думнезеу ши не ва арэта друмул.”
9 (Em tempos anteriores em Israel, quando um homem foi perguntar a Deus, ele disse: “Venha! Vamos até o vidente”; pois aquele que agora é chamado de profeta, antes era chamado de vidente).
Одиниоарэ, ын Исраел, кынд се дучя чинева сэ ынтребе пе Думнезеу, зичя: „Хайдем сэ мерӂем ла вэзэтор!” Кэч ачела каре се нумеште азь пророк се нумя одиниоарэ вэзэтор.
10 Então Saul disse a seu criado: “Bem dito. Venha! Vamos!”. Então eles foram para a cidade onde estava o homem de Deus.
Саул а зис слуӂий: „Ай дрептате; хайдем сэ мерӂем!” Ши с-ау дус ын четатя унде ера омул луй Думнезеу.
11 Quando subiram para a cidade, encontraram jovens donzelas que saíam para tirar água e lhes disseram: “A vidente está aqui?”
Пе кынд се суяу ей спре четате, ау ынтылнит ниште фете каре ешисерэ сэ скоатэ апэ ши ле-ау зис: „Аич есте вэзэторул?”
12 Eles responderam e disseram: “Ele está. Eis que ele está diante de vocês”. Apresse-se agora, pois ele chegou hoje à cidade; pois o povo tem hoje um sacrifício no lugar alto.
Еле ле-ау рэспунс: „Да, ятэ-л ынаинтя та; дар ду-те репеде, астэзь а венит ын четате, пентру кэ попорул адуче жертфэ пе ынэлциме.
13 Assim que você entrar na cidade, você o encontrará imediatamente antes que ele suba ao alto para comer; pois o povo não comerá até que ele chegue, porque ele abençoa o sacrifício. Depois, aqueles que são convidados comem. Agora, portanto, subam; pois, neste momento, vocês o encontrarão”.
Кынд вець интра ын четате, ыл вець гэси ынаинте ка сэ се суе ла локул ыналт сэ мэнынче, кэч попорул ну мэнынкэ пынэ ну вине ел, фииндкэ ел требуе сэ бинекувынтезе жертфа; дупэ ачея, мэнынкэ ши чей пофтиць. Суици-вэ дар, кэч акум ыл вець гэси.”
14 Eles foram até a cidade. Quando entraram na cidade, eis que Samuel saiu em direção a eles para subir até o alto.
Ши с-ау суит ын четате. Токмай кынд интрау пе поарта четэций, ау фост ынтылниць де Самуел, каре ешя сэ се суе пе ынэлциме.
15 Agora Yahweh havia revelado a Samuel um dia antes de Saul chegar, dizendo:
Дар, ку о зи май ынаинте де вениря луй Саул, Домнул ынштиинцасе пе Самуел ши-й зисесе:
16 “Amanhã, por esta hora, eu lhe enviarei um homem da terra de Benjamim, e você o ungirá para ser príncipe sobre meu povo Israel. Ele salvará meu povo da mão dos filisteus; pois eu olhei para o meu povo, porque o seu clamor chegou até mim”.
„Мыне, ла часул ачеста, ыць вой тримите ун ом дин цара луй Бениамин ши сэ-л унӂь дрепт кэпетение а попорулуй Меу Исраел. Ел ва скэпа попорул Меу дин мына филистенилор, кэч ам кэутат ку ындураре спре попорул Меу, пентру кэ стригэтул луй а ажунс пынэ ла Мине.”
17 Quando Samuel viu Saul, Javé lhe disse: “Eis o homem de quem eu falei com você! Ele terá autoridade sobre meu povo”.
Кынд а зэрит Самуел пе Саул, Домнул й-а зис: „Ятэ омул деспре каре ць-ам ворбит; ел ва домни песте попорул Меу.”
18 Então Saul se aproximou de Samuel na porta de entrada e disse: “Por favor, me diga onde fica a casa do vidente”.
Саул с-а апропият де Самуел ла мижлокул порций ши а зис: „Аратэ-мь, те рог, унде есте каса вэзэторулуй.”
19 Samuel respondeu a Saul e disse: “Eu sou o vidente”. Suba antes de mim para o alto, pois hoje você vai comer comigo. Pela manhã, eu os deixarei ir e lhes direi tudo o que está em seu coração”.
Самуел а рэспунс луй Саул: „Еу сунт вэзэторул. Суе-те ынаинтя мя пе ынэлциме, ши вець мынка астэзь ку мине. Мыне те вой лэса сэ плечь ши-ць вой спуне тот че се петрече ын инима та.
20 Quanto aos seus burros que se perderam há três dias, não se preocupe com eles, pois eles foram encontrados. Para quem todo Israel deseja? Não é você e toda a casa de seu pai?”.
Ну те нелиништи де мэгэрицеле пе каре ле-ай пердут акум трей зиле, кэч с-ау гэсит. Ши пентру чине есте пэстрат тот че есте май де прец ын Исраел? Оаре ну пентру тине ши пентру тоатэ каса татэлуй тэу?”
21 Saul respondeu: “Não sou eu um benjamita, da menor das tribos de Israel? E minha família é a menor de todas as famílias da tribo de Benjamim? Por que então você fala assim comigo?”
Саул а рэспунс: „Оаре ну сунт еу бениамит, дин уна дин челе май мичь семинций але луй Исраел? Ши фамилия мя ну есте чя май микэ динтре тоате фамилииле дин семинция луй Бениамин? Пентру че дар ымь ворбешть астфел?”
22 Samuel levou Saul e seu criado e os levou para o quarto de hóspedes, e os fez sentar no melhor lugar entre aqueles que foram convidados, que eram cerca de trinta pessoas.
Самуел а луат пе Саул ши пе слуга луй, й-а вырыт ын одая де мынкаре, ле-а дат локул чел динтый ынтре чей пофтиць, каре ерау апроапе трейзечь де иншь.
23 Samuel disse ao cozinheiro: “Traga a porção que eu lhe dei, da qual eu lhe disse: 'Ponha-a de lado'”.
Самуел а зис букэтарулуй: „Аду порция пе каре ць-ам дат-о кынд ць-ам зис: ‘Пуне-о деопарте.’”
24 O cozinheiro pegou a coxa, e o que estava nela, e a colocou diante de Saul. Samuel disse: “Eis o que foi reservado! Ponha-o diante de si mesmo e coma; porque foi guardado para você pelo tempo designado, pois eu disse: 'Convidei o povo'”. Então Saul comeu com Samuel naquele dia.
Букэтарул а дат спата ши че ера пе еа ши а пус-о ынаинтя луй Саул. Ши Самуел а зис: „Ятэ че а фост пэстрат, пуне-о ынаинте ши мэнынкэ, фииндкэ пентру тине с-а пэстрат кынд ам пофтит попорул.” Астфел, Саул а мынкат ку Самуел ын зиуа ачея.
25 Quando desceram do alto para a cidade, ele conversou com Saul no topo da casa.
С-ау коборыт апой де пе ынэлциме ын четате, ши Самуел а стат де ворбэ ку Саул пе акоперишул касей.
26 Eles se levantaram cedo; e sobre o amanhecer, Samuel ligou para Saul no terraço, dizendo: “Levante-se, para que eu possa mandá-lo embora”. Saul se levantou, e ambos foram para fora, ele e Samuel, juntos.
Апой с-ау скулат дис-де-диминяцэ, ши, ын ревэрсатул зорилор, Самуел а кемат пе Саул де пе акопериш ши а зис: „Скоалэ-те, ши те вой ынсоци.” Саул с-а скулат ши ау ешит амындой, ел ши Самуел.
27 Quando estavam descendo no final da cidade, Samuel disse a Saul: “Diga ao criado que vá à nossa frente”. Ele foi adiante, então Samuel disse: “Mas fique quieto primeiro, para que eu possa fazer com que você ouça a mensagem de Deus”.
Кынд с-ау коборыт ла марӂиня четэций, Самуел а зис луй Саул: „Спуне слуӂий тале сэ трякэ ынаинтя ноастрэ.” Ши слуга а трекут ынаинте. „Опреште-те акум”, а зис ярэшь Самуел, „ши-ць вой фаче куноскут кувынтул луй Думнезеу.”
