< Mateus 14 >

1 Naquela época, Herodes, o tetrarca, ouviu a respeito do que Jesus fazia
εν εκεινω τω καιρω ηκουσεν ηρωδης ο τετρααρχης την ακοην ιησου
2 e disse aos seus criados: “Esse homem deve ser João Batista, que foi ressuscitado. E é por isso que ele tem esses poderes!”
και ειπεν τοις παισιν αυτου ουτος εστιν ιωαννης ο βαπτιστης αυτος ηγερθη απο των νεκρων και δια τουτο αι δυναμεις ενεργουσιν εν αυτω
3 Herodes tinha detido João, amarrado as suas mãos e o colocado na prisão a pedido de Herodias, esposa de Filipe, seu irmão.
ο γαρ ηρωδης κρατησας τον ιωαννην εδησεν {VAR2: [αυτον] } και εν φυλακη απεθετο δια ηρωδιαδα την γυναικα φιλιππου του αδελφου αυτου
4 Pois João Batista lhe disse: “Pela lei, você não pode se casar com ela.”
ελεγεν γαρ ο ιωαννης αυτω ουκ εξεστιν σοι εχειν αυτην
5 Herodes queria matar João, mas tinha medo da reação das pessoas, pois eles consideravam João um profeta.
και θελων αυτον αποκτειναι εφοβηθη τον οχλον οτι ως προφητην αυτον ειχον
6 No entanto, na festa de aniversário de Herodes, a filha de Herodias dançou diante de todos, e Herodes ficou fascinado por ela.
γενεσιοις δε γενομενοις του ηρωδου ωρχησατο η θυγατηρ της ηρωδιαδος εν τω μεσω και ηρεσεν τω ηρωδη
7 Então, ele prometeu que daria qualquer coisa que ela pedisse.
οθεν μεθ ορκου ωμολογησεν αυτη δουναι ο εαν αιτησηται
8 Aconselhada pela mãe, ela disse: “Quero a cabeça de João Batista em um prato.”
η δε προβιβασθεισα υπο της μητρος αυτης δος μοι φησιν ωδε επι πινακι την κεφαλην ιωαννου του βαπτιστου
9 O rei se arrependeu da promessa que tinha feito, mas por ter prometido diante dos seus convidados, ele deu a ordem para que o pedido fosse atendido.
και λυπηθεις ο βασιλευς δια τους ορκους και τους συνανακειμενους εκελευσεν δοθηναι
10 A ordem foi transmitida e João foi decapitado na prisão.
και πεμψας απεκεφαλισεν {VAR2: [τον] } ιωαννην εν τη φυλακη
11 Então, trouxeram a cabeça em um prato e a deram para a garota, que a levou para a sua mãe.
και ηνεχθη η κεφαλη αυτου επι πινακι και εδοθη τω κορασιω και ηνεγκεν τη μητρι αυτης
12 Os discípulos de João vieram, levaram o corpo dele e o sepultaram. Depois eles foram e contaram isso para Jesus.
και προσελθοντες οι μαθηται αυτου ηραν το πτωμα και εθαψαν {VAR1: αυτον } {VAR2: (αυτον) } και ελθοντες απηγγειλαν τω ιησου
13 Ao ouvir a notícia, Jesus saiu de barco sozinho para um lugar calmo. Mas quando as pessoas descobriram onde ele estava, elas saíram de suas cidades e o seguiram a pé.
ακουσας δε ο ιησους ανεχωρησεν εκειθεν εν πλοιω εις ερημον τοπον κατ ιδιαν και ακουσαντες οι οχλοι ηκολουθησαν αυτω πεζη απο των πολεων
14 Quando Jesus saiu do barco e viu tanta gente, ele ficou com pena deles e curou os que estavam doentes.
και εξελθων ειδεν πολυν οχλον και εσπλαγχνισθη επ αυτοις και εθεραπευσεν τους αρρωστους αυτων
15 No fim da tarde, os discípulos se aproximaram de Jesus e lhe disseram: “Este lugar é muito deserto e está ficando tarde. Mande as pessoas embora, para que elas possam ir aos povoados comprar algo para comer.”
οψιας δε γενομενης προσηλθον αυτω οι μαθηται λεγοντες ερημος εστιν ο τοπος και η ωρα ηδη παρηλθεν απολυσον τους οχλους ινα απελθοντες εις τας κωμας αγορασωσιν εαυτοις βρωματα
16 Mas, Jesus lhes disse: “Eles não precisam ir embora. Deem algo para eles comerem.”
ο δε {VAR1: ιησους } {VAR2: [ιησους] } ειπεν αυτοις ου χρειαν εχουσιν απελθειν δοτε αυτοις υμεις φαγειν
17 Eles responderam: “Tudo que temos são cinco pães e dois peixes.”
οι δε λεγουσιν αυτω ουκ εχομεν ωδε ει μη πεντε αρτους και δυο ιχθυας
18 “Traga-os para mim”, Jesus falou.
ο δε ειπεν φερετε μοι ωδε αυτους
19 Depois disse para as pessoas se sentarem na grama. Então, ele pegou os cinco pães e os dois peixes, olhou para o céu e os abençoou. Depois disso, ele partiu os pães, entregou-os aos discípulos e eles distribuíram os pães para a multidão.
και κελευσας τους οχλους ανακλιθηναι επι του χορτου λαβων τους πεντε αρτους και τους δυο ιχθυας αναβλεψας εις τον ουρανον ευλογησεν και κλασας εδωκεν τοις μαθηταις τους αρτους οι δε μαθηται τοις οχλοις
20 Todos comeram até ficarem satisfeitos. Então, com as sobras que juntaram, os discípulos encheram doze cestos.
και εφαγον παντες και εχορτασθησαν και ηραν το περισσευον των κλασματων δωδεκα κοφινους πληρεις
21 Cerca de cinco mil homens comeram, sem contar as mulheres e as crianças.
οι δε εσθιοντες ησαν ανδρες ωσει πεντακισχιλιοι χωρις γυναικων και παιδιων
22 Logo após isso, ele fez com que os discípulos entrassem no barco e voltassem para o outro lado do lago, enquanto ele se despedia das pessoas.
και {VAR1: [ευθεως] } {VAR2: ευθεως } ηναγκασεν τους μαθητας εμβηναι εις {VAR2: το } πλοιον και προαγειν αυτον εις το περαν εως ου απολυση τους οχλους
23 Após ter se despedido das pessoas, ele subiu um monte para orar. Anoiteceu e ele estava ali sozinho.
και απολυσας τους οχλους ανεβη εις το ορος κατ ιδιαν προσευξασθαι οψιας δε γενομενης μονος ην εκει
24 Naquele momento o barco já estava longe da terra firme, sendo golpeado pelas ondas, por causa do vento que soprava contra ele.
το δε πλοιον ηδη σταδιους πολλους απο της γης απειχεν βασανιζομενον υπο των κυματων ην γαρ εναντιος ο ανεμος
25 Eram aproximadamente entre três e seis horas da manhã quando Jesus os alcançou, andando sobre o mar.
τεταρτη δε φυλακη της νυκτος ηλθεν προς αυτους περιπατων επι την θαλασσαν
26 Quando os discípulos o viram andando em cima da água, ficaram com muito medo e gritaram: “É um fantasma!”
οι δε μαθηται ιδοντες αυτον επι της θαλασσης περιπατουντα εταραχθησαν λεγοντες οτι φαντασμα εστιν και απο του φοβου εκραξαν
27 Então, Jesus imediatamente lhes disse: “Não se preocupem, sou eu! Não tenham medo!”
ευθυς δε ελαλησεν [ο ιησους] αυτοις λεγων θαρσειτε εγω ειμι μη φοβεισθε
28 Pedro falou: “Senhor, se for realmente você, diga-me para ir até onde está, andando sobre a água.”
αποκριθεις δε {VAR1: ο πετρος ειπεν αυτω } {VAR2: αυτω ο πετρος ειπεν } κυριε ει συ ει κελευσον με ελθειν προς σε επι τα υδατα
29 “Então, venha!”, disse Jesus. Pedro saiu do barco e caminhou sobre a água até onde Jesus estava.
ο δε ειπεν ελθε και καταβας απο του πλοιου {VAR2: [ο] } πετρος περιεπατησεν επι τα υδατα και ηλθεν προς τον ιησουν
30 Mas, quando percebeu como o vento soprava forte, ele ficou com medo e começou a afundar. Ele gritou: “Senhor, salve-me!”
βλεπων δε τον ανεμον {VAR2: [ισχυρον] } εφοβηθη και αρξαμενος καταποντιζεσθαι εκραξεν λεγων κυριε σωσον με
31 Jesus rapidamente o alcançou e segurando-o disse: “Você tem tão pouca fé em mim! Por que você duvidou?”
ευθεως δε ο ιησους εκτεινας την χειρα επελαβετο αυτου και λεγει αυτω ολιγοπιστε εις τι εδιστασας
32 Quando eles chegaram ao barco, o vento parou
και αναβαντων αυτων εις το πλοιον εκοπασεν ο ανεμος
33 e os discípulos o adoraram, dizendo: “Você é realmente o Filho de Deus!”
οι δε εν τω πλοιω προσεκυνησαν αυτω λεγοντες αληθως θεου υιος ει
34 Após atravessarem o lago, chegaram à Genesaré.
και διαπερασαντες ηλθον επι την γην εις γεννησαρετ
35 Quando as pessoas perceberam que Jesus estava lá, espalharam a notícia para que todos na região soubessem. Todos os doentes foram levados até Jesus
και επιγνοντες αυτον οι ανδρες του τοπου εκεινου απεστειλαν εις ολην την περιχωρον εκεινην και προσηνεγκαν αυτω παντας τους κακως εχοντας
36 e imploraram para que ele os deixasse tocar na barra da sua capa. Todas as pessoas que o tocaram foram curadas.
και παρεκαλουν {VAR1: [αυτον] } {VAR2: αυτον } ινα μονον αψωνται του κρασπεδου του ιματιου αυτου και οσοι ηψαντο διεσωθησαν

< Mateus 14 >