< Atos 28 >

1 Quando chegamos em terra, sãos e salvos, descobrimos que estávamos na ilha de Malta.
και διασωθεντες τοτε επεγνωσαν οτι μελιτη η νησος καλειται
2 As pessoas de lá foram muito gentis. Elas fizeram uma fogueira e chamaram a todos nós para que nos aquecêssemos, pois chovia e fazia muito frio.
οι δε βαρβαροι παρειχον ου την τυχουσαν φιλανθρωπιαν ημιν αναψαντες γαρ πυραν προσελαβοντο παντας ημας δια τον υετον τον εφεστωτα και δια το ψυχος
3 Paulo recolheu lenha e a jogou na fogueira. Mas, uma cobra venenosa saiu do meio dos pedaços de lenha por causa do calor e o mordeu, enrolando-se em sua mão.
συστρεψαντος δε του παυλου φρυγανων πληθος και επιθεντος επι την πυραν εχιδνα εκ της θερμης εξελθουσα καθηψατο της χειρος αυτου
4 Quando as pessoas viram a cobra pendurada na mão dele, disseram umas para as outras: “Este homem deve ser um assassino. Mesmo tendo escapado da morte no mar, a Justiça divina não o deixará viver.”
ως δε ειδον οι βαρβαροι κρεμαμενον το θηριον εκ της χειρος αυτου ελεγον προς αλληλους παντως φονευς εστιν ο ανθρωπος ουτος ον διασωθεντα εκ της θαλασσης η δικη ζην ουκ ειασεν
5 Mas, Paulo sacudiu a cobra para dentro do fogo e não sentiu nada.
ο μεν ουν αποτιναξαμενος το θηριον εις το πυρ επαθεν ουδεν κακον
6 Eles esperavam que ele fosse ficar inchado ou que fosse cair morto de repente. Mas, após esperar por um longo tempo, viram que nada de ruim tinha acontecido com ele. Assim, eles mudaram de ideia e começaram a dizer que ele devia ser um deus.
οι δε προσεδοκων αυτον μελλειν πιμπρασθαι η καταπιπτειν αφνω νεκρον επι πολυ δε αυτων προσδοκωντων και θεωρουντων μηδεν ατοπον εις αυτον γινομενον μεταβαλλομενοι ελεγον θεον αυτον ειναι
7 Ali perto, havia terras que pertenciam a Públio, a principal autoridade da ilha. Ele nos recebeu muito bem e cuidou de nós durante três dias, com muita bondade.
εν δε τοις περι τον τοπον εκεινον υπηρχεν χωρια τω πρωτω της νησου ονοματι ποπλιω ος αναδεξαμενος ημας τρεις ημερας φιλοφρονως εξενισεν
8 O pai de Públio se encontrava doente, deitado em uma cama, com muita febre e disenteria. Paulo entrou para vê-lo, orou por ele e colocou suas mãos sobre o homem, que logo ficou curado.
εγενετο δε τον πατερα του ποπλιου πυρετοις και δυσεντερια συνεχομενον κατακεισθαι προς ον ο παυλος εισελθων και προσευξαμενος επιθεις τας χειρας αυτω ιασατο αυτον
9 Depois disso, todas as pessoas que estavam doentes na ilha vieram até Paulo e foram curadas.
τουτου ουν γενομενου και οι λοιποι οι εχοντες ασθενειας εν τη νησω προσηρχοντο και εθεραπευοντο
10 Eles nos deram muitos presentes e, quando tivemos de partir, eles nos abasteceram com tudo que precisávamos para a viagem.
οι και πολλαις τιμαις ετιμησαν ημας και αναγομενοις επεθεντο τα προς την χρειαν
11 Depois de uma parada de três meses, embarcamos em um navio da cidade de Alexandria, que tinha na proa a figura dos Gêmeos Celestiais. Esse navio tinha passado todo o inverno na ilha.
μετα δε τρεις μηνας ανηχθημεν εν πλοιω παρακεχειμακοτι εν τη νησω αλεξανδρινω παρασημω διοσκουροις
12 Paramos na cidade de Siracusa, onde ficamos por três dias.
και καταχθεντες εις συρακουσας επεμειναμεν ημερας τρεις
13 De lá, navegamos até a cidade de Régio. No dia seguinte, soprou um vento do sul e, em dois dias, chegamos ao porto de Putéoli,
οθεν περιελθοντες κατηντησαμεν εις ρηγιον και μετα μιαν ημεραν επιγενομενου νοτου δευτεραιοι ηλθομεν εις ποτιολους
14 onde encontramos alguns irmãos de fé. Eles nos pediram para que ficássemos com eles por uma semana. Então, finalmente, chegamos em Roma.
ου ευροντες αδελφους παρεκληθημεν επ αυτοις επιμειναι ημερας επτα και ουτως εις την ρωμην ηλθομεν
15 Quando alguns dos irmãos em Roma ouviram dizer que havíamos chegado, eles vieram nos encontrar na Praça de Ápio e de Três Vendas. Quando Paulo os viu, ficou muito agradecido a Deus e também muito animado.
κακειθεν οι αδελφοι ακουσαντες τα περι ημων εξηλθον εις απαντησιν ημιν αχρις αππιου φορου και τριων ταβερνων ους ιδων ο παυλος ευχαριστησας τω θεω ελαβεν θαρσος
16 Quando entramos em Roma, Paulo recebeu permissão para ficar em uma casa, sendo vigiado por um soldado.
οτε δε ηλθομεν εις ρωμην ο εκατονταρχος παρεδωκεν τους δεσμιους τω στρατοπεδαρχη τω δε παυλω επετραπη μενειν καθ εαυτον συν τω φυλασσοντι αυτον στρατιωτη
17 Três dias depois, Paulo convidou os líderes judeus de Roma para virem vê-lo. Quando estavam todos reunidos, Paulo lhes disse: “Irmãos, muito embora eu não tenha feito nada de errado contra o nosso povo ou contra os costumes dos nossos antepassados, fui preso em Jerusalém e entregue às autoridades romanas.
εγενετο δε μετα ημερας τρεις συγκαλεσασθαι τον παυλον τους οντας των ιουδαιων πρωτους συνελθοντων δε αυτων ελεγεν προς αυτους ανδρες αδελφοι εγω ουδεν εναντιον ποιησας τω λαω η τοις εθεσιν τοις πατρωοις δεσμιος εξ ιεροσολυμων παρεδοθην εις τας χειρας των ρωμαιων
18 Após terem me interrogado, os romanos queriam me soltar, por eu não ter feito nada que justificasse minha condenação à morte.
οιτινες ανακριναντες με εβουλοντο απολυσαι δια το μηδεμιαν αιτιαν θανατου υπαρχειν εν εμοι
19 Mas, os líderes judeus foram contra a minha libertação. Assim, fui obrigado a apelar ao imperador, embora não tenha qualquer acusação contra o meu próprio povo.
αντιλεγοντων δε των ιουδαιων ηναγκασθην επικαλεσασθαι καισαρα ουχ ως του εθνους μου εχων τι κατηγορησαι
20 Por isso pedi para encontrá-los e falar com os senhores, pois é por causa da esperança de Israel que eu me encontro acorrentado desta maneira.”
δια ταυτην ουν την αιτιαν παρεκαλεσα υμας ιδειν και προσλαλησαι ενεκεν γαρ της ελπιδος του ισραηλ την αλυσιν ταυτην περικειμαι
21 Os líderes disseram a Paulo: “Nós não recebemos carta alguma vinda da Judeia sobre você. E ninguém do nosso povo veio até aqui relatar algo contra você ou falar algo de ruim sobre você.
οι δε προς αυτον ειπον ημεις ουτε γραμματα περι σου εδεξαμεθα απο της ιουδαιας ουτε παραγενομενος τις των αδελφων απηγγειλεν η ελαλησεν τι πονηρον περι σου
22 Mas, queremos ouvir de você em que acredita, especialmente em relação a essa seita, que sabemos ser condenada em todos os lugares.”
αξιουμεν δε παρα σου ακουσαι α φρονεις περι μεν γαρ της αιρεσεως ταυτης γνωστον εστιν ημιν οτι πανταχου αντιλεγεται
23 Então, marcaram um encontro com Paulo. No dia marcado, muitas pessoas foram ao lugar em que Paulo estava. Paulo ficou desde a manhã até à noite dando explicações e falando com eles a respeito do Reino de Deus. Ele tentou convencê-los a respeito de Jesus, usando os textos da lei de Moisés e dos livros dos profetas.
ταξαμενοι δε αυτω ημεραν ηκον προς αυτον εις την ξενιαν πλειονες οις εξετιθετο διαμαρτυρομενος την βασιλειαν του θεου πειθων τε αυτους τα περι του ιησου απο τε του νομου μωυσεος και των προφητων απο πρωι εως εσπερας
24 Alguns aceitaram o que Paulo dizia, mas outros se recusaram a crer.
και οι μεν επειθοντο τοις λεγομενοις οι δε ηπιστουν
25 Eles não conseguiam chegar a um acordo. Então, resolveram ir embora depois que Paulo lhes disse: “O Espírito Santo estava certo quando falou, por intermédio de Isaías, o profeta, com respeito aos seus antepassados:
ασυμφωνοι δε οντες προς αλληλους απελυοντο ειποντος του παυλου ρημα εν οτι καλως το πνευμα το αγιον ελαλησεν δια ησαιου του προφητου προς τους πατερας ημων
26 ‘Vá e diga a essas pessoas: Mesmo que ouçam, vocês não entenderão, e mesmo que vejam, vocês não perceberão.
λεγον πορευθητι προς τον λαον τουτον και ειπον ακοη ακουσετε και ου μη συνητε και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε
27 Pois a mente dessas pessoas está fechada, os seus ouvidos não conseguem ouvir e fecharam os seus olhos. Caso elas pudessem enxergar com os seus olhos, ouvir com os seus ouvidos e compreender com as suas mentes e se voltassem para mim, eu iria curá-las.’
επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τη καρδια συνωσιν και επιστρεψωσιν και ιασωμαι αυτους
28 Assim, os senhores deveriam saber que esta salvação, que vem de Deus, foi enviada para os não-judeus e eles ouvirão.”
γνωστον ουν εστω υμιν οτι τοις εθνεσιν απεσταλη το σωτηριον του θεου αυτοι και ακουσονται
και ταυτα αυτου ειποντος απηλθον οι ιουδαιοι πολλην εχοντες εν εαυτοις συζητησιν
30 Durante dois anos Paulo morou na casa que havia alugado, recebendo bem a todos os que queriam encontrá-lo.
εμεινεν δε ο παυλος διετιαν ολην εν ιδιω μισθωματι και απεδεχετο παντας τους εισπορευομενους προς αυτον
31 Ele falava sobre o Reino de Deus e ensinava a respeito do Senhor Jesus Cristo, com muita coragem e sem impedimento algum.
κηρυσσων την βασιλειαν του θεου και διδασκων τα περι του κυριου ιησου χριστου μετα πασης παρρησιας ακωλυτως

< Atos 28 >