Zacarias 4

1 E o anjo que falava comigo voltou e me despertou, tal como se desperta um homem de seu sono.

Ынӂерул каре ворбя ку мине с-а ынторс ши м-а трезит ка пе ун ом пе каре-л трезешть дин сомнул луй.

2 E ele me disse: O que vês? E eu respondi: Eis que vejo um castiçal de ouro maciço, com um recipiente de azeite sobre seu topo, e sete lâmpadas sobre ele; e cada uma das sete lâmpadas tinha um tubo em seu topo;

Ел м-а ынтребат: „Че везь?” Еу ам рэспунс: „М-ам уйтат ши ятэ кэ есте ун сфешник ку тотул де аур ши, дясупра луй, ун вас ку унтделемн ши, пе ел, шапте канделе, ку шапте цевь пентру канделеле каре сунт ын вырфул сфешникулуй.

3 E duas oliveiras junto a ele, uma à direita do recipiente, e uma à esquerda.

Ши лынгэ ел сунт дой мэслинь, унул ла дряпта васулуй ши алтул ла стынга луй.”

4 E eu perguntei ao anjo que falava comigo, dizendo: Meu senhor, o que é isto?

Ши, луынд ярэшь кувынтул, ам зис ынӂерулуй каре ворбя ку мине: „Че ынсямнэ лукруриле ачестя, домнул меу?”

5 E o anjo que falava comigo respondeu dizendo: Tu não sabes que é isto? E eu disse: Não, meu senhor.

Ынӂерул каре ворбя ку мине мь-а рэспунс: „Ну штий че ынсямнэ ачесте лукрурь?” Еу ам зис: „Ну, домнул меу.”

6 E ele falou comigo, dizendo: Esta é palavra do SENHOR a Zorobabel, que diz: Não [se fará] por força, nem por violência, mas sim por meu espírito, diz o SENHOR dos exércitos.

Атунч ел а луат дин ноу кувынтул ши мь-а зис: „Ачеста есте кувынтул Домнулуй кэтре Зоробабел ши сунэ астфел: ‘Лукрул ачеста ну се ва фаче нич прин путере, нич прин тэрие, чи прин Духул Меу’, зиче Домнул оштирилор.

7 Quem és tu, montanha grande? Diante de Zorobabel se tornarás em planície; ele trará a pedra angular com gritos de: Graça! graça seja!

‘Чине ешть ту, мунте маре, ынаинтя луй Зоробабел? Те вей префаче ынтр-ун лок шес. Ел ва пуне пятра чя май ынсемнатэ ын вырфул Темплулуй, ын мижлокул стригэтелор де: «Ындураре, ындураре ку еа!»’”

8 E palavra do SENHOR veio a mim, dizendo:

Кувынтул Домнулуй мь-а ворбит астфел:

9 As mãos de Zorobabel fundaram esta casa; também suas mãos a completarão, para que saibais que o SENHOR dos exércitos me enviou até vós.

„Мыниле луй Зоробабел ау ынтемеят Каса ачаста ши тот мыниле луй о вор испрэви; ши вець шти дакэ Домнул оштирилор м-а тримис ла вой.

10 Pois quem despreza o dia das pequenas coisas? Pois esses sete se alegrarão ao verem o prumo na mão de Zorobabel (esses são os olhos do SENHOR, que percorrem toda a terra).

Кэч чине диспрецуеште зиуа ынчепутурилор слабе? Ачештя шапте вор приви ку букурие кумпэна ын мына луй Зоробабел. Ачештя шапте сунт окий Домнулуй, каре кутреерэ тот пэмынтул.”

11 E eu respondi, perguntando: O que são as duas oliveiras à direita e à esquerda do castiçal?

Еу ам луат кувынтул ши й-ам зис: „Че ынсямнэ ачешть дой мэслинь, ла дряпта сфешникулуй ши ла стынга луй?”

12 E também lhe perguntei: O que são aqueles dois ramos de oliveiras que estão de lado dos dois tubos de ouro que derramam [azeite] dourado?

Ам луат а доуа оарэ кувынтул ши й-ам зис: „Че ынсямнэ челе доуэ рамурь де мэслин каре сунт лынгэ челе доуэ цевь де аур прин каре курӂе улеюл ауриу дин ел?”

13 E ele falou comigo, dizendo: Tu não sabes o que é isto? E eu disse: Não, meu senhor.

Ел мь-а рэспунс: „Ну штий че ынсямнэ?” Еу ам зис: „Ну, домнул меу.” Ши ел а зис:

14 Então ele disse: Estes são os dois ungidos que estão diante do Senhor de toda a terra.

„Ачештя сунт чей дой уншь каре стау ынаинтя Домнулуй ынтрегулуй пэмынт.”