< Cantares de Salomâo 2 >
1 Eu sou a rosa de Sarom, o lírio dos vales.
Niĩ ndĩ ihũa rĩa Sharoni, ningĩ gĩtoka gĩa ituamba-inĩ.
2 [Ele]: Como um lírio entre os espinhos, assim é minha querida entre as moças.
O ta gĩtoka kĩrĩ mĩigua-inĩ-rĩ, nĩguo mwendwa wakwa atariĩ arĩ gatagatĩ ka airĩtu arĩa angĩ.
3 [Ela]: Como a macieira entre as árvores do bosque, assim é o meu amado entre os rapazes; debaixo de sua sombra desejo muito sentar, e doce é o seu fruto ao meu paladar.
O ta mũtĩ wa mũtunda ũrĩ mĩtĩ-inĩ ya gĩthaka-rĩ, nĩguo mũnyendi atariĩ arĩ gatagatĩ ka aanake arĩa angĩ. Ngenagĩra gũikara kĩĩgunyĩ-inĩ gĩake, namo matunda make ngĩmacama njiguaga marĩ mũrĩo.
4 Ele me leva à casa do banquete, e sua bandeira sobre mim é o amor.
Nĩandoonyetie nyũmba nene ĩrĩa ĩrĩĩagĩrwo iruga, nayo bendera ĩrĩa ahaicĩtie igũrũ rĩakwa nĩ wendo.
5 Sustentai-me com passas, fortalecei-me com maçãs; porque estou fraca de amor.
Njĩkĩrai hinya na thabibũ iria nyũmithie, mũnjerũhĩrie hinya na matunda, nĩ ũndũ ndĩ mũcuce nĩ wendo.
6 [Esteja] sua mão esquerda abaixo de minha cabeça, e sua direita me abraça.
Guoko gwake kwa ũmotho akũigĩte rungu rwa mũtwe wakwa, nakuo guoko gwake kwa ũrĩo gũkaahĩmbĩria.
7 Eu vos ordeno, filhas de Jerusalém: jurai pelas corças e pelas cervas do campo, que não acordeis, nem desperteis ao amor, até que ele queira.
Inyuĩ aarĩ a Jerusalemu, ndamwĩhĩtithia na thiiya, na mĩgoma ya thwariga cia werũ-inĩ atĩrĩ: Mũtikoimbuthũre wendo o na kana mũwarahũre, o nginya wĩrirĩrie kwarahũka guo mwene.
8 [Esta é] a voz do meu amado: vede-o vindo, saltando sobre os montes, pulando sobre os morros.
Ta thikĩrĩria, ũcio nĩ mwendwa wakwa! Ta rora! Ĩĩ nĩwe ũyũ ũroka, akĩrũgaga akĩrĩire irĩma-inĩ, arooka agĩtũrũhaga tũrĩma-inĩ.
9 Meu amado é semelhante ao corço, ou ao filhote de cervos; eis que está atrás de nossa parede, olhando pelas janelas, observando pelas grades.
Mwendwa wakwa ahaana ta thiiya, kana ta thwariga ĩrĩa nyanake. Ta kĩrore! Nĩwe ũũrĩa ũrũngiĩ thuutha wa rũthingo rwitũ, ararorera ndirica-inĩ, agacũthĩrĩria mĩanya-inĩ.
10 Meu amado me responde, e me diz: [Ele]: Levanta-te, querida minha, minha bela, e vem.
Mwendwa wakwa aaririe akĩnjĩĩra atĩrĩ, “Mũrata wakwa, o wee mũthaka, ũkĩra tũthiĩ.
11 Porque eis que o inverno já passou; a chuva se acabou, e foi embora.
Atĩrĩrĩ! Hĩndĩ ya heho nĩ thiru; nayo mbura nĩĩkĩĩte ĩgatiga kuura.
12 As flores aparecem na terra, o tempo da cantoria chegou; e ouve-se a voz da rolinha em nossa terra.
Nĩ hĩndĩ mahũa marakunũka thĩ; ihinda rĩa kũina nĩikinyu, mĩgambo ya ndutura nĩĩraiguuo bũrũri-inĩ witũ.
13 A figueira está produzindo seus figos verdes, e as vides florescentes dão cheiro; levanta-te, querida minha, minha bela, e vem.
Mũkũyũ-rĩ, nĩũrutĩte ngũyũ cia mbere; mĩthabibũ ĩrĩa ĩratumũra kĩro nĩĩraruta mũtararĩko wayo wega. Ũkĩra, ũka mũrata wakwa; o wee wakwa mũthaka, ũkĩra tũthiĩ.”
14 Pomba minha, que andas pelas fendas das rochas no oculto das ladeiras, mostra-me tua face, faze-me ouvir tua voz; porque tua voz é doce, e tua face agradável.
Ndutura yakwa wee ũrĩ mĩatũka-inĩ ya rwaro rwa ihinga, kũu ciĩhitho-inĩ cia hurũrũka cia irĩma, nyonia ũthiũ waku, ta reke njigue mũgambo waku; nĩ ũndũ mũgambo waku nĩ mwororo, na ũthiũ waku nĩ mũthaka.
15 Tomai-nos as raposas, as raposinhas, que danificam as vinhas, porque nossas vinhas estão florescendo.
Tũnyitĩrei mbwe, o tũbwe tũu tũnini, tũrĩa tũthũkagia mĩgũnda ya mĩthabibũ, o mĩthabibũ ĩyo iitũ ĩratumũra kĩro.
16 Meu amado é meu, e eu sou sua; ele apascenta entre os lírios.
Mwendwa wakwa nĩ wakwa na niĩ ndĩ wake; arĩithagia kũrĩa kũrĩ itoka.
17 Antes do dia se romper, e das sombras fugirem, volta, amado meu, faze-te semelhante ao corço, ao filhote de cervos, sobre os montes de Beter.
Hũndũka nginya rĩrĩa kũrĩĩrura, nacio ciĩruru ciirĩrie. Hũndũka mwendwa wakwa, tuĩka ta thiiya, kana ta thwariga nyanake, ĩrĩ irĩma-inĩ cia Betheri.