Rute 3

1 E disse-lhe sua sogra Noemi: Filha minha, não tenho de buscar descanso a ti, para que fiques bem?

Екхвар лаки сокра Наоми пхэндас лакэ: — Ашта, мури щей, аракхав тукэ тхан, кай тэ траис андэ пачя.

2 Não é Boaz nosso parente, com cujas moças tu tens estado? Eis que ele aventa esta noite a os grãos de cevada.

Дыкх аканак, о Боаз, каскэ бутярицэнца ту санас, амэнгэ нямо. Адес по мизмэри вов авла, кай ужарэн сэмно.

3 Tu te lavarás, pois, e te ungirás, e vestindo-te tuas vestes, passarás à eira; mas não te darás a conhecer ao homem até que ele tenha acabado de comer e de beber.

Атунчи тхов-ту, макх-ту сагангэ улыенца ай урав тирэ май шукар гада. Жя котэ, кай ужарэн сэмно, алом на сыкадюв лэскэ, жи пун вов хала ай пэла.

4 E quando ele se deitar, repara tu o lugar de onde ele se deitará, e irás, e descobrirás os pés, e te deitarás ali; e ele te dirá o que tenhas de fazer.

Кана вов пашлёла, лэ сама, кай пашлёл. Котар жя, ваздэ капа па лэскэ пунрэ ай пашлюв. Вов пхэнла тукэ, со тэ кэрэс.

5 E lhe respondeu: Farei tudo o que tu me mandares.

— Мэ кэро са, сар ту пхэнэс, — пхэндас пэ кадо э Рут.

6 Desceu, pois à eira, e fez tudo o que sua sogra lhe havia mandado.

Вой гэлас по кадо тхан ай кэрдас са, со пхэндас лаки сокра.

7 E quando Boaz havia comido e bebido, e seu coração esteve contente, retirou-se para dormir a um lado do amontoado. Então ela veio caladamente, e revelou os pés, e deitou-se.

Кана о Боаз ащядилас тэ хал ай тэ пэл ай лэско ило ковлилас, вов гэлас ай пашлилас пэ дурутны риг, кай сас кидыны сулума. Рут пашылас локхорэс, ваздас э капа па лэскэ пунрэ ай пашлилас.

8 E aconteceu, que à meia noite se estremeceu aquele homem, e apalpou: e eis que, a mulher que estava deitada a seus pés.

Пэ допаш рат вов издраяс, пиписардас паша пэстэ ай аракхлас э жювля, сави пашлёлас паш лэскэ пунрэ.

9 Então ele disse: Quem és? E ela respondeu: Eu sou Rute tua serva: estende a borda de tua capa sobre tua serva, porquanto és parente próximo.

— Кон сан? — пущлас вов. — Мэ сым тири бутярица Рут, муро рай, – пхэндас вой. – Лэ ма андо тиро кхэр, чяк сан екх анда амарэ май пашутнэ нямо, кон фирий амэн.

10 E ele disse: Bendita sejas tu do SENHOR, filha minha; que fizeste melhor tua última bondade que a primeira, não indo atrás dos rapazes, sejam pobres ou ricos.

— Алдый тут о Рай Яхва, мури щей, — пхэндас вов. — Кадо лащё баё сы май баро, сар ту кэрдан англа кадо: ту чи лан тэ нашэс пала тэрнэ мурш, — чи пала барвалэ, чи пала чёрэ.

11 Agora, pois, não temas, filha minha: eu farei contigo o que tu disseres, pois que toda a porta de meu povo sabe que és mulher virtuosa.

Ай аканак, мури щей, на дара. Мэ кэрав тукэ са, со ту мангэс. Са муро форо жянэл, со ту сан пативалы жювли.

12 E agora, ainda que seja certo que eu sou parente próximo, contudo isso há parente mais próximo que eu.

Мэ сым тиро пашутно нямо, алом сы нямо инкэ май пашэ мандар.

13 Repousa esta noite, e quando for de dia, se ele te redimir, bem, redima-te; mas se ele não te quiser redimir, eu te redimirei, vive o SENHOR. Descansa, pois, até a manhã.

Ащ пэ рат катэ, ай ёкор, тэ камла вов тэ авэл тиро фиритори, атунчи мишто — мэк тэ авэл. Ай тэ на камла, кадо кэро мэ; кадо сы чячипэ, сар сы чячипэ, кэ о Рай Яхва сы траимэ. Сов катэ жи ко ёкор.

14 E depois que repousou a seus pés até a manhã, levantou-se, antes que ninguém pudesse conhecer a outro. E ele disse: Não se saiba que tenha vindo mulher à eira.

Ай вой пашлёлас паша лэскэ пунрэ жи ко ёкор, алом ущилас, кана инкэ чи десайлас, кана инкэ наштык сас тэ пинжярэл екх мануш лэ каврэс. Боаз пхэндас пэскэ: «Мэк коник тэ на жянэл, кэ кады жювли сас катэ».

15 Depois lhe disse: Aproxima o lenço que trazes sobre ti, e segura-o. E enquanto ela o segurava, ele mediu seis medidas de cevada, e as pôs às costas: e veio ela à cidade.

Вов пхэндас лакэ: — Дэ мангэ тиро пхикэнго дыкло, саво сы пэ тутэ, ай инкэр лэс. Кана вой кэрдас кадо, вов щютас андо дыкло ячмень, шов меры, ай жутысардас лакэ тэ щёл пхарипэ пэ пхикэ. Пала кадо вов гэлас палпалэ андо форо.

16 Assim que veio à sua sogra, esta lhe disse: Que houve, minha filha? E ela lhe declarou ela tudo o que com aquele homem lhe havia acontecido.

Кана э Рут авилас кай пэски сокра, Наоми пущлас: — Сар, мури щей? Ай вой панаскодысардас лакэ па са, со кэрдас лакэ о Боаз,

17 E disse: Estas seis medidas de cevada me deu, dizendo-me: Porque não vás vazia à tua sogra.

ай щютас пашэ: — Вов дас мангэ кодал шов меры сэмно ворбаса: «На болдэ-ту кай тири сокра щюще вастэнца».

18 Então Noemi disse: Repousa, filha minha, até que saibas como a coisa se sucede; porque aquele homem não parará até que hoje conclua o negócio.

Наоми пхэндас: — Рыбдысар эк-цэра, мури щей, жи пун жянэса, со авла май дур. Чяк кадо мануш чи чендэшыя-пэ, жи пун адес чи дэл гата кадо баё.