Rute 2
1 E tinha Noemi um parente de seu marido, homem poderoso e rico, da família de Elimeleque, o qual se chamava Boaz.
Кай лэ Наоми сас нямо па лакэ ромэски риг анда коды жэ вица, со ви о Элимелех, барвало ай пативало мануш, по анав Боаз.
2 E Rute a moabita disse a Noemi: Rogo-te que me deixes ir ao campo, e colherei espigas atrás daquele a cujos olhos achar favor. E ela lhe respondeu: Vai, filha minha.
Моавитянка Рут пхэндас ла Наомиякэ: — Жявтар мангэ пэ маля тэ кидав па пхув сэмно пала бутяра, котэ, кай авна мануш лаще каринг мандэ. Наоми пхэндас лакэ: — Жя, мури щей.
3 Foi, pois, e chegando, tirou espigas no campo atrás dos ceifeiros: e aconteceu porventura, que o terreno era de Boaz, o qual era da parentela de Elimeleque.
Вой гэлас ай лас тэ кидэл, со ащёлас пала бутяра. Кэрдилас кадэ, со вой авилас пэ коды риг лэ маляки, сави сас лэ Боазоски анда вица Элимелехоски.
4 E eis que Boaz veio de Belém, e disse aos ceifeiros: O SENHOR seja convosco. E eles responderam: O SENHOR te abençoe.
Ворта андэ коды врама анда Вифлеем авилас Боаз ай дас опрэ лэ бутярэнго дес: — Мэк тэ авэл тумэнца о Рай Яхва! — Алдый тут о Рай Яхва, — пхэндэ вон палпалэ.
5 E Boaz disse a seu criado o supervisor dos ceifeiros: De quem é esta moça?
Боаз пущлас кай май баро пэ кидэтора: — Каски коды тэрны жювли?
6 E o criado, supervisor dos ceifeiros, respondeu e disse: É a moça de Moabe, que voltou com Noemi dos campos de Moabe;
О баро пхэндас: — Кады моавитянка, кай болдас-пэ палпалэ э Наомияса анда Моав.
7 E disse: Rogo-te que me deixes colher e juntar atrás dos ceifeiros entre os feixes; entrou, pois, e está desde pela manhã até agora, menos um pouco que se deteve em casa.
Вой пхэндас: «Мангав тут, дэ ман тэ кидав опрэ сэмно, кай пэлэ пала кидэтора». Вой авилас пэ мал ай инкэрдёлас катэ катар о ғайнало жи аканак; ай фэри эк-цэра ғодоныяс тэла тэтэво.
8 Então Boaz disse á Rute: Ouve, filha minha, não vás a tirar espigas em outro campo, nem passes daqui: e aqui estarás com minhas moças.
Боаз пхэндас э Рутакэ: — Шун ман, мури щей. На пхир тэ кидэс пэ кавэр мал ай на дурарту катар. Ащ катэ мурэ бутярицэнца.
9 Olha bem o campo que colherem, e segue-as: porque eu mandei aos moços que não te toquem. E se tiveres sede, vai aos vasos, e bebe da água que os moços tirarem.
Дыкх, пэ сави мал кидэн мурэ мануш, ай инкэрдюв кхэтанэ лэ жювлянца. Мэ пхэндэм мурэ бутярэнгэ тэ на азбан тут. Ай кана камэса тэ пэс, жя ай пи анда кхорэ, савэ пхэрдярэн мурэ бутяра.
10 Ela então baixando seu rosto inclinou-se à terra, e disse-lhe: Por que achei favor em teus olhos para que tu me reconheças, sendo eu estrangeira?
Вой бандилас муеса каринг э пхув ай цыписардас: — Состар ту сан кадэ лащё каринг мандэ, состар сунус кадэ лэ каврэ-тхэмэска жювля?
11 E respondendo Boaz, disse-lhe: Por certo se me declarou tudo o que fizeste com tua sogra depois da morte de teu marido, e que deixando teu pai e tua mãe e a terra de onde nasceste, vieste a um povo que não conheceste antes.
Боаз пхэндас: — Мангэ панаскодысардэ па са, со ту кэрдан тира сокракэ, кана мулас тиро ром: сар ту ащядан тирэ дадэс ай да ви пэски пхув ай авилан тэ траис кай лэ мануш, савэн ту май англал чи жянэсас.
12 O SENHOR recompense tua obra, e tua remuneração seja cheia pelo SENHOR Deus de Israel, que vieste para cobrir-te debaixo de suas asas.
Мэк дэл тут лащипэ о Рай Яхва анда кадо, со ту кэрдан. Тэ лэс ту баро миштыпэ катар о Рай Яхва, Дэл Израилёско, каринг Саво ту авилан тэ аракхэс пачя тэла Лэскэ пхака.
13 E ela disse: Senhor meu, ache eu favor diante de teus olhos; porque me consolaste, e porque falaste ao coração de tua serva, não sendo eu como uma de tuas criadas.
— Тэ аракхо ви май дур милошаго андэ тирэ якха, муро рай, — пхэндас вой. — Ту чендэшысардан ман ай ворбисас манца лащимаса, ви чи дыкхлан по кодо, кэ чи сым анда тирэ бутярицы.
14 E Boaz lhe disse à hora de comer: Achega-te aqui, e come do pão, e molha teu bocado no vinagre. E sentou-se ela junto aos ceifeiros, e ele lhe deu grãos tostados, e comeu até que se fartou e lhe sobrou.
Боаз, кана халас, пхэндас лакэ: — Пашув катэ. Лэ манро ай бол лэс андэ шуклы мол. Кана вой бэшлас паша кидэтора, вов дас ла пэко див. Вой халас, кати камлас, ай инкэ ащилас.
15 Levantou-se logo para tirar espigas. E Boaz mandou a seus criados, dizendo: Colha também espigas entre os feixes, e não a envergonheis;
Кана вой ущилас тэ кидэл май дур, Боаз дас аври пэскэ бутярэнгэ: — Ви тэ кидэла вой машкар снопы, на шэртын ла.
16 Antes lançareis de propósito dos feixes, e a deixareis que colha, e não a repreendais.
Кэрэн кавэрэс, щюдэн лакэ колосья анда кодал, со кидэ, ай ащявэн лакэ тэ ваздэл па пхув, ви на щюдэн пэ якха лакэ.
17 E tirou espigas no campo até à tarde, e debulhou o que havia colhido, e foi como um efa de cevada.
Кадэ кидэлас э Рут пэ мал жи по мизмэри. Кана вой мардас аври о сэмно, саво кидас, кэрдилас каринг допаш гоно.
18 E tomou-o, e veio à cidade; e sua sogra viu o que havia colhido. Tirou também logo o que lhe havia sobrado depois de farta, e deu-lhe.
Вой андас лэс андо форо, ай лаки сокра дыкхлас, кати бут вой кидас. Инкэ Рут лас аври ай дас ла кодо, со ащилас латэ анда хабэ.
19 E disse-lhe sua sogra: Onde tiraste espigas hoje? e onde trabalhaste? Bendito seja o que te reconheceu. E ela declarou à sua sogra o que lhe havia acontecido com aquele, e disse: O nome do homem com quem hoje trabalhei é Boaz.
Э сокра пущлас латар: — Кай ту кидэсас адес? Кай бутязысас? Мэк тэ авэл алдымэ кодо мануш, саво ажутысардас тукэ! Рут пхэндас лакэ, кастэ вой кэрдас бути. — Мануш, кастэ мэ адес кэрос бути, бущёл Боаз, — пхэндас вой.
20 E disse Noemi à sua nora: Seja ele bendito do SENHOR, pois que não recusou aos vivos a benevolência que teve para com os finados. Disse-lhe depois Noemi: Nosso parente é aquele homem, e de nossos remidores é.
— Алдый лэс о Рай Яхва! — пхэндас Наоми пэска боракэ. — Вов чи ащядас би милошако чи жювиндэн, чи мулэн. Котар щютас пашэ: — Кадо мануш амэнгэ пашутно нямо.
21 E Rute moabita disse: a mais disto me disse: Junta-te com meus criados, até que tenham acabado toda minha colheita.
Рут моавитянка пхэндас: — Вов инкэ пхэндас мангэ: «Ащ мурэ бутярэнца, жи пун кидэна са муро сэмно».
22 E Noemi respondeu a Rute sua nora: Melhor é, filha minha, que saias com suas criadas, que não que te encontrem em outro campo.
Наоми пхэндас пэска боракэ ла Рутакэ: — Кадо мишто, мури щей, со ту лэса тэ пхирэс лэскэ бутярицэнца, анда кадо кэ пэ каврэски мал тут шай шэртысардо.
23 Esteve, pois, junto com as moças de Boaz tirando espigas, até que a colheita das cevadas e a dos trigos foi acabada; mas com sua sogra habitou.
Рут инкэрлас-пэ лэ Боазоскэ бутярицэнца, жи пон лэ мануш кидэ са о ячмень ай о див. Ай траияс кай пэски сокра.
