Romanos 9
1 Digo a verdade em Cristo, não minto, e minha consciência dá testemunho comigo pelo Espírito Santo,
Спун адевэрул ын Христос, ну минт; куӂетул меу, луминат де Духул Сфынт, ымь есте мартор
2 de que tenho grande tristeza e contínuo tormento em meu coração.
кэ симт о маре ынтристаре ши ам о дурере некурматэ ын инимэ.
3 Porque desejaria eu mesmo ser separado de Cristo em proveito dos meus irmãos, que são meus parentes segundo a carne;
Кэч апроапе сэ дореск сэ фиу еу ынсумь анатема, деспэрцит де Христос, пентру фраций мей, руделе меле трупешть.
4 que são israelitas, e a quem pertencem a adoção como filhos, a glória, os pactos, a Lei, o culto, e as promessas;
Ей сунт исраелиць, ау ынфиеря, слава, легэминтеле, даря Леӂий, служба думнезеяскэ, фэгэдуинцеле,
5 deles são os patriarcas, e deles, quanto à carne, é Cristo, que é sobre todos, Deus bendito eternamente, Amém! (aiōn g165)
патриархий, ши дин ей а ешит, дупэ труп, Христосул, каре есте май пресус де тоате лукруриле, Думнезеу бинекувынтат ын вечь. Амин! (aiōn g165)
6 Não que a palavra de Deus tenha falhado; porque nem todos os que são de Israel são [verdadeiros] israelitas.
Дар ачаста ну ынсямнэ кэ а рэмас фэрэ путере Кувынтул луй Думнезеу. Кэч ну тоць чей че се кобоарэ дин Исраел сунт Исраел
7 Nem por serem descendentes de Abraão são todos filhos, mas: “Em Isaque será chamada a tua descendência”.
ши, мэкар кэ сунт сэмынца луй Авраам, ну тоць сунт копиий луй Авраам, чи есте скрис: „Ын Исаак вей авя о сэмынцэ, каре-ць ва пурта нумеле.”
8 Isto é, não são os filhos da carne que são os filhos de Deus; mas sim os filhos da promessa que são contados como descendência.
Ачаста ынсямнэ кэ ну копиий трупешть сунт копий ай луй Думнезеу, чи копиий фэгэдуинцей сунт сокотиць ка сэмынцэ.
9 Pois esta é a palavra da promessa: Aproximadamente a este tempo virei, e Sara terá um filho.
Кэч кувынтул ачеста есте о фэгэдуинцэ: „Пе время ачаста Мэ вой ынтоарче, ши Сара ва авя ун фиу.”
10 E não somente isso, mas também Rebeca, quando esteve grávida por intermédio de um só, Isaque, nosso ancestral
Ба май мулт; тот аша а фост ку Ребека. Еа а зэмислит дой ӂемень нумай де ла пэринтеле ностру Исаак.
11 (pois, como não eram ainda nascidos, não haviam feito bem ou mal, para que o propósito de Deus, segundo a escolha, continuasse; não pelas obras, mas por causa daquele que chama),
Кэч, мэкар кэ чей дой ӂемень ну се нэскусерэ ынкэ ши ну фэкусерэ нич бине, нич рэу – ка сэ рэмынэ ын пичоаре хотэрыря май динаинте а луй Думнезеу, прин каре се фэчя о алеӂере, ну прин фапте, чи прин Чел че кямэ –,
12 foi dito a ela: O mais velho servirá o mais jovem;
с-а зис Ребекэй: „Чел май маре ва фи роб челуй май мик”,
13 como está escrito: “Amei Jacó, mas odiei Esaú”.
дупэ кум есте скрис: „Пе Иаков л-ам юбит, яр пе Есау л-ам урыт.”
14 Que diremos, então? Que há injustiça da parte de Deus? De maneira nenhuma!
Деч че вом зиче? Ну кумва есте недрептате ын Думнезеу? Ничдекум!
15 Pois ele diz a Moisés: “Terei misericórdia de quem eu tiver misericórdia, e me compadecerei de quem eu me compadecer”.
Кэч Ел а зис луй Мойсе: „Вой авя милэ де орьчине-Мь ва плэчя сэ ам милэ ши Мэ вой ындура де орьчине-Мь ва плэчя сэ Мэ ындур.”
16 Portanto, não [depende] daquele que quer, nem daquele que se esforça, mas sim, de Deus, que se compadece.
Ашадар ну атырнэ нич де чине вря, нич де чине аляргэ, чи де Думнезеу, каре аре милэ.
17 Pois a Escritura diz a Faraó: “Para isto mesmo te levantei: para mostrar em ti o meu poder, e para que o meu nome seja anunciado em toda a terra”.
Фииндкэ Скриптура зиче луй Фараон: „Те-ам ридикат ынадинс, ка сэ-Мь арэт ын тине путеря Мя ши пентру ка Нумеле Меу сэ фие вестит ын тот пэмынтул.”
18 Portanto, ele tem misericórdia de quem quer, e endurece a quem quer.
Астфел, Ел аре милэ де чине вря ши ымпетреште пе чине вря.
19 Tu, então, me dirás: “Por que ele ainda se queixa? Pois quem resiste à sua vontade?”
Дар ымь вей зиче: „Атунч де че май багэ винэ? Кэч чине поате ста ымпотрива воий Луй?”
20 Mas antes, quem és tu, ó, humano, para questionares a Deus? Por acaso a coisa formada dirá ao que a formou: “Por que me fizeste assim?”
Дар, май деграбэ, чине ешть ту, омуле, ка сэ рэспунзь ымпотрива луй Думнезеу? Ну кумва васул де лут ва зиче челуй че л-а фэкут: „Пентру че м-ай фэкут аша?”
21 Ou não tem o oleiro poder sobre o barro, para da mesma massa fazer um vaso para honra, e outro para desonra?
Ну есте оларул стэпын пе лутул луй ка, дин ачеяшь фрэмынтэтурэ де лут, сэ факэ ун вас пентру о ынтребуинцаре де чинсте ши ун алт вас пентру о ынтребуинцаре де окарэ?
22 E se Deus, querendo mostrar a [sua] ira, e dar a conhecer o seu poder, suportou com muita paciência os vasos da ira, preparados para a perdição,
Ши че путем спуне дакэ Думнезеу, фииндкэ воя сэ-Шь арате мыния ши сэ-Шь дескопере путеря, а суферит ку мултэ рэбдаре ниште васе але мынией, фэкуте пентру пеире,
23 a fim de fazer conhecidas as riquezas da sua glória nos vasos da misericórdia, que preparou com antecedência para a glória,
ши сэ-Шь арате богэция славей Луй фацэ де ниште васе але ындурэрий, пе каре ле-а прегэтит май динаинте пентру славэ (деспре ной ворбеск)?
24 que somos nós, aos quais ele chamou, não somente dentre os judeus, mas também dentre os gentios?
Астфел, Ел не-а кемат ну нумай динтре иудей, чи ши динтре нямурь,
25 Como também diz em Oseias: “Ao que era Não-Meu-Povo, chamarei de Meu-Povo; e a que não era Não-Amada, [chamarei] de Amada”.
дупэ кум зиче ын Осея: „Вой нуми „попор ал Меу” пе чел че ну ера попорул Меу ши „пряюбитэ” пе чя каре ну ера пряюбитэ.
26 E será que, no lugar onde lhes foi dito: “Vós não sois meu povo, Aí serão chamados filhos do Deus vivo”.
Ши аколо унде ли се зичя: ‘Вой ну сунтець попорул Меу’, вор фи нумиць фий ай Думнезеулуй челуй виу.”
27 Também Isaías clama acerca de Israel: “Ainda que o número dos filhos de Israel seja como a areia do mar, [apenas] o remanescente será salvo;
Исая, де алтэ парте, стригэ ку привире ла Исраел: „Кяр дакэ нумэрул фиилор луй Исраел ар фи ка нисипул мэрий, нумай рэмэшица ва фи мынтуитэ.
28 porque o Senhor concluirá e executará brevemente a sentença sobre a terra”.
Кэч Домнул ва ымплини пе деплин ши репеде, пе пэмынт, кувынтул Луй.”
29 E como Isaías predisse: “Se o Senhor dos Exércitos não houvesse nos deixado descendência, nós nos teríamos tornado como Sodoma, e como Gomorra teríamos sido semelhantes”.
Ши, кум зисесе Исая май ынаинте: „Дакэ ну не-ар фи лэсат Домнул Саваот о сэмынцэ, ам фи ажунс ка Содома ши не-ам фи асемэнат ку Гомора.”
30 Então, que diremos? Que os gentios, que não buscavam a justiça, alcançaram a justiça, mas a justiça que é pela fé;
Деч че вом зиче? Нямуриле, каре ну умблау дупэ неприхэнире, ау кэпэтат неприхэниря, ши ануме неприхэниря каре се капэтэ прин крединцэ;
31 porém, Israel, que buscava a Lei da justiça, não alcançou a Lei
пе кынд Исраел, каре умбла дупэ о Леӂе каре сэ дя неприхэниря, н-а ажунс ла Леӂя ачаста.
32 Por quê? Porque não [a buscavam] pela fé, mas sim, como que pelas obras. Tropeçaram na pedra de tropeço,
Пентру че? Пентру кэ Исраел н-а кэутат-о прин крединцэ, чи прин фапте. Ей с-ау ловит де пятра де потикнире,
33 como está escrito: “Eis que ponho em Sião uma pedra de tropeço, e uma rocha que causa queda; e aquele que nela crer não será envergonhado”.
дупэ кум есте скрис: „Ятэ кэ пун ын Сион о Пятрэ де потикнире ши о Стынкэ де кэдере, ши чине креде ын Ел ну ва фи дат де рушине.”
