< Romanos 12 >

1 Rogo-vos, pois, irmãos, pelas misericórdias de Deus, que apresenteis os vossos corpos como sacrifício vivo, santo e agradável a Deus, [que é] o vosso culto racional.
Nga joonte loong, Rangte ih seng suh heh minchan ehan kot thoidi, ngah ih sen suh baat rumhala: Senteewah puh asak ah Rangte suh ething lakkot et koh an, heh mootkaat ah naririh kah anno heh tenroon thuk an. Erah langla amiimi lam ih soomtuujih.
2 E não vos conformeis com a presente era; mas transformai-vos pela renovação da vossa mentalidade, para que experimenteis qual seja a boa, agradável, e perfeita vontade de Deus. (aiōn g165)
Mongrep hasong banlam ah nakthun an, erah nang ih bah Rangte suh senthung sentak naririh ih leksiit thuk an. Eno ba sen Rangte tenthun ah jat an—marah ese nyia epun heh tenroon theng ah. (aiōn g165)
3 Pois, pela graça que me foi dada, digo a cada um dentre vós que não se estime mais do que convém se estimar; em vez disso, cada um estime a si mesmo com bom senso, conforme a medida de fé que Deus repartiu a cada um.
Eno Rangte ih ngah suh uh heh tenthet lakkot ah je tungthoidi sen loong warep suh arah tiit ah baat rumhala: Sen ih sen teeteewah suh sen mamah angtheng ah, erah tokkhodoh elong nak et thiik an. Erah nang ih bah, sen tenthun ah hethaakthaak chang ih thuntheng, eno Rangte ih an suh mathan jen hanpi theng kohalu erah jun ih an teewah ah rikri theng.
4 Porque assim como em um corpo temos muitos membros, e nem todos os membros têm a mesma função,
Seng sak ni hephaan dowa lak alah jirep jeela, eno neng pakna rah uh hephan di mola.
5 assim também nós, [ainda que] muitos, somos um único corpo em Cristo; porém, individualmente, membros uns dos outros.
Erah likhiik, seng ah hantek tek ang ih bah uh, Kristo mendi roop eno loongtang ah pusiit ih hoonli, eno heh sakpuh esiit ni hephan dowa roong roopli.
6 Temos, contudo, diferentes dons, segundo a graça que nos foi dada: se é o de profecia, seja segundo a medida da fé;
Erah raangtaan ih Rangte ih seng suh heh lakkot ah hephan dowa kohali, eno erah kohali ah heh minchan jun ih seng ih heh mootkaat nah maakkaat theng. Heh lakkot ah seng suh heh jengkhaap toombaat theng ang abah, seng ih heh mathan hanpi hi erah jun ih baat etheng;
7 se é o de serviço, seja em servir; se é o de ensino, seja em ensinar;
mootkaat theng kohali bah, seng ah moh ih kaat theng; mih suh nyootsoot theng kohali bah, enyootsoot etheng;
8 se é o de exortação, seja em exortar; o que reparte, [reparta] com generosidade; o que lidera, [lidere] com empenho, o que usa de misericórdia, [faça-o] com alegria.
mih suh chaankot jengkhaap miijeng theng ang abah, ejeng etheng. O ih mih suh minchan ih kohu erah tenroon lam ih koh uh; o ngoong awang anglu ehanhan ih pakna theng; o mina ih mih suh minchan noisok hu, erah ah tenroon lam ih noisok theng.
9 O amor seja sem hipocrisia. Odiai o mal, e apegai-vos ao bem.
Minchan ah rapne toongtang lam ih angtheng. Ethih ah chiik anno, marah ese ah kap an.
10 Amai-vos cordialmente uns aos outros com amor de irmãos, preferindo honrar uns aos outros.
Kristo mina jun ih sen ah esiit esiit suh minchan ih tong an, eno saarookwih sen chamchi nah wasiit ih wasiit suh boichaat mui an.
11 Não sejais vagarosos em mostrardes empenho. Sede fervorosos de espírito. Servi ao Senhor.
Sen ladem laju ih sapre an. Teesu ah senthung sentak kamkam ih koh anno soomtu an.
12 Alegrai-vos na esperança. Sede pacientes na aflição. Perseverai na oração.
Sen laalom ih tenroon toom ih thiinhan, cham anaang thok ha bah uh enaan etheng, eno saapoot rookwih sen rangsoom nah tong an.
13 Compartilhai com os santos em suas necessidades. Buscai ser hospitaleiros.
Sen joonte Kristo mina suh sen hukkhaak ah chokot ih an, erah dam ih sen nok adoh wenwah ah noptong ih thuk an.
14 Abençoai os que vos perseguem; abençoai, e não amaldiçoeis.
Sen siiwiite raang ih, Rangte romseetam ah sukoh an—amiisak ih romseetam ah suh koh an, etam nak et an.
15 Alegrai-vos com os que se alegram, e chorai com os que choram.
O tenroon angla damdoh sen uh tenroon angtheng, o ehuung ela loong damdoh sen uh eroong huung etheng.
16 Estimai-vos uns aos outros como semelhantes. Não fiqueis pensando com soberba; em vez disso, acompanhai-vos dos humildes. Não sejais sábios em vós mesmos.
Warep damdoh eliili ih angtheng. Sen lah ngaampo theng, erah nang ih bah toongtang lam ih reetheng. Sen teeteewah suh jatwah ih lasamthun theng.
17 A ninguém pagueis o mal com o mal; buscai fazer o que é certo diante de todos.
O mina sen damdoh thetreeha bah, nakmok ngaak thetre an. Warep ih ese liijih adoh re suh thuntheng.
18 No que for possível de vossa parte, tende paz com todos.
Jirep doh sen loong ah mirep damdoh semroongroong ih tongtheng.
19 Não vos vingueis por vós mesmos, amados. Em vez disso, dai lugar à ira [divina], porque está escrito: A mim pertence a vingança, eu retribuirei, diz o Senhor.
Joon awaan loong, babah uh phuulek nakthun an, erah nang ih bah Rangte tenkhat ih toomjat ah. Tumeah Rangteele ni liiha, “Phulek ah Ngah ih lek ang, ngah ih ngaakthem ang, Teesu ih liiha.”
20 Mas se o teu inimigo tiver fome, dá-lhe de comer; se tiver sede, dá-lhe de beber. Pois, quando fizeres isto, estarás amontoando brasas de fogo sobre a cabeça dele.
Erah nang ih Rangteele ni amet liiha: “Sen puiara ah ramtek ang abah ah, phaksat ekot et an; neng khamle angla bah joong koh an; erah reeraang anno ba nengneng naang rakri rum ah.”
21 Não sejas vencido pelo mal, mas vence o mal com o bem.
Ethih ih sen naktoom jen han; erah nang ih bah ethih ah ese lam nawa ih sen ih jen an.

< Romanos 12 >