Apocalipse 10

1 E eu vi outro forte anjo descendo do céu, vestido com uma nuvem; e por cima de [sua] cabeça [estava] o arco colorido celeste; e o rosto dele [era] como o sol, e os pés dele como coluna de fogo.

അനന്തരം സ്വർഗാദ് അവരോഹൻ അപര ഏകോ മഹാബലോ ദൂതോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, സ പരിഹിതമേഘസ്തസ്യ ശിരശ്ച മേഘധനുഷാ ഭൂഷിതം മുഖമണ്ഡലഞ്ച സൂര്യ്യതുല്യം ചരണൗ ച വഹ്നിസ്തമ്ഭസമൗ|

2 E na mão dele tinha um livrinho aberto; e pôs seu pé direito sobre o mar, e o esquerdo sobre a terra.

സ സ്വകരേണ വിസ്തീർണമേകം ക്ഷൂദ്രഗ്രന്ഥം ധാരയതി, ദക്ഷിണചരണേന സമുദ്രേ വാമചരണേന ച സ്ഥലേ തിഷ്ഠതി|

3 E clamou em alta voz, como quando o leão ruge; e quando ele clamou, os sete trovões falaram suas vozes.

സ സിംഹഗർജനവദ് ഉച്ചൈഃസ്വരേണ ന്യനദത് നിനാദേ കൃതേ സപ്ത സ്തനിതാനി സ്വകീയാൻ സ്വനാൻ പ്രാകാശയൻ|

4 E quando os sete trovões falaram suas vozes, eu estava a pondo de escrevê [-las]; mas eu ouvi uma voz do céu me dizer: “Sela as coisas que os sete trovões falaram, e não as escrevas.”

തൈഃ സപ്ത സ്തനിതൈ ർവാക്യേ കഥിതേ ഽഹം തത് ലേഖിതുമ് ഉദ്യത ആസം കിന്തു സ്വർഗാദ് വാഗിയം മയാ ശ്രുതാ സപ്ത സ്തനിതൈ ര്യദ് യദ് ഉക്തം തത് മുദ്രയാങ്കയ മാ ലിഖ|

5 E o anjo que eu vi estar sobre o mar e sobre a terra levantou sua mão ao céu,

അപരം സമുദ്രമേദിന്യോസ്തിഷ്ഠൻ യോ ദൂതോ മയാ ദൃഷ്ടഃ സ ഗഗനം പ്രതി സ്വദക്ഷിണകരമുത്ഥാപ്യ

6 E jurou por aquele que vive para todo o sempre, o qual criou o céu e as coisas que nele há, e a terra e as coisas que nela há, e o mar e as coisas que nele há, que não haverá mais tempo; (aiōn g165)

അപരം സ്വർഗാദ് യസ്യ രവോ മയാശ്രാവി സ പുന ർമാം സമ്ഭാവ്യാവദത് ത്വം ഗത്വാ സമുദ്രമേദിന്യോസ്തിഷ്ഠതോ ദൂതസ്യ കരാത് തം വിസ്തീർണ ക്ഷുദ്രഗ്രന്ഥം ഗൃഹാണ, തേന മയാ ദൂതസമീപം ഗത്വാ കഥിതം ഗ്രന്ഥോ ഽസൗ ദീയതാം| (aiōn g165)

7 Mas [que] nos dias da voz do sétimo anjo, quando sua trombeta estiver a ponto de tocar, o mistério de Deus se cumprirá, assim como ele bem anunciou aos seus servos e profetas.

കിന്തു തൂരീം വാദിഷ്യതഃ സപ്തമദൂതസ്യ തൂരീവാദനസമയ ഈശ്വരസ്യ ഗുപ്താ മന്ത്രണാ തസ്യ ദാസാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ പ്രതി തേന സുസംവാദേ യഥാ പ്രകാശിതാ തഥൈവ സിദ്ധാ ഭവിഷ്യതി|

8 E a voz que eu tinha ouvido do céu voltou a falar comigo, e disse: “Vai, [e] toma o livrinho aberto da mão do anjo que está sobre o mar e sobre a terra.”

അപരം സ്വർഗാദ് യസ്യ രവോ മയാശ്രാവി സ പുന ർമാം സമ്ഭാഷ്യാവദത് ത്വം ഗത്വാ സമുദ്രമേദിന്യോസ്തിഷ്ഠതോ ദൂതസ്യ കരാത് തം വിസ്തീർണം ക്ഷുദ്രഗ്രന്ഥം ഗൃഹാണ,

9 E eu fui até o anjo, dizendo-lhe: “Dá-me o livrinho.” E ele me disse: “Toma-o, e come-o; e fará amargo o teu ventre, mas em tua boca será doce como mel.”

തേന മയാ ദൂതസമീപം ഗത്വാ കഥിതം ഗ്രന്ഥോ ഽസൗ ദീയതാം| സ മാമ് അവദത് തം ഗൃഹീത്വാ ഗില, തവോദരേ സ തിക്തരസോ ഭവിഷ്യതി കിന്തു മുഖേ മധുവത് സ്വാദു ർഭവിഷ്യതി|

10 E eu tomei o livrinho da mão do anjo, e comi; e ele era em minha boca doce como o mel; mas quando eu o comi, meu ventre ficou amargo.

തേന മയാ ദൂതസ്യ കരാദ് ഗ്രന്ഥോ ഗൃഹീതോ ഗിലിതശ്ച| സ തു മമ മുഖേ മധുവത് സ്വാദുരാസീത് കിന്ത്വദനാത് പരം മമോദരസ്തിക്തതാം ഗതഃ|

11 E ele me disse: “É necessário que profetizes outra vez a muitos povos, nações, línguas e reis.”

തതഃ സ മാമ് അവദത് ബഹൂൻ ജാതിവംശഭാഷാവദിരാജാൻ അധി ത്വയാ പുന ർഭവിഷ്യദ്വാക്യം വക്തവ്യം|