< Salmos 88 >
1 Cântico e Salmo dos filhos de Coré, para o regente, conforme “Maalate Leanote”. Instrução feita por Hemã, o Ezraíta: Ó SENHOR Deus de minha salvação, dia [e] noite clamo diante de ti.
Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu “Bolest”. Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana. Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.
2 Que minha oração chegue à tua presença; inclina os teus ouvidos ao meu clamor.
Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.
3 Porque minha alma está cheia de aflições, e minha vida se aproxima do Xeol. (Sheol )
Jer mi je duša zasićena patnjama, moj se život bliži Podzemlju. (Sheol )
4 Já estou contado entre os que descem à cova; tornei-me um homem sem forças.
Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.
5 Abandonado entre os mortos, como os feridos de morte que jazem na sepultura, aos quais tu já não te lembra mais, e já estão cortados [para fora do poder] de tua mão.
Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.
6 Puseste-me na cova mais profunda, nas trevas [e] nas profundezas.
Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.
7 O teu furor pesa sobre mim, e [me] oprimiste com todas as tuas ondas. (Selá)
Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.
8 Afastaste de mim os meus conhecidos, fizeste-me abominável para com eles; estou preso, e não posso sair.
Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.
9 Meus olhos estão fracos por causa da opressão; clamo a ti, SENHOR, o dia todo; a ti estendo minhas mãos.
Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.
10 Farás tu milagres aos mortos? Ou mortos se levantarão, e louvarão a ti? (Selá)
Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?
11 Tua bondade será contada na sepultura? Tua fidelidade na perdição?
Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?
12 Serão conhecidas tuas maravilhas nas trevas? E tua justiça na terra do esquecimento?
Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?
13 Porém eu, SENHOR, clamo a ti; e minha oração vem ao teu encontro de madrugada.
Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.
14 Por que tu, SENHOR, rejeitas minha alma, e escondes tua face de mim?
Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?
15 Tenho sido afligido e estou perto da morte desde a minha juventude; tenho sofrido teus temores, e estou desesperado.
Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.
16 Os ardores de tua ira têm passado por mim; teus terrores me destroem.
Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,
17 Rodeiam-me como águas o dia todo; cercam-me juntos.
okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno.
18 Afastaste de mim meu amigo e meu companheiro; meus conhecidos [estão em] trevas.
Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini.