Salmos 77

1 Salmo de Asafe, para o regente, conforme “Jedutum”: Clamo a Deus com minha voz, minha voz a Deus; e ele inclinará seus ouvidos a mim.

Глас мој иде к Богу, и ја призивам Њега; глас мој иде к Богу, и Он ће ме услишити.

2 No dia da minha angústia busquei ao Senhor; minha mão estava continuamente estendida; minha alma não se deixava consolar.

У дан туге своје тражих Господа; ноћу је рука моја подигнута, и не спушта се; душа моја неће да се утеши.

3 Eu ficava me lembrando de Deus, e gemendo; ficava pensativo, e meu espírito desfalecia. (Selá)

Помињем Бога, и уздишем; размишљам, и трне дух мој.

4 Tu mantiveste abertas as pálpebras dos meus olhos; eu estava perturbado, e não conseguia falar.

Држим очи своје да су будне; клонуо сам, и не могу говорити.

5 Eu ficava imaginando os dias antigos, e os anos passados.

Пребрајам старе дане и године од векова.

6 De noite eu me lembrava de minha canção; meditava em meu coração; e meu espírito ficava procurando [entender].

Опомињем се песама својих ноћу; разговарам се са срцем својим, и испитујем дух свој:

7 Será que o Senhor rejeitará para sempre? E nunca mais mostrará seu favor?

"Зар ће се довека гневити на нас Господ, и неће више љубити?

8 A sua bondade se acabou para sempre? Ele deu fim à [sua] promessa de geração em geração?

Зар је засвагда престала милост Његова, и реч се прекинула од колена на колено?

9 Deus se esqueceu de ter misericórdia? Ele encerrou suas compaixões por causa de sua ira? (Selá)

Зар је заборавио милостив бити и у гневу затворио милосрђе своје?"

10 Então eu disse: Esta é a minha dor: os anos em que a mão do Altíssimo [agia].

И рекох: Жалосна је за мене ова промена деснице Вишњега.

11 Eu me lembrarei das obras do SENHOR; porque me lembrarei de tuas antigas maravilhas.

Памтим дела Господња; памтим пређашње чудо Твоје.

12 Meditarei em todos as tuas obras, e falarei de teus feitos.

Мислио сам о свим делима Твојим, размишљао о радњи Твојој;

13 Deus, santo [é] o teu caminho; quem é deus [tão] grande como [nosso] Deus?

Боже! Пут је Твој свет; који је Бог тако велик као Бог наш?

14 Tu [és] o Deus que faz maravilhas; tu fizeste os povos conhecerem teu poder.

Ти си Бог, који си чинио чудеса, показивао силу своју међу народима;

15 Com [teu] braço livraste teu povo, os filhos de Jacó e de José. (Selá)

Мишицом си одбранио народ свој, синове Јаковљеве и Јосифове.

16 As águas te viram, ó Deus; as águas te viram, [e] tremeram; também os abismos foram abalados.

Видеше Те воде, Боже, видеше Те воде, и устрепташе, и бездане се задрмаше.

17 Grandes nuvens derramaram muitas águas; os céus fizeram barulho; e também tuas flechas correram de um lado ao outro.

Из облака лијаше вода, облаци даваху глас, и стреле Твоје лећаху.

18 O ruído de teus trovões [estava] nos ventos; relâmpagos iluminaram ao mundo; a terra se abalou e tremou.

Грмљаху громови Твоји по небу; муње Твоје севаху по васиљеној, земља се тресаше и њихаше.

19 Pelo mar [foi] teu caminho; e tuas veredas por muitas águas; e tuas pegadas não foram conhecidas.

По мору беше пут Твој, и стазе Твоје по великој води, и траг Твој не познаваше се.

20 Guiaste a teu povo como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Arão.

Водио си народ свој као овце руком Мојсијевом и Ароновом.