Salmos 77
1 Salmo de Asafe, para o regente, conforme “Jedutum”: Clamo a Deus com minha voz, minha voz a Deus; e ele inclinará seus ouvidos a mim.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 No dia da minha angústia busquei ao Senhor; minha mão estava continuamente estendida; minha alma não se deixava consolar.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 Eu ficava me lembrando de Deus, e gemendo; ficava pensativo, e meu espírito desfalecia. (Selá)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Tu mantiveste abertas as pálpebras dos meus olhos; eu estava perturbado, e não conseguia falar.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Eu ficava imaginando os dias antigos, e os anos passados.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 De noite eu me lembrava de minha canção; meditava em meu coração; e meu espírito ficava procurando [entender].
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Será que o Senhor rejeitará para sempre? E nunca mais mostrará seu favor?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 A sua bondade se acabou para sempre? Ele deu fim à [sua] promessa de geração em geração?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Deus se esqueceu de ter misericórdia? Ele encerrou suas compaixões por causa de sua ira? (Selá)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 Então eu disse: Esta é a minha dor: os anos em que a mão do Altíssimo [agia].
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Eu me lembrarei das obras do SENHOR; porque me lembrarei de tuas antigas maravilhas.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 Meditarei em todos as tuas obras, e falarei de teus feitos.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Deus, santo [é] o teu caminho; quem é deus [tão] grande como [nosso] Deus?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Tu [és] o Deus que faz maravilhas; tu fizeste os povos conhecerem teu poder.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Com [teu] braço livraste teu povo, os filhos de Jacó e de José. (Selá)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 As águas te viram, ó Deus; as águas te viram, [e] tremeram; também os abismos foram abalados.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Grandes nuvens derramaram muitas águas; os céus fizeram barulho; e também tuas flechas correram de um lado ao outro.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 O ruído de teus trovões [estava] nos ventos; relâmpagos iluminaram ao mundo; a terra se abalou e tremou.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Pelo mar [foi] teu caminho; e tuas veredas por muitas águas; e tuas pegadas não foram conhecidas.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Guiaste a teu povo como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Arão.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
