Salmos 49
1 Salmo para o regente, dos filhos de Coré: Ouvi isto, vós todos os povos; dai ouvidos, todos os moradores do mundo;
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2 vós, povo, filhos dos homens, tanto os ricos como os pobres.
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 Minha boca falará da sabedoria; e o pensamento do meu coração [estará cheio de] entendimento.
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4 Inclinarei meus ouvidos a uma parábola; ao [som] da harpa declararei o meu enigma.
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5 Por que temeria eu nos dias do mal, [quando] a maldade dos meus adversários me cercar?
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6 Eles confiam em seus bens, e se orgulham da abundância de suas riquezas.
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7 Mas ninguém pode livrar o seu irmão, nem pagar a Deus o seu resgate,
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
8 porque a redenção da sua alma é caríssima, e sempre será insuficiente
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9 para viver eternamente, e jamais ver a cova.
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10 Pois se vê que os sábios morrem, que o tolo e o bruto igualmente perecem; e deixam suas riquezas a outros.
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11 Seu pensamento interior é que suas casas serão perpétuas, que suas moradas durarão de geração em geração; dão às terras os seus próprios nomes.
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12 Mas o ser humano, ainda que em honra, não dura para sempre; semelhante é aos animais, que perecem.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13 Este é o caminho dos tolos e dos seus seguidores, que se agradam de suas palavras. (Selá)
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
14 São como ovelhas levados ao Xeol; a morte se alimentará deles. Os corretos os dominarão pela manhã, e sua beleza será consumida no Xeol, longe de sua morada. (Sheol h7585)
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
15 Mas Deus resgatará a minha alma da violência do mundo dos mortos, pois ele me tomará [consigo]. (Selá) (Sheol h7585)
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)
16 Não temas quando um homem enriquece, quando a glória de sua casa se engrandece.
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17 Pois ele, quando morrer, nada levará; nem sua glória o seguirá abaixo.
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18 Ainda que, em vida, tenha pronunciado a si mesmo a bênção “Louvam-te ao fazeres o bem a ti”,
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19 ele, porém, se juntará à geração de seus pais; nunca mais verão a luz.
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20 O homem em posição de honra que não tem entendimento é semelhante aos animais, que perecem.
Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
