< Salmos 42 >
1 Salmo de instrução para o regente; dos filhos de Coré: Assim como a corça geme de desejo pelas correntes de águas, assim também minha alma geme de desejo por ti, Deus.
Sakhi sitwi chimset ngaichat dangchah bangin, kahin ngaicha e O Pathen Elohim.
2 Minha alma tem sede de Deus, do Deus vivente: Quando entrarei, e me apresentarei diante de Deus?
Hingjing Elohim Pathen chu dangchah in kalha ngai e. Itih tahle kache a a-anga kachibai theiding ham?
3 Minhas lágrimas têm sido [meu] alimento dia e noite, porque o dia todo me dizem: Onde [está] o teu Deus?
Sunle jan in lonlhi bou ann in kanei tai, kagal miten phat tin in ei enghouvun “Na Elohim Pathen hoija umham atiuve?”
4 Disto eu me lembro, e derramo minha alma em mim [com choros], porque eu ia entre a multidão, [e] com eles entrava na casa de Deus, com voz de alegria e louvor, na festa da multidão.
Kalung thim analheh ji e thil umdan hochu kageldoh ji teng: Elohim Pathen houin a mihonpi chutoh kilhon a, tanggol a Elohim Pathen inlam jon a kitol a thangvah la kisa a mihonpin golvah kibolji hochu!
5 Minha alma, por que tu estás abatida, e te inquietas em mim? Espera em Deus; pois eu o louvarei pelas suas salvações.
Ibol a kei lunglha dah kahim? Ibol a kalung hibanga hesoh a ham? Keiman Elohim Pathen a kinepna giltah kanei in! Ken ama kathang vah kit ding ahi ka huhhing pu Elohim ka Pathen.
6 Deus meu, minha alma está abatida dentro de mim; por isso eu me lembro de ti desde a terra do Jordão, e dos hermonitas, desde o monte Mizar.
Tun keima kalung alhadah lheh jengtai, hinlah Jordan hung kondoh na, Hermon molsang lang hijong le kahin gel doh jing ding nahi.
7 Um abismo chama [outro] abismo, ao ruído de suas cascatas; todos as tuas ondas e vagas têm passado sobre mim.
Nang man twipibang nakinon a naki ho twikhanglen gin chu kajai, nangma twipi kidilleh twipi kitol chun eihin lonvuh in ahi.
8 [Mas] de dia o SENHOR mandará sua misericórdia, e de noite a canção dele estará comigo; uma oração ao Deus de minha vida.
Ahinlah niseh in Yahweh Pakai in angailutna longlou chun eiphung vuh jingin, chuleh janseh leh ama vahchoila kasajin hinkho eipe a Yahweh Pakai komma chun kataojin ahi.
9 Direi a Deus, minha rocha: Por que tu te esqueces de mim? Por que eu ando em sofrimento pela opressão do inimigo?
O Yahweh Pakai kasongpi keima kakapme, ipi dinga neisuhmil hitam? Ipidinga kadougal te bol hesoh jeh a lunggima kavale jingding ham?
10 Meus adversários me afrontam com uma ferida mortal em meus ossos, ao me dizerem todo dia: Onde [está] o teu Deus?
Eihou setnao hin kagep lhatan ahi, “Na Pathen hoija umham,” tin eidong jingun ahi.
11 Por que estás abatida, minha alma? E por que te inquietas em mim? Espera em Deus; porque eu ainda o louvarei; ele é a minha salvação e o meu Deus.
Ipi dinga keima hiti lungkham kahin, epidinga hiti lungboi kahim? Keiman Elohim Pathen nah kakinepna koijing ting chuleh eihuhhing paleh ka Pathen chu avellin thangvah kit inge.