Salmos 147

1 Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.

Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.

2 O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.

Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;

3 Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.

У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.

4 Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.

У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.

5 O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.

Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.

6 O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.

Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.

7 Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.

Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!

8 Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;

У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;

9 Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.

Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;

10 Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.

Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;

11 O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.

Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.

12 Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.

Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.

13 Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.

Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.

14 [Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;

У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.

15 Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.

У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.

16 Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.

У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.

17 Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?

Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?

18 Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.

У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.

19 Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.

У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;

20 Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.

У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!