Salmos 147
1 Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 [Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
