Salmos 137

1 Junto aos rios da Babilônia nos sentamos e choramos, enquanto nos lembramos de Sião.

На водама вавилонским сеђасмо и плакасмо опомињући се Сиона.

2 Sobre os salgueiros que há no meio dela penduramos nossas harpas.

О врбама сред њега вешасмо харфе своје.

3 Porque ali os que tinham nos capturado nos pediam letras de canções, e os que nos destruíram, que [os] alegrássemos, [dizendo]: Cantai para nós [algumas] das canções de Sião.

Онде искаху који нас заробише да певамо, и који нас оборише да се веселимо: "Певајте нам песму сионску."

4 Como cantaríamos canções do SENHOR em terra estrangeira?

Како ћемо певати песму Господњу у земљи туђој?

5 Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se esqueça [de sua habilidade].

Ако заборавим тебе, Јерусалиме, нека ме заборави десница моја.

6 Que minha língua grude no céu da boca se eu não me lembrar de ti, se eu não pôr Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.

Нека прионе језик мој за уста моја, ако тебе не успамтим, ако не уздржим Јерусалима сврх весеља свог.

7 Lembra-te, SENHOR, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Arruinai [-a], arruinai [-a], até ao seus fundamentos!

Напомени, Господе, синовима Едомовим дан јерусалимски, кад говорише: Раскопајте, раскопајте га до темеља.

8 Ah filha de Babilônia, que serás destruída! Bem-aventurado a quem te retribuir o que fizeste conosco.

Кћери вавилонска, крвницо, благо ономе ко ти плати за дело које си нама учинила!

9 Bem-aventurado aquele que tomar dos teus filhos, e [lançá-los] contra as pedras.

Благо ономе који узме и разбије децу твоју о камен.